Παρούσα!

"Με δυσκολία διαβάζω στην πέτρα την αρχαία":


Μαντώ Μαυρογένους,
επ' ελευθερίαν κληθείσαν [...]
νήσου πρόμαχος!


Παρούσα πάντα στη φωτιά!

Στ' Ανάπλι και στην Τριπολιτσά τότε, στου Μωριά την ολόμαυρη ράχη.
Και σήμερα εδώ ...παρούσα!

Με την ίδια πάντα επιστολή προς τις Γαλλίδες κυρίες (1):

" Μια απλή κοπέλα, που μεγάλωσε πάνω σ' ένα βράχο, έζησε μέσα στη θλίψη και σφύζει από πατριωτισμό, ζητά ν' ακουστεί από ένα πλήθος κυριών που είναι βυθισμένες στις απολαύσεις, έχουν στη διάθεσή τους όλα τα θαύματα του ανθρωπίνου πνεύματος, ζουν μέσα στη χλιδή, διασκεδάζουν με τις τέχνες και έχουν συνηθίσει στους ευγενείς τρόπους. Με όλες αυτές τις αντιθέσεις μεταξύ των συνηθειών μας μπορεί άραγε να υπάρξει κάποια ομοιότητα στη γλώσσα μας, και μήπως θα γελοιοποιηθώ αν μιλήσω για την επανάσταση της ηρωικής πατρίδος μου σε γυναίκες που γνωρίζουν μόνο τις επαναστάσεις της μόδας;"


Σημείωση: (1) Γαλλίδες κυρίες ακόμα και σήμερα στο νησί ονομάζουμε τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού (sic).

Γαία πυρί μιχθήτω

Συγνώμη δηλαδή που παραφέρομαι, αλλά κύριε Πρόεδρε, εντάξει, πήγατε στην Ίο, σταυροκοπηθήκατε στη Μεγαλόχαρη της Τήνου και άμα τη επιστροφή σας στη Ραφήνα κρίνατε πως πρέπει να πάμε σε εκλογές προφανώς γιατί υπάρχουν σοβαροί εθνικοί λόγοι.

Έχω απορίες!

Εντάξει τα μπάνια του λαού, αλλά εκείνον τον Παπούλια, τί τον στείλατε στη Λευκάδα για μια μέρα;

Κι ενώ τ' αποφασίσατε το προαποφασισμένο -νιάου νιάου στα κεραμίδια βδομάδες τώρα-τίποτα δεν σας κώλωσε. Ούτε καν' μια τέτοια τραγική στιγμή, όπου ό,τι είχε απομείνει άκαυτο στην Αττική καίγεται κι όταν σπίτια λαμπαδιάζουν και συμπολίτες μας ξεσπιτώνωνται. Μωρέ μπράβο κοινωνική συνείδηση!

Μα ακόμα κι αν υπήρχε κάποιος λόγος για να πάμε σε εκλογές θα 'πρεπε να καεί στ' αποκαΐδια της Πεντέλης και θα ΄ταν προτιμότερο κι ίσως και πιο "κερδοφόρο" για την κυβέρνησή σας να τις αναβάλλετε έστω για μια βδομάδα, έτσι για τη στάχτη ...στα μάτια! Μέτρησαν όμως περσότερο οι στατιστικές και οι εκλογολόγοι.

Εύγε πάντως! Το πετύχατε να αιφνιδιάσετε. Εμένα τουλάχιστον, γιατί κανέναν άλλο δεν είδα αιφνιδιασμένο.

Νομίζω ήδη πως το "γαία πυρί μιχθήτω" δεν θα προβληματίζει πλέον όσο η αρωγή και η ευδοκίμηση τις νεότερες γενιές. Είχατε δίκιο να επιμένετε. Ο ρόλος των πολιτικών είναι (πρέπει να είναι) επιμορφωτικός.

Ακριβώς!

Υπάρχει μια γενικότερη τάση, μια συνωμοσία, να γυρνάνε όλα 50 χρόνια πίσω.

Και τότε επανίδρυση κράτους. Με τους ίδιους. Και τώρα με συνταγή Πολύδωρα ανασυρμένη από παλιά κιτάπια, δοκιμασμένη στα υλικά της και ελεγχόμενης αποτελεσματικότητας.

Φωτογραφία: Δραγασιά από τον αμπελώνα στον κάμπο της Λάρισσας

(αρχ. Μουσείο Μπενάκη)

Κι έτσι όπως κανείς δεν αγάπησε τον ντραγάτη -κανείς χωριανός στον τόπο μου τουλάχιστον- έτσι δεν θ' αγαπήσει και σήμερα τον οικολογικό χωροφύλακα.

Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
Από τη μια εξομοιώνεται ο χωροφύλαξ με την οικολογία σε μια προσπάθεια κάθαρσης αμαρτημένων κι από την άλλη η οικολογία στοχοποιείται στις καρδιές των αγροτών σαν πράγμα ξένο κι απόλυτα εχθρικό για νομιμόφρονες και μη.

Όμορφος κόσμος, ο ίδιος που αντίκρυσα βγαίνοντας σαν σήμερα από το ζεστό, μαλακό υπογάστριο που με φιλοξενούσε, πριν πενήντα χρόνια ακριβώς.

Χωρίς περαιτέρω σχόλια και άλλους ...αχινούς στο βράχο για την ώρα!

Είπαμε χτίζουμε πατητήρι...

Απέραντο της ποίησης θέρος!

Περισσότερη ποίηση εντός!

Καλή ποίηση και τιμές ...συζητήσιμες.

Το βιβλιοπωλείο της κεντρικής οδού στην Αντίπαρο είναι μια απολαυστική γωνιά.

Έχει για όλους πράμα στα ράφια και στους πάγκους.

Ψωνίζεις θες δε θες.

Ή μήπως θα 'πρεπε να πω ...θερίζεις, ...τρυγάς...

ΚΖ΄

Ομολογιέται κι έχω ακούσει

πως όποιος θέλει να πει

στο βασανιστή του την αλήθεια

πρέπει να 'χει τ' άλογό του σελωμένο.


Ομολογιέται κι έχω ακούσει

πως όποιος οδηγεί σωστά

τη λογική του αγέλη στο χαρτί

βγάνει κάτι σαν φως.


Κι είμαι της πίστης

πως άμα ένα λογικό κοπάδι

βγάλει φως

και να πάει σφαχτό

το φως ταξιδεύει για πάντα.


Να τρέξω κοντά στη λογική μου αγέλη

ακούω βελάζει

στο έμπα αυτού του κεφαλαίου.

Να πω στο βασανιστή μου την αλήθεια

(με τέτοιο σελωμένο άλογο που έχω).

Να πάω σφαχτός.

Κεφάλαιο 27, έκτο φυλλάδιο, Παγγαία μέρος πρώτο, από την ποιητική συλλογή "Σύσσημον ή τα Κεφάλαια" του Νίκου Παναγιωτόπουλου, που μας ξαναβάζει στο δρόμο της ποίησης, με το θέρος μιας εικοσάχρονης σποράς, μ' αυτή την πρώτη του ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Ίνδικτος.

Σημείωση: Δεν θέλω να προσθέσω τίποτ' άλλο για το βιβλίο, πλην όμως, όποιος του ρίξει μια ματιά θα νοιώσει πως υπάρχει λόγος σοβαρός για να συμφωνήσουμε πως μια τέτοια ποίηση "σημαίνει το ίδιο για σένα και για μένα". Είναι και γι αυτό, ένα βιβλίο σημαντικό.

Γεύσεις ταξιδιών

Πέντε ταξίδια μου ζητά ο Δαβαράκης σε μια ανοικτή πρόσκληση να θυμηθώ και να μοιραστώ.
Ονειρεμένα ταξίδια βέβαια, είναι εκείνα που ξεκινάς, δεν ξέρεις για που και γυρίζεις, δεν ξέρεις πότε!
Ανταποκρίνομαι ευχαρίστως αναπολώντας μνήμες ταξιδιών και τις γεύσεις που τα συνοδεύουν.

Έργο του Γιώργου Κυπρή. Ημεροβίγλι Αύγουστος 2007

Ταξίδι 1ο.

Εκείνο για το οποίο μόλις πέταξα το, άχρηστο πια, τσαλακωμένο εισιτήριο επιστροφής. Μύκονος - Σαντορίνη - Μύκονος.

Αιτία κι αφορμή η έκθεση του Γιώργου Κυπρή που εγκαινιάστηκε την Κυριακή στο ξενοδοχείο "Ηλιότοπος" και από την οποία ούτε ως άνθρωπος ούτε ως ...bloger θα μπορούσα να λείψω. Νέοι φίλοι και παλιοί κι ένα θέμα αγαπημένο αποτέλεσαν το τέλειο δόλωμα. Η έκθεση του Κυπρή στηρίχτηκε σε μια σειρά έργων πιθανότατα γνωστών σε ένα αρκετά ευρύ κοινό, τα οποία εγκαταστάθηκαν στους χώρους του ξενοδοχείου με την ποιητική μαεστρία ενός καλλιτέχνη που γνωρίζει πως να ξαφνιάζει και να συγκινεί, εκμεταλλευόμενος μικρές και μεγάλες επιφάνειες, αρχιτεκτονικά στοιχεία κι ένα περιβάλλον ανεπανάληπτο. Τα ψάρια έτσι όπως με αυτή την καινούργια ματιά τα αποκωδικοποιεί και τα παρουσιάζει σε μια ομάδα έργων με γενικό τίτλο “Μετανάστευση”, είναι για μια ακόμα φορά το εργαλείο του Κυπρή και το μέσον για να δηλώσει και μια δική του προσωπική πορεία. Είναι η πρώτη του έκθεση στη Σαντορίνη. Η πρώτη του καθαρά καλλιτεχνική παρουσία σ' έναν τόπο που υπήρξε τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια ένας σημαντικός σταθμός στη μεταναστευτική του διαδρομή. Δεν είναι τυχαίο. Κλείνοντας φέτος 40 χρόνια στη Ελλάδα (όπου βρέθηκε εσωτερικός μετανάστης σε μια νέα πατρίδα από την Κύπρο), ο Γιώργος Κυπρής γιορτάζει με τον τρόπο που εκείνος ξέρει τα σαράντα χρόνια μιας σημαντικής πορείας, καθιστώντας το Ημεροβίγλι, ως τα μέσα του Αυγούστου, έναν καλό εικαστικό προορισμό με αφορμή τα ψάρια.

Γεύση ...Σελήνης του Γιώργου Χατζηγιαννάκη.

Ταξίδι 2ο.
Εκείνο από το οποίο μόλις προ μιας βδομάδας γύρισα.

Μύκονος - Αντίπαρος - Μύκονος.

-

Γεύση από λιαστό χταπόδι στα κάρβουνα.

Ταξίδι 3ο

Το ταξίδι των ταξιδιών με το Μagic Bus. Εκείνο που με έφερε στο Παρίσι του 1979.

Ένα 48ωρο ταξίδι που κράτησε 76 ώρες. Μια ...μικρή καθυστέρηση 28 ωρών, ικανή να μας φέρει σ' επαφή με έξι τουλάχιστον χώρες, που σήμερα γίνανε ήδη καμιά δεκαριά και βαίνουν αυξανόμενες.

Γεύση ασύλληπτη ...σκόρδο και μαρίδα τηγανητή!

Ταξίδι 4ο.

Μια Καθαρά Δευτέρα για Κούμουλα στη Δήλο με τη βάρκα του Ποδάρια.

Ένα βράδυ στο Φυλλάδι, με το καΐκι του Αντώνη, φωτιές, κρασί, μουσικές.

Κι άλλο με κείνο του Θοδωρή του Φούσκη, Δήλος - Τρα'ονήσι - Μύκονος.

Ένα κορίτσι στο τιμόνι... καπετάνισσα!

Γεύση ...πατελίδας!

Ταξίδι 5ο.

Νεράιδα, Καμέλια, Πορτοκαλής Ήλιος...

Με δίχως άλλα λόγια.

-

Γεύση λιαστού τσίρου στα κάρβουνα και ούζο στο Παλιό Λιμάνι...