Friday, August 13, 2010

Τρίτη και δεκατρείς: Από την αγιοποίηση στην παρακμή

Δημοτικό Συμβούλιο είχα να παρακολουθήσω χρόνια. Λόγοι τελείως προσωπικοί, αλλά όχι άσχετοι με τα τεκταινόμενα και εξυφαινόμενα στο Δημοτικό Μέγαρο με είχαν υποχρεώσει να επιλέξω την ιδιώτευση. Κι όχι μόνο εγώ. Κάποιες χιλιάδες συμπολιτών μου δεν ξέρουν καν’ που πέφτει αυτή η περιβόητη αίθουσα συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου. Μια αίθουσα στην οποία πλέκονται εν είδει ιστού αράχνης μύρια όσα αφορούν την καθημερινότητά μας και που δυστυχώς περιπλέκουν και δεσμεύουν το μέλλον μας με μη καθαρές διαδικασίες.

Τα μαθηματικά του Μεσιανισμού

Η πιο σοβαρή απώλεια όμως, είναι ότι άτομα ενεργά και με ενδιαφέρον για τα κοινά, αρνούνται υπό τις συνθήκες των τελευταίων ετών, να έχουν σχέση με συμμετοχή στα κοινά κι ενδιαφέρον για όσα μας αφορούν σαν πολίτες. Αυτή είναι η μεγάλη απώλεια. Το μεγάλο «πλην», που πρόσθεσε στα μαθηματικά της δημοκρατίας μας, η άσκηση εξουσίας Βερωνικού τύπου. Γνωρίζαμε ότι αυτά τα μαθηματικά και αρχές έχουν και κανόνες.

Αρχή πρώτη δεν αμφισβητείς τα σχέδια, γιατί τα σχέδια είναι του αρχηγού κι αν τ’ αμφισβητήσεις δεν είναι ο αρχηγός Μεσίας, αλλά η πόλη-κράτος που αμφισβητείται. Και δεν υπήρξε πουθενά και ποτέ στην παγκόσμια ιστορία αναφορά, που να μην ταυτίστηκε η θέληση μιας αυταρχικής και μεσιανικής εξουσίας με το «καλό» και η αντιπαράθεση σ’ αυτήν, εξομοίωση με το «κακό». Ύστερα έρχονταν η πυρά, η δημόσια διαπόμπευση, οι διώξεις. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις οι αυταρχικές εξουσίες πλήρωναν, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας τους, για τα κακά που είχαν προξενήσει στον τόπο. Τις περισσότερες φορές όμως, ήταν η Ιστορία που καθάριζε το περιττό, αποκαθήλωνε τα αγιοποιημένα σύμβολα κι έστελνε στα χρονοντούλαπά της και τα έργα και τις ημέρες των μεγάλων ηγετών.

Στο νησί σήμερα, ύστερα από μια δραματική εξέλιξη τον Γενάρη του 2009, οπότε παραιτήθηκε του αξιώματός του ο τότε δήμαρχος Χρήστος Βερώνης, ζούμε μέρες απολύτου παρακμής, μέρες που ακολούθησαν μια περίοδο όπου άνθισαν και τα επτά θανάσιμα πολιτικά αμαρτήματα: Αλαζονεία, Απληστία, Λαιμαργία, Οργή, Τεμπελιά, Φθόνος και κυρίως Λαγνεία της εξουσίας, μια άνευ προηγουμένου δηλαδή πολιτική ακολασία και ανηθικότητα. Ο Χρήστος Βερώνης διοίκησε, κατά γενική ομολογία, στηριγμένος στα δεκανίκια της πιο αισχρής μειοψηφίας, μιας μειοψηφίας που αφέθηκε να γιγαντωθεί στηριγμένη σε πρακτικές που θα ζήλευε κι ο ιταλικός Νότος. Πληρώνει έτσι σήμερα ο ίδιος και ο τόπος τα αποτελέσματα αυτής της μηδενικής απαξίωσης πολιτισμικών αξιών και δημοκρατικών κατακτήσεων.

Το τσαλάκωμα του μηχανισμού

Της δημαρχίας Βερώνη ακολούθησε η δημαρχία Κουσαθανά-Μέγα με μια εκλογή παμψηφεί, ύστερα από εσωτερικές διαδικασίες στον πλειοψηφούντα συνδυασμό, που ανέδειξαν δήμαρχο έναν που φάνηκε να είναι ο μόνος που επί χρόνια είχε δουλέψει γι αυτό. Τότε δεν τόλμησαν να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας και να βγουν μπροστά όσοι την όφειλαν.

Ο τόπος για μια ακόμα φορά πληρώνει τις ανίερες ισορροπίες, τις κάτω από το τραπέζι συμφωνίες και την απέλπιδα προσπάθεια να σωθούν τα κεκτημένα. Κι ενώ όλα έβαιναν καλώς κι όλοι φαίνονταν ευχαριστημένοι με τον καλό καγαθό (με την χριστιανική έννοια) ηγέτη, ήρθε η «Θεία δίκη» με τη μορφή της φούσκας ενός σκανδάλου που έσκασε στα χέρια του. Από τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Με το χαλί τραβηγμένο και τις καρέκλες να τρίζουν, χάθηκε αμέσως η εικόνα της πανίσχυρης διοίκησης. Τσαλακώθηκαν τα καλοσιδερωμένα πρόσωπα, ξηλώθηκαν οι συνδεσμολογίες του μηχανισμού κι άρχισε η (διε)φθαρμένη φλάντζα να μην μπορεί πλέον να συγκρατήσει το βασικό λιπαντικό της άνομης αδελφότητας. Εξέμεσσε λοιπόν ένα οικονομικό σκάνδαλο μεγάλου μεγέθους, που δείχνει εμπλεκόμενους εκλεγμένους δημοτικούς άρχοντες και μονίμους υπαλλήλους.

Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία, είναι προϊόντα δικαστικής διερεύνησης, αλλά και πολιτικής κι αδιαπραγμάτευτης υποχρέωσης όλων μας να τα ξεκαθαρίσουμε. Προ μηνός οι αλαζόνες και ψευτοπερήφανοι πλην με κομμένα τα φτερά κι αποδεκατισμένοι σύμβουλοι της πλειοψηφίας, συμμετείχαν σε ένα Δημοτικό Συμβούλιο το οποίο αν δεν τους χαρακτήριζε «συναισθηματικη και πολιτική τυφλότητα», θα έπρεπε να τους είχε τουλάχιστον προβληματίσει.

Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Δυο ήταν τα κύρια θέματα που συζητήθηκαν.

-Το ένα ήταν η μετατροπή του ΧΥΤΑ σε ΧΥΤΥ, μέσα από την υποβολή πρότασης για χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά προγράμματα. Συμφώνησαν όλοι οι σύμβουλοι αφού σφυροκόπησαν την γύμνια και την ανικανότητα της πλειοψηφίας, που υπέβαλε φάκελο για χρηματοδότηση χωρίς την στοιχειώδη προετοιμασία. Σε μια μάλιστα τραγική ομολογία του ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Παναγιώτης Ι. Κουσαθανάς είπε ανοίγοντας έναν άδειο φάκελο ότι αν δεν έβαζε έστω 2-3 ετοιματζίδικα κι απαίδευτα έγγραφα, θα έπρεπε να κατέθετε την αίτηση για χρηματοδότηση με άδειο φάκελο. Τόσο καλά, τόσο, αληθινά, τόσο τραγικά, τόσο κυνικά! Από την μελετομανία του Βερώνη, στην αμελετητία του Μέγα. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Και στο βάθος χρόνου να την κάνει αλα γαλλικά ο κ Βερώνης παίρνοντας μαζί του, (όπως μας κατείγγειλε στην επίσημη συνάντηση ενημέρωσης της ΚΕΠΟΜ στο γραφείο του ο δήμαρχος κ. Κουσαθανάς- Μέγας), όλες τις μελέτες, λες και ήτανε προσωπική του περιουσία, δικό του νταλαβέρι, για το οποίο βέβαια θα επανέλθουμε και σαν συνδυασμός, αφού ολοκληρώσουμε τον κύκλο επισήμων επαφών που έχουμε αρχίσει.

Το συμβούλιο από την πλευρά της πλειοψηφίας εμφανίστηκε απογυμνωμένο. Σχεδόν ντροπιασμένο κι αμίλητο. Και δεν κατάλαβα ποτέ, πως σοβαροί άνθρωποι κάποιας ηλικίας, δέχονται να συμμετέχουν και να σιωπούν. Πως δέχονται να ακούν και να συνομολογούν αδυναμία κι ανικανότητα ακόμα και για τη σύνθεση ενός φακέλου για χρηματοδότηση χωρίς να εξανίστανται; Γιατί δεν παραιτείσθε κύριε Κονταράτο, κύριε Χαριτόπουλε, κύριε Παπουτσά, κύριε Καλαμαρά που ως τώρα κάθεστε στην καρέκλα σας βωβοί και απαθείς; Είναι το ελάχιστο που μπορείτε να κάνετε σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Βγάλτε από πάνω σας τη ρετσινιά της συγκάλυψης, προκαλέστε το άμεσο εδώ και τώρα ξετύληγμα του κουβαριού των αποκαλύψεων. Κάντε μας να πιστέψουμε ότι δεν έχετε, ούτε θέλετε να ‘χετε καμιά σχέση με τη διαπλοκή και την αφαίμαξη του ταμείου, με την κακοδιοίκηση και την αδιαφάνεια. Ανοίξτε λίγο τα μάτια και τα αυτιά και δέστε αυτό που και για ένα παιδί είναι πασιφανές. Ο βασιλιάς είναι γυμνός, ο Δήμος είναι γυμνός, το Δημοτικό Συμβούλιο είναι γυμνό κι ο ίδιος ο δήμαρχος…

Από τη δόξα στο ξεκατίνιασμα

-Το δεύτερο σημαντικό θέμα που συζητήθηκε στο Συμβούλιο και μάλιστα εκτός ημερήσιας διάταξης, ήταν οι εξελίξεις στο σκάνδαλο που ταλανίζει τον Δήμο Μυκόνου. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Το ουσιαστικό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι από την πλευρά της πλειοψηφίας έχουν γίνει άπειρα λάθη και παραλήψεις, που τείνουν προς την κατεύθυνση της ολιγωρίας και της συγκάλυψης. Είναι πλέον προφανές ότι κάποιος ή κάποιοι κρατούν κρυφά χαρτιά. Εκβιάζουν, απειλούν και απειλούνται. Οι μέθοδοι του ιταλικού νότου σε όλο τους το μεγαλείο είναι παρόντες σε όλες τις εκφάνσεις της διοίκησης και δεν αποτελούν μόνο χαρακτηριστικό του Δήμου. Δυστυχώς απλώνουν τα δίχτυα τους, σε όλον τον μηχανισμό, τους Συλλόγους, τα Σωματεία, την έννομη τάξη και την απονομή δικαίου, τα σχολεία, τον Τύπο, τον Πολιτισμό, την Εκκλησία …παντού! Θα έπρεπε τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της αποκαλυπτικής Τρίτης και δεκατρείς του περασμένου Ιουλίου να την έχουμε καταγράψει ως μνημείο πολιτικής εξαθλίωσης. Φανταστείτε λοιπόν έναν Δήμο όπου όταν μπαίνει ένα θέμα προς συζήτηση, αλλάζει χρώμα το «χαμογελαστό» πρόσωπο του δημάρχου, φανταστείτε τον να σηκώνεται δυο φορές να ανοίγει την μπαλκονόπορτα πίσω του για να μπει λίγος αέρας μπας και γλυτώσει το εγκεφαλικό, κάποιος μάλιστα είπε «πιάστε τον …θα πέσει απ’ το μπαλκόνι!».

Φέρτε επίσης την εικόνα αντιδημάρχου να σηκώνεται από την καρέκλα του και να κάνει νόημα στα υπόλοιπα ερίφια (συγνώμη αλλά έτσι τους αντιμετωπίζει κι έτσι συμπεριφέρονται) να σηκωθούν και να βγουν από την αίθουσα με στόχο την μη συνέχιση της συνεδρίασης. Αναλογιστείτε το μπάχαλο των αντιδράσεων. Κι ελάτε να μοιραστούμε υβρεολόγιο και φρασεολογία, που άλλοτε άπτεται των σεξουαλικών προτιμήσεων (τ’ ακούσαμε και δεν το πιστεύαμε), και στο ξεμπρόστιασμα με αμαρτίες του παρελθόντος, άλλοτε οδηγούν στο ξεκατίνιασμα:

«αυτά που κάνεις είναι λαμογιές»,

«δεν ντρέπεσαι ρε;»

«Όλα τα κάνεις για να πάρεις την εξουσία;»

«Δεν έχεις ιερό και όσιο»

«Προσωπικότητα μηδαμινή είσαι!»

Δυναμική καθαρή και ξάστερη αντιπαράθεση

Αυτά και άλλα τέτοια, που είναι να τα διηγείσαι και να κλαις, την ώρα που η Μύκονος ζει τα χειρότερά της, βουλιάζοντας καθημερινά σαν βαπόρι που το έχουν όλοι εγκαταλείψει. Εντύπωση μας έκανε η αναφορά του κ. δημάρχου 7 μάλιστα φορές, στο ότι δεν μπορεί να αναγνώσει συγκεκριμένα έγραφα, γιατί άπτονται προσωπικών δεδομένων. Ο συγκεκριμένος δήμαρχος, της συγκεκριμένης παράταξης μίλησε για σεβασμό των προσωπικών δεδομένων, όταν σε μύριες όσες περιπτώσεις αυτά έχουν αγνοηθεί. Στο τέλος και χωρίς να υπάρχει λόγος, αφού κάλλιστα αν ήθελαν έλεγαν την αλήθεια και έκλεινε εκεί το Συμβούλιο, προχώρησαν σε αποχώρηση από τη συνεδρίαση. H αντιπολίτευση τότε, για πρώτη(;) φορά ενωμένη απέναντι σε έναν πρόσφατα αναδειχθέντα «κοινό εχθρό», συνέχισε μόνη της το Συμβούλιο, στα όρια του γράμματος του νόμου. Πέτυχε έτσι μια πρωτοφανή απόφαση του Δ.Σ. ότι ο Δήμος Μυκόνου βρίσκεται κοντολογίς σε ανίκανα χέρια και κακοδιοικείται. Απόφαση που έκανε τον γύρο των καφενείων, του διαδικτύου, των υπηρεσιών και των υπουργείων.

Αλλά ποιος δίνει σημασία σ’ αυτά; Φοβάμαι κανείς, πέραν μιας ελάχιστης μειοψηφίας που ανάλογα με την τοποθέτησή της παίρνει και τις αποστασιοποιήσεις της. Το ζητούμενο όμως δεν ήταν και δεν είναι μια περιχαράκωση των απόψεων του καθενός μας. Ας μου επιτραπεί εδώ να προαναγγείλω -στο πλαίσιο της τριλογίας που υποσχέθηκα- ότι το ζητούμενο είναι η από κοινού δυναμική, καθαρή και ξάστερη απόφασή μας να αντιπαραταχθούμε σε έναν μηχανισμό και σε λογικές που προσβάλουν τη νοημοσύνη μας, μαυρίζουν τη ζωή μας, χαντακώνουν το μέλλον του νησιού και των γενεών που έρχονται.

Αλλά γι αυτά θα επανέλθουμε σύντομα!

Δημήτρης Ρουσουνέλος

~~~

*Το άρθρο με τίτλο

“Τρίτη και δεκατρείς: Από την αγιοποίηση στην παρακμή”

(Αποτελεί τυπικά το δεύτερο κείμενο μιας τριλογίας που είθε να αποτελέσει αφορμή

για ουσιαστικό προβληματισμό πάνω στα πολιτικά πράγματα της Μυκόνου).

το πρώτο με τίτλο “Το πρόδηλο κατέστη πασιφανές”

δημοσιεύτηκε στο περιοδικό: MYKONOS CONFIDENTIAL τον Ιούλιο του 2010

links: http://karvouna.wordpress.com/2010/07/26/pasifane/

http://kepom.wordpress.com/

Labels: , ,