Friday, July 28, 2006

Ο κήπος της Άννας και άλλα λαϊκά

Το Μάη του 1975 σ’ ένα ημιυπόγειο καφενείο της Θεσσαλονίκης ένας μεθυσμένος θαμώνας, καθώς προβάλει τσιγγάνα στην πόρτα, τραγουδάει:

«ρίξε τσιγγάνα τα χαρτιά και πες μου την αλήθεια,
θα γειάνει τάχα ο καϋμός που κρύβω μες στα στήθεια…».

Για τον δικό του πόνο, με μια δραχμή, είχε να πει. Για μας, τα μειράκια, δεν είχε λόγο, αφού ούτε πόνο είχαμε μήτε δραχμή. Κι έτσι πίνοντας «Μαλαματίνα» με μεζέ σ’ ένα καφενείο στα Λαδάδικα, σκάλωσε ο στίχος στην καρδιά μας.
Από τότε κύλησε πολύ οινόπνευμα -και οίνος και πνεύμα δηλαδή- στ’ αυλάκι της ζωής μας. Αν είχα το ταλέντο να εκφράζομαι ζωγραφίζοντας θα είχα αποδώσει, φαντάζομαι, με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο –σαν βίωμα- το τραγούδι εκείνο του Μάρκου Βαμβακάρη. Δεν έχω τέτοιο χάρισμα κι έτσι έμειναν -στίχος και εικόνα- στο ντουλάπι με τ’ άλλα πολύτιμα.

Πού τα θυμήθηκα αυτά τώρα και μάλιστα 31 χρόνια μετά;

Σήμερα γνώρισα την τέχνη μιας σημαντικής, ανήσυχης και ωραίας γυναίκας. Της ζωγράφου Άννας Φιλίνη. Της Άννας για την οποία, ο επίσης παιδικός μου φίλος, ο Νίκος, κάθε φορά που του λέγαμε να φέρει τα πολιτικά του δικαιώματά στο νησί, μας απαντούσε:
-Όχι, θέλω κάθε τέσσερα χρόνια να πηγαίνω στα Σεπόλια, να ψηφίζω την Αννούλα.
Γνώρισα την Άννα λοιπόν, την σύστησα και στον Νίκο. Δεν την είχε γνωρίσει τόσα χρόνια, παρά την εμμονή του να επαναλαμβάνει ανά τετραετία, το ίδιο πάντα της ζωής του -εν πολιτική συνειδήσει- ταξίδιον.


Η Άννα ζωγραφίζει τραγούδια. Και ποίηση ζωγραφίζει, από παλιά. Κι αφού δεν είναι δυνατόν να ζωγραφίσει ήχους κι αρώματα, καϋμούς και επιθυμίες, βρήκε τον τρόπο και ζωγραφίζει όνειρα. Όπως ετούτο «Το όνειρο του Μάρκου», εμπνευσμένο από τραγούδι του Βαμβακάρη, όπου ο συνθέτης και η παρέα του παίζουν μπουζούκι για την Γκρέτα Γκάρμπο, τον Βίλλυ Φριτς, τον Τζίμη Λόντο, όπου καλλιτεχνική αδεία στην παρέα προστέθηκε και η Ρίτα Χαίιγουορθ.

«Μουσικές εξαίσιες», «καφενεία της σειράς, λαϊκά», …τα Συριανά όνειρα και οι φλόγες του Μάρκου, συναντούν τις Αλεξανδρινές ιδανικές φωνές του Καβάφη.

Η Άννα –η τέχνη της- από σήμερα και για μια βδομάδα «εκτίθεται», κομίζοντας με τη νέα της δουλειά ένα μπουκέτο άνθη στο νησί, από τον «Κήπο» της φρεσκοκομμένα. Μαζί κι ένα μπουκέτο παλιότερα, με τη φρεσκάδα όμως της ποίησης του Καβάφη και της πενιάς του Βαμβακάρη. Στο Ματογιάννι, στην αίθουσα «Ιγγλέση» της Δημοτικής Πινακοθήκης Μυκόνου, αν ακουστούν λόγια, πενιές, αρώματα, είναι όλα στα κάδρα τους καλά φυλαγμένα, από σήμερα ως τις 3 Αυγούστου.


Υ.Γ. Χρόνια μετά ο ίδιος πάντα συμπότης εφηβικών ανησυχιών και συνοδοιπόρος μεστών διαδρομών, δηλώνει την απέχθειά του σε όσα φέρνει η θάλασσα στο τραπέζι μας (έχω και τέτοιους).
Τον θυμήθηκα πάλι σήμερα και θα του χαρίσω ένα τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη


«Μες στη χασάπικη αγορά» λοιπόν (αφιερωμένο):

Μες στη χασάπικη αγορά ένα χασαπάκι,
με την ελίτσα και τα φρύδια τα σμιχτά,
όταν με βλέπει και περνάω από μπροστά του,
τη μαχαιρίτσα του στο κούτσουρο κτυπά.

Τα μαγουλά του κοκκινίζουν και με σφάζουν,
η ομορφιά του μ’ έχει κάνει σαν τρελή,
με γοητεύει, με μαγεύει, με παιδεύει,
τον εσυμπάθησα, μανούλα μου, πολύ.

Έχει ένα μπόι λεβεντιά σαν τη λαμπάδα,
να ξέρεις, μάνα μου, τρελά τον αγαπώ
και όπως πάω, αν δεν τον πάρω, θα χτικιάσω,
γι’ αυτόνε, μάνα μου, στη μαύρη γη θα μπω.
...
...
Σημ. Και τα τρία έργα είναι ζωγραφισμένα από την Άννα Φιλίνη

Labels:

10 Comments:

Blogger NinaC said...

"Τα μαγουλά του κοκκινίζουν και με σφάζουν,
η ομορφιά του μ’ έχει κάνει σαν τρελή"

Μα κάνετε κάτι αφιερώσεις κι εσείς.... Ότι θέτε λέτε... Δηλαδή αυτός ο στίχος σας έφερε στο νου το συγκεκριμένο φίλο σας???Τι πίνετε εκεί στο νησί, τέλος πάντων????????

χεχεχεχεχε

July 29, 2006 11:28 AM  
Blogger Αθήναιος said...

Eίναι απο τη Μύκονο η κυρία Φιλίνη; Σας έστειλα ένα ε-μέηλ.

July 29, 2006 12:44 PM  
Blogger alzap said...

Ευχαριστώ φίλε μου.
Απο τότε έχω να πιώ μαλαματίνα. Νάχει την ίδια γεύση άραγε;
Να δοκιμάσουμε μια φορά.
Ευχαριστώ ακόμα περισσότερο που με θυμήθηκες στο ίδιο ποστ με τη Φιλίνη.
Κοιτάζω τους πίνακες και είναι απο τις σπάνιες φορές που στενοχωριέμαι που δεν είμαι φραγκάτος να αγοράσω έναν. Παρακάλεσέ την, να σε αφήσει τουλάχιστον να φωτογραφίσεις τους πίνακες, να ομορφαίνουν τα μπλογκς, τις οθόνες, τη ζωή μας.

Υ.Γ Σε συγχωρώ κωλόπαιδο που μας έπρηξες με τα παλιόψαρα...
:-)

July 29, 2006 5:56 PM  
Blogger dimitris-r said...

c.d. Δεν ήταν ο στίχος. Ο συνειρμός αφορά την εικόνα. Εξάλλου έχω προκληθεί από προηγούμενο ποστ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ο μόνος που προσέβαλε τους ιχθύες. Αλλά δεν μπορούσα στην κροτ. ν' αφιερώσω "χασαπάκι".
Λέτε να έπρεπε;

αθήναιε. έλαβα το μέιλ σας.
Η κυρία Φιλίνη δεν είναι από την Μύκονο.

July 29, 2006 5:56 PM  
Blogger NinaC said...

Μα είπα κι εγώ!!! Είναι δυνατόν εσείς να βλέπετε την Πεντάμορφη κι εγώ το Τέρας?? :ppppppp

Και στην Κροτ το χασαπάκι? Oh, mon Dieu, τι φρίκη! Κάποιο γαλλικό τραγουδάκι του μεσοπολέμου ίσως!!

Καλό σ/κ να έχουμε όλοι μας (Πεντάμορφες και Τέρατα χεχεχε), όπου κι αν είμαστε!

:)))

July 29, 2006 6:25 PM  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Στο νησί πίνουν απ' όλα, φιλτάτη CD... είναι γνωστό αυτό! Και, σε πείσμα του Τύπου, που επιμένει μονάχα για κάτι "διάσημους" να γράφει πως έρχονται - "διάσημους", που μοιάζει νάναι διάσημοι μόνο και μόνο πούρχονται στο νησί, γιατί άλλο τίποτε ιδιαίτερο δεν βλέπω, συνήθως, νάχουν καταφέρει - καταφτάνουν με τα ζωγραφιστά τους ξύλα και τους καμβάδες τους και κάποιοι άλλοι. Και τότε, από ένα μικρό βεραντάκι, ξεχειλίζει λίγο πνεύμα και λίγη καλλιτεχνία και κυλάει στο Ματογιάνι κι ανακατεύεται με mules και ξώπλατα και ξώστηθα και τάλλα παραφερνάλια του καλοκαιριού. Δεν επικρατεί, φυσικά... Ανακατεύεται, όμως... κι όποιος θέλει ή αφήνεται να μπολιαστεί, μπολιάζεται!

July 31, 2006 8:01 AM  
Blogger dimitris-r said...

Στο τί πίνουμε δεν είχα απαντήσει. Να απαντήσω λοιπόν, μη μένει εκκρεμές το ερώτημα, ότι εγώ προσωπικά φτιάχνω μόνος μου το περισσότερο από αυτό που πίνω.
Κρασί κυρίως, λίγη σούμα ή ούζο.

alzap. Ήδη θα το κατάλαβες γιατί είμαστε κοντά τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια κι ας βλεπόμαστε πια κάθε Ολυμπιακή χρονιά. Αρκεί να προσέξεις ημερομηνία και ώρα του σχολίου σου καθώς και αυτήν του δικού μου που ακολούθησε. July 29. 2006 5:56 P.M. ακριβώς!
Ν' ανησυχώ;

Αργά εκείνο το βράδυ κι ενώ είχα ανεβάσει αυτό το ποστ κι ένοιωθα όμορφα, έκανα την πρέπουσα κίνηση για φέτος. Απέκτησα ένα έργο της Άννας, για το οποίο πιθανόν να πούμε στο μέλλον.

Αστεροειδή. Ο καθένας ως γνωστόν όπου πάει κουβαλά ΚΑΙ τον πολιτισμό του. Και στις διακοπές
αυτό ισχύει και στην καθημερινότητά μας και στο Διαδίκτυο.
Συνιστώ πάντα να τιμάται η "βεραντούλα". Προσφέρει καλό κρασί, ξηροκάρπια, κουβεντούλα, και καλό "μάτι" προς την κεντρική οδό, όπου όλα συμβαίνουν!
Και κουλτούρα και "ταμπλόϊντ" ένα πράμα.

July 31, 2006 11:33 AM  
Blogger Кроткая said...

Πολύ όμορφες ζωγραφιές...

Για το γεγονός ότι με κουτσομπολεύετε πισω απο την πλάτη μου εν τη απουσια μου, το αφηνω ασχολιαστο!

Κατα τα αλλα, αφιερώσεις παντός τύπου δεκτές!! :)

July 31, 2006 5:40 PM  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Η αλήθεια είναι πως αυτή η βεραντούλα όλα τα βλέπει και ως καλή καγαθή Μυκονιάτισσα μάλλον όλα τα χωνεύει κιόλας!
Όσο για την αγαπητή μας krotkaya, παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι να την κουτσομπολεύουν παρουσία της. Της αρέσει οπωσδήποτε περισσότερο!!!

July 31, 2006 6:24 PM  
Anonymous Anonymous said...

Ένα χαμόγελο στους δυο τελευταίους σχολιαστές που τους έφαγε η θερινή μαρμάγγα καθυστερημένο κι οφειλόμενο μόλις τους είδα.
:-)

February 24, 2008 3:57 PM  

Post a Comment

<< Home