Σινεμαδάκι

Πάει καιρός που ζητήθηκε να αναφερθώ σε επτά ταινίες που ξεχωρίζω.
Ήδη πλήθος μπλόγκερς έχουν κάνει το ίδιο και ίσως ένας ακόμα, έτσι εκπρόθεσμος, δεν προσθέτει κάτι. Ευχαριστώ τη Juanita και το κορίτσι με τα ελιξήρια για την πρόσκληση. Δεν πιστεύω ότι πρέπει κάποιον να καλέσω πλέον.
Προσωπικά, από την πρώτη στιγμή που έλαβα την πρόσκληση το μυαλό μου δεν πήγε σε ταινίες. Πήγε σε αίθουσες! Ακριβώς! Αίθουσες που σημάδεψαν κατά κάποιο τρόπο τη σχέση μου με τον κινηματογράφο, τη σκοτεινή αίθουσα, τον πασατέμπο, την πορτοκαλάδα, το κωκ,
Ωστόσο είδα πολύ πράμα στα μπλογκς. Όλη η αφρόκρεμα του Παγκόσμιου κινηματογράφου σε μια κατηγοριοποίηση που μου φάνηκε σχετικά εύκολη και να με συγχωρείτε …σύντροφοι μπλόγκερς, αλλά έτσι δεν έμαθα τίποτα για σας.

Α. Στο νησί τα παιδικά χρόνια οι χειμώνες είχαν τη γεύση του cine Artemis και όλης της γκάμας των ελληνικών ταινιών. Μηχανικός ο Θόδωρος, ένας ωραίος τύπος, χειμερινός κολυμβητής, που έκοβε και τα εισιτήρια στην είσοδο.
Στο μητρώο μου είναι γραμμένη λίγο αργότερα μια σύλληψη εκεί στην …αριστερή πτέρυγα καθισμάτων, για τεντιμποϊσμό (sic), λόγω που τα ξεκαρδιστικά γέλια μας σε άσχετες σκηνές, κάποιον ενόχλησαν. Κι έτσι βρεθήκαμε στο τμήμα με τον γιο του παπά, τον γείτονά μου τον Αποστόλη και δυο τρεις ακόμα που δεν θυμάμαι.

Β. Στο χάραμα της εφηβείας στο θερινό cine Λητώ δεν θυμάμαι καμιά ταινία. Θυμάμαι όλα τα κορίτσια του διπλανού καθίσματος κι εκείνο που έκοβε τα εισιτήρια. Μα περισσότερο στη μνήμη μου κρατώ τα βράδια στην ταράτσα του σπιτιού μου (ακριβώς πίσω) απέναντι από την οθόνη.
Μετρηθήκαμε ένα βράδυ με έργο Ακατάλληλον τριανταπέντε άτομα.

Όλο το νησί πέρναγε τότε από ‘κει. Ντόπιοι και παραθεριστές, με μπουφανάκια, με κουβέρτες, με μαξιλάρια, με όλα τα κομφόρ της γλυκιάς παρανομίας και τις συνεχείς απειλές του κυρίου Γιώργου του μηχανικού.


Γ. Η πρώτη επαφή με το cine Titania το 1969 και μια σειρά κυριακάτικοι χειμώνες ως το 1974. Τι θυμάμαι εκεί μέσα; Τα πιο απίθανα, τα πιο ασύλληπτα πράγματα, που έφταναν για να δώσουν στον Δαμιανό το προσωνύμιο «Φέσι». Πολεμικές ταινίες κυρίως, καουμπόικα και τη μεγάλη την ανεπανάληπτη …Hülya Koçyiğit στα Άπαντά της!
Το γεγονός ότι δίωρες ταινίες με το αλλεπάλληλο ψαλίδι έφταναν και μετά βίας πέρναγαν τη μια ώρα, δεν μας χάλαγε και πολύ, αφού το ζητούμενο ήταν τις περισσότερες φορές το σκότωμα της ώρας, ώσπου να πάει η ώρα 12 να χτυπήσουμε ένα διπλό μιλφέιγ μ’ ένα ποτήρι κατακόκκινη κίνα στη Ντάπια των Σπετσών και να τακτοποιήσουμε το θέμα των εφημερίδων της εβδομάδας στον κύριο Τσαπάρα.

Δ. Τα Σάββατα -όλα τα Σάββατα- της ίδιας χειμωνιάτικης εξαετίας στην μεγάλη ισόγεια αίθουσα του Κτιρίου Άλφα, τα έργα είχαν μια αθωότητα τέτοια που να πιάνουν θεατές από την Πρώτη Γυμνασίου ως την Ογδόη. Από κει στα βαθειά της μνήμης αντλώ την ταινία «La guerre des boutons».

Αναργύρειος...

Ε. Ο πολιτικός κινηματογράφος της Μεταπολίτευσης.

Όλος!

Υπήρξε χρήσιμος και στη σωστή ώρα.

Στο Ααβόρα, στο Αττικόν, στο Έλλη, στο Άστυ, στο Τριανόν και κυρίως στα Πειραιώτικα της πλατείας Δημοτικού Θεάτρου και του Πασαλιμανιού, ότι παίζει εκεί τριγύρω στην ...Α.β.ζού.π!

Στ. Η ταινία «Caravaggio» ένα καλοκαίρι στο Ανεμοθέατρο από την Κινηματογραφική Λέσχη «Μάτι», που έδειξε το δρόμο του σινεμά όταν το νησί είχε ξεχάσει!

Ζ. Αφιέρωμα στο φαγητό από την Κινηματογραφική Λέσχη Μυκόνου «cine Ματογιάννι».
Όταν η κάμερα βούτηξε στις κατσαρόλες.
Γενάρης και Φλεβάρης του 1999
Ένας κρύος και γλυκός συνάμα χειμώνας!

~~~~Πρόγραμμα:
-Η Μεγάλη βραδιά (Big night)
των Στάνλεϋ Τούτσι και Κάμπελ Σκοτ
-Οι χίλιες και μια συνταγές ενός ερωτευμένου μάγειρα
(A chef in love) της Νανα Τζωρτζάτσε,
-Φαΐ, ποτό, αρσενικό, θηλυκό
(Eat, drink, man, woman)
του Αγκ Λη.

Η. Το θερινό "cine Μαντώ", οι γλυκιές βραδιές με τη μπύρα και τα σουβλάκια στον κήπο.