"Μες στο μυαλό μου πυρκαγιά"
«Πυρκαγιά… και στα δώδεκα χωριά»! (1)
Πυρκαγιά
«…μες στο μυαλό μου που ‘χει όρια
και μια ελευθερία ζόρικια
αλλοίμονό μου…»(2)
Έκανα το πρωί χτες τον άνετο. Στο άκουσμα της είδησης για τη φωτιά στο Λαύριο, με την πιθανότητα τοξικού νέφους να «απειλεί» το «γλαράκι» μου στο Σούνιο, σφύριξα δήθεν αδιάφορα, αλλά έκανα κρυφά μεν, συνειδητά δε, δυο τουλάχιστον τηλεφωνήματα.
Το ίδιο, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, είδα να κάνει η κυρία Ντόρα του Υπουργείου των Εξωτερικών.
Η απόφαση να αποσυρθεί ο 13χρονος από την περιοχή, δεν μπήκε σε ψηφοφορία. Αποφασίσθηκε δια της εις άτοπον απαγωγής. Αφού μια θάλασσα ζωσμένη φίδια μας χωρίζει κι αφού βρέθηκε όχημα με την εγγύηση της Αννούλας-ΟΗΕ, μαζί με το δικό της βλαστάρι, είπαμε, να αποσυρθεί και το δικό μας.
Όπερ και εγένετο.
Καρφωμένος στην τηλεόραση το μεσημέρι:
Πρώτη είδηση καπνός αναθρώσκων του Λιβάνου!
Δεύτερη είδηση καπνός αναθρώσκων του Λαυρίου!
Στον τόσο πόνο των τελευταίων ημερών, ο πόνος μιας εγγύς συλλο’ής πόνεσε τελικά περσότερο.
Στα όσα κατατίθενται αυτές τις μέρες για το θέμα του Λιβάνου, εγώ δεν έχω να προσθέσω παρά τούτη τη μικρή εντελώς προσωπική μαρτυρία. Ας μου συχωρεθεί η απρέπεια, αλλά είναι που δεν μου αρκεί ο εύκολος λόγος, όταν για κάποιους τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα και πιο δύσκολα. Και ξέρω ακόμα τούτο: πως για κανέναν που πονεί, δεν είναι μπάλσαμο ετούτος ο λόγος ετούτη την ώρα.
Καλύτερα λοιπόν να καταθέσω τη σιωπή μου.
Την ίδια εκείνη σιωπή που είχα πριν τα γεγονότα.
Την ίδια ακριβώς.
Σημ. (1) καθώς και ο τίτλος από το "Κιλελέρ" του Διονύση Σαββόπουλου.
(2) "Ο Μπάλλος" του ιδίου.
Πυρκαγιά
«…μες στο μυαλό μου που ‘χει όρια
και μια ελευθερία ζόρικια
αλλοίμονό μου…»(2)
Έκανα το πρωί χτες τον άνετο. Στο άκουσμα της είδησης για τη φωτιά στο Λαύριο, με την πιθανότητα τοξικού νέφους να «απειλεί» το «γλαράκι» μου στο Σούνιο, σφύριξα δήθεν αδιάφορα, αλλά έκανα κρυφά μεν, συνειδητά δε, δυο τουλάχιστον τηλεφωνήματα.
Το ίδιο, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, είδα να κάνει η κυρία Ντόρα του Υπουργείου των Εξωτερικών.
Η απόφαση να αποσυρθεί ο 13χρονος από την περιοχή, δεν μπήκε σε ψηφοφορία. Αποφασίσθηκε δια της εις άτοπον απαγωγής. Αφού μια θάλασσα ζωσμένη φίδια μας χωρίζει κι αφού βρέθηκε όχημα με την εγγύηση της Αννούλας-ΟΗΕ, μαζί με το δικό της βλαστάρι, είπαμε, να αποσυρθεί και το δικό μας.
Όπερ και εγένετο.
Καρφωμένος στην τηλεόραση το μεσημέρι:
Πρώτη είδηση καπνός αναθρώσκων του Λιβάνου!
Δεύτερη είδηση καπνός αναθρώσκων του Λαυρίου!
Στον τόσο πόνο των τελευταίων ημερών, ο πόνος μιας εγγύς συλλο’ής πόνεσε τελικά περσότερο.
Στα όσα κατατίθενται αυτές τις μέρες για το θέμα του Λιβάνου, εγώ δεν έχω να προσθέσω παρά τούτη τη μικρή εντελώς προσωπική μαρτυρία. Ας μου συχωρεθεί η απρέπεια, αλλά είναι που δεν μου αρκεί ο εύκολος λόγος, όταν για κάποιους τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα και πιο δύσκολα. Και ξέρω ακόμα τούτο: πως για κανέναν που πονεί, δεν είναι μπάλσαμο ετούτος ο λόγος ετούτη την ώρα.Καλύτερα λοιπόν να καταθέσω τη σιωπή μου.
Την ίδια εκείνη σιωπή που είχα πριν τα γεγονότα.
Την ίδια ακριβώς.
Σημ. (1) καθώς και ο τίτλος από το "Κιλελέρ" του Διονύση Σαββόπουλου.
(2) "Ο Μπάλλος" του ιδίου.
Labels: παραμιλητά
posted by dimitris-r at 12:13 PM
4 Comments:
Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να "απολογηθείς" (έστω και εντός εισαγωγικών) επειδή το "γλαράκι" σου και ο ενδεχόμενος κίνδυνος που διέτρεξε, να βάρυνε περισσότερο για σένα.
Δεν νομίζεις πως θα ήταν αφύσικο το ανάποδο?
είπα να κανω "ντου η πονηρή στα στεκια που συχναζεις" τελευταιως...
απ' οτι βλέπω περνας καλά δω χαμου... καλοριζικο και σιδεροκεφαλος...
στο δια ταυτα:
μια φορά κίνησε το "γλαράκι" να ξεφαντώσει και πήρε φωτια το Κορδελιό... ελπίζω να γυρισε με παρέα ο "ατυχος" καλλιτεχνης πίσω για να λιγοστεψει ο πόνος του από την ατακτη φυγή ... αν κι ο "θίασος" σας περνάει καλα όπου κι αν βρίσκετε...
Αν ακομα ψαχνεις για σπιρτα, ξέρω μια Λαίδη ...τσακμακι σκετο, ανάβει μέχρι και καλόγερο ;-)
Σμααααααααααακ,
ζαργανα (μέλλουσα φάλαινα)
Υ.Γ. την προηγούμενη βδομαδα επεστρεψα για εναν δευτερο γύρο... δεν προλαβα να στα πω...
Θυμάσαι ένα στιχάκι του Ρασούλη νομίζω (είμαι και μικρή!) που έλεγε "καλές οι ΗΠΑ κι η Ρωσία μα έχω το δράμα μου κι εγώ";
c.d. Δεν απολογούμαι. Το γλαράκι είναι ήδη στη φωλιά και στην αλάνα παίζει. Μια απλή διαπίστωσις ήταν και κατετέθη.
Α, να σας συστήσω τη Ζαργάνα. Φίλη καλή, κι όμως να ξέρετε δεν την κάλεσα. Αφήνω το διαδίκτυο να λειτουργήσει σαν καλός αγωγός από μόνο του.
Παρεμπιπτόντως από το δικό σας Βλογ με ανακάλυψε. Τσ τσ τσ ...μαρτυριάρα είσθε.
κροτ. Ναι, επειδή ακριβώς είναι Ρασούλης κι όχι σκέτος Μικρούτσικος:
"Νομίζω έτσι και η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει
Στη θάλασσα η εκβολή μας και όμως γυρνάμε στην πηγή"
Ζαργάνα μου. Καλώς τα ψάρια μου τα δυο. Αργά ή γρήγορα θα μ' έβρισκες. Εξάλλου τι τα 'χουμε τ' αβγά του λούτσου για δόλωμα;
Μια χαρά είναι εδώ κι όσο για σπίρτα, εξ επιτούτοις βράχηκαν στη θάλασσα. Στον ήλιο τα 'χω να στεγνώσουν. Θ' αργήσουν όμως.
Στο δεύτερο γύρο λέμε ναι. Με δίχως ζόρι όμως και με καλή καρδιά. Εσύ ξέρεις καλύτερα. Εξάλλου ο πρώτος δεν καταλάβαμε ούτε καν' πως έκλεισε.
Θα πιω για τον δεύτερο αυτό γύρο ένα ποτήρι κρασί απόψε.
Post a Comment
<< Home