Ένας δικός μας άνθρωπος στο διαδίκτυο
Τον γνώρισα μέσα από τα βιβλία που είχε εκδόσει στην "Τροχαλία" του Γρηγόρη Τρουφάκου:
- το πρώτο και το δεύτερο "Μαγειρικόν",
- το "Μην πληρώσετε, είναι όλα δικά μου".
Πάνε δέκα χρόνια από τότε. Λίγο αργότερα θα τον δω στην τηλεόραση να μιλάει μ' ένα λόγο εξαιρετικά πειστικό για την χαρά της μαγειρικής και για τα πλεονεκτήματα μιας φιλοσοφίας που συμπυκνωνόταν στις λέξεις Slow Food. Για την απόλαυση δηλαδή της μαγειρικής διαδικασίας, την αναζήτηση των σωστών υλικών, την ανάδειξη τοπικών προϊόντων, την απάντηση στο βιομηχανικό και τυποποιημένο πιάτο. Ύστερα μας κάρφωσε όλους, στην κουζίνα ...οικογενειακώς, ξετρομάζοντας τους νεοέλληνες, απομυθοποιώντας στην ουσία το άχθος της καθημερινότητας στο μαγείρεμα. Γίναμε όλοι μαγείρια, μ' ένα τηγάνι, ένα κατσαρολάκι, ένα ταψάκι, ένα μαχαίρι του σεφ.
Σιγά σιγά απέκτησε μια σχέση με το γυαλί σχεδόν ερωτική. Έγραφε καλά εκεί, είχε και την έμφυτη χάρη της ευγένειας, το τηλεοπτικό κοινό τον αγάπησε σαν παρουσία, τον ένοιωσε δικό του. Στις εκπομπές του σπάνια μαγειρεύει. Κι όμως φιγουράρει χρόνια τώρα σαν ο πρώτος σε ακροαματικότητα παραγωγός μαγειρικών εκπομπών. Κι αν οι ακροαματικότητες δεν μετράνε, μετράει η αγάπη του κόσμου, όπως εκδηλώνεται στην καθημερινότητά του, αφού πια ο Ηλίας Μαμαλάκης είναι ο δικός μας άνθρωπος.
Αφορμή για να γράψω αυτά τα λίγα λόγια, είναι η ιστοσελίδα του η οποία ανέβηκε πριν λίγες μέρες.
Ο Μαμαλάκης διαβαίνει το κατώφλι του Διαδικτύου, ίσως τελευταίος απ' όλους τους συναδέλφους του, προσθέτωντας και το δικό του ηλεκτρονικό λιθαράκι στην υπόθεση της μαγειρικής.
Φρέσκο ακόμα και υπό κατασκευήν, ωστόσο η αρχή έγινε, με συνταγές τακτοποιημένες, άλλες από τα ταξίδια κι άλλες από τα βιβλία του, φωτογραφικό υλικό, κάποια λίγα άρθρα και διάφορα νέα.
Περιμένουμε μια καλή συνέχεια, ήδη, το ξέρει κι ο φίλος Ηλίας, η ζήτηση είναι μεγάλη για τις συνταγές που έχει καταγράψει απ' όλη την Ελλάδα κυρίως, αλλά και εκείνες του εξωτερικού. Οι δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία στον δημιουργό, αλλά και στον μελετητή ή τον απλό χρήστη του διαδικτύου, είναι μεγάλες. Τελευταία μάλιστα είναι και πολλές. Θα θέλαμε λοιπόν να δούμε στην πορεία την εξέλιξη της ιστοσελίδας σ' ένα σύγχρονο εργαλείο όπου ο λόγος θα συνυπάρχει με ήχο(ήδη έχει ηχογραφημένες πάνω από 2500 συνταγές στο ραδιόφωνο) και video-εικόνα με επιλεγμένα αποσπάσματα από τις εκπομπές του.
Για κάθε ενδιαφερόμενο η ιστοσελίδα είναι στη διεύθυνση: http://www.eliasmamalakis.gr
.
.
Labels: διαδίκτυο
posted by dimitris-r at 10:56 AM
43 Comments:
Προσπαθώντας να αποβάλλω τον επαγγελματικό μου αρειανισμό όσον αφορά τη μαγειρική, θα διαφωνήσω φίλτατε όσον αφορα την ουσία της εκπομπής του κατα τα άλλα συμπαθεστατου Κου Μαμαλάκη.
Θεωρώ δέ ότι οι μαγειρικές εκπομπές στην Ελλάδα είτε είναι σαν τη Βέφα (απαράδεκτον) είτε προχωράνε μετα λύπης μου ελάχιστα βήματα παραπέρα, δηλαδη αρκούνται στην παρουσίαση συνταγών και δεν σε βάζουν στη κουζίνα. (συγκρίνοντας τες με αντίστοιχες του εξωτερικού).
Σαν λάτρης της μαγειρικής και όντας στο επάγγελμα κοντα μια 15ετία δεν έχω δεί κάτι εμπνευσμένο ακόμα στην τηλέόραση (πέρα απο κάποιες προσπάθειες κοπιαρίσματος αντιστοιχων εκπομπών του εξωτερικου)
Και κάτι τελευταίο που με ενοχλεί στις εκπομπές..
το κρεμμύδι ειναι κρεμμυδι και όχι κρεμμυδάκι, και κατ επεκταση καροτακι,ανιθακι,πατατουλα,σελινακι,βουτυράκι και λαδάκι... Απαξιώνεται η μαγειρική εξ αρχής.
This comment has been removed by the author.
Η δημοσιογραφία είναι σαν τη μαγειρική: τα ευγενή υλικά την αναδεικνύουν.
Θα διαφωνήσω με τον Crazy Chef κάθετα και κατηγορηματικά...Δεν απαξιώνουν τα υποκοριστικά την μαγειρική αγαπητέ μου, τουλάχιστον όχι περισσότερο από όσο την απαξιώνουν οι ευφάνταστες συνταγές κάποιων συναδέλφων σου, ονόματα και μη χωριά, που στον βωμό του νεοτερισμού και της έμπνευσης ανακατεύουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι δοκιμάζοντας τα στομάχια αλλά και τα νεύρα μας χωρίς καμία απολύτως τύψη.. Ο Ηλίας μπορεί να μην είναι chef αξιώσεων Michelin ή Σκούφων ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο,είναι όμως ένας άνθρωπος που αγαπά το φαγητό και τους ανθρώπους που ασχολούνται μαζί του σε κάθε χώρο , που προάγει την ελληνική κουζίνα μέσα από μια εκπομπή με μεγάλη ακροαματικότητα που βραβεύτηκε και στο εξωτερικό, και κυρίως που είναι τόσο αληθινός, οικείος και αγαπητός στους έλληνες ώστε να διακαιούται όχι μόνο να χρησιμποιεί υποκοριστικά, αλλά να είναι ο ο "δικός" μας άνθρωπος σε έναν χώρο που δεν φημίζεται για την σεμνότητα ή την ταπεινότητα του...
Εγώ προσωπικά αλλά και πολλοί άλλοι φαντάζομαι, θα υποδεχτώ λοιπόν την καινούρια του προσπάθεια με αγάπη και με έναν χαιρετισμό που ξέρω πως τον κάνει να γελά... "Γειά σου Κυρ Ηλία με τα φοβερά σου(μαγειρικά εννοείται) εργαλεία!!!!"
@crazy chef.
Είτε τον αρειανισμό, είτε τον αριανισμό μας απεκδυθούμε όλοι, η ουσία είναι να γινόμαστε κατανοητοί και χρήσιμοι στο κοινό που μας παρακολουθεί ή μας διαβάζει.
Το κοινό δεν έρχεται μόνο του να μας βρει, το επιλέγουμε.
Στου Ηλία Μαμαλάκη την εκπομπή "Στην Κουζίνα Ολοταχώς", το κοινό ήταν τηλεθεατές που αγαπάνε τη μαγειρική μεν, αλλά, είτε την γνωρίζουν λίγο, είτε δεν τη γνωρίζουν καθόλου. Ήταν επίσης ένα κοινό, που ήθελε να ασχοληθεί με το αντικείμενο, αλλά αντιμετώπιζε το τηγάνι και την κατσαρόλα, τα υλικά και τον διαθέσιμο χρόνο με φόβο και άγνοια. Ήταν εν πολλοίς ένα κοινό ερασιτεχνικό που έπρεπε να κερδηθεί.
Στην εκπομπή "Μπουκιά και συγχώριο" το κοινό είναι ευρύτερο. Την παρακολουθεί κι ένας κόσμος που του αρέσουν τα ταξίδια, η ιστορία, ο πολιτισμός, η μαγειρική.
Η συγκεκριμένη εκπομπή απευθύνεται πάλι σε ερασιτέχνες, αλλά υπό την ευρύτερη έννοια των εραστών της τέχνης και μάλιστα χρησιμοποιεί σαν όχημα (γαλέρα, άμαξα, καμήλα, βαπόρι, τρένο, αεροπλάνο), τη μαγειρική η οποία έχει αυτή την ικανότητα να ανοίγει πόρτες και στόματα ανθρώπων.
Αυτή η εκπομπή θα μπορούσε και να αρέσει σε επαγγελματίες ή έστω να πρόσθετε κάτι στις γνώσεις τους. Προφανώς βέβαια δεν έχει τίποτα να προσφέρει σε κείνους που το επίπεδο γνώσης τους την υπερβαίνουν ή σε κείνους που δεν τους διδάσκει τίποτα η κυρία Μαρία από τη Φολέγανδρο όταν φτιάχνει "καρπουζένια" με τον τρόπο της γιαγιάς της.
Επειδή με συνδέει φιλική σχέση μαζί του, μένω απλά σε αναφορά της οπτικής γωνίας με την οποία παρακολουθώ και αντιλαμβάνομαι τις εκπομπές του. Αποφεύγω την κριτική προέκταση.
Οι ειδικοί προφανώς μπορείτε να το κάνετε πιο εύκολα, αρκεί να το κάνετε με τους όρους που τίθενται από την ίδια την ουσία του κρινομένου προϊόντος.
Ο καθένας μας εξάλλου κρίνεται από το έργο του και όχι με βάση του τί δηλώνει ότι είναι.
@σκύλος της βάλια κάλντα.
Καλέ μου σκύλε, τα ευγενή υλικά, τα ευγενή αισθήματα, αναδεικνύουν ένα σωρό πράγματα, έχεις δίκιο.
@fevis.
Για τα υποκοριστικά να προσθέσω ότι πολλές φορές τα ακούω και μάλιστα ευχάριστα μεταξύ νοικοκυρών ή και φίλων μου.
Για τη χρήση τους στην τηλεόραση σαν στυλ, δεν μπορώ να πω ότι με τρελαίνει κιόλας, αλλά όχι δα πως απαξιώνεται κι η μαγειρική.
Για τα ενδότερα της επαγγελματικής κουζίνας ασφαλώς και γνωρίζετε περισσότερα μάλλον. Εγώ μόνο Μπουρνταίν και ...έξω στη σάλα!
Καλή ευκαιρία να "παρακολουθήσω" περισσότερο Μαμαλάκη!
Απεξαρτήθηκα (θέλω να πιστεύω) από τη τηλοψία, αλλά τον θυμάμαι ως μία εκ των συμπαθέστερων φυσιογνωμιών.
Τώρα με τη σελίδα του, ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα.
*Και μένα με εκνευρίζουν τα υποκοριστικά, αλλά θεωρώ ότι είναι λίγο τραβηγμένο το οτι απαξιώνεται η μαγειρική έτσι - απαξιώνεται ο έρως ας πούμε αποκαλώντας τον σύντροφο "μωράκι" ή "αγαπούλα";
--> Ξέρω επίσης οτι δύο ξαδερφάκια μου junkfoodοαναθρεμμένα, μπήκαν στη κουζίνα και άρχισαν να μαγειρεύουν λόγω Μαμαλάκη, συνεπώς, τουλάχιστον 2 ανθρώπους, ο χοντρούλης "τους έβαλε στη κουζίνα".
Τώρα βέβαια τα πράγματα δυσκολεύουν! Η φωτογένεια δεν παίζει κανένα ρόλο στον σκληρό κόσμο του internet.
Θα δούμε και θα κρίνουμε.
-->Να του μεταβιβάσεις την ευχή μου για επιτυχία της σελίδας του, Δημήτριε!
Ο κ.Μαμαλάκης είναι φίλος του φίλου μου κι αυτό είναι αρνητικό γι΄αυτόν (τον κ.Μαμαλάκη), γιατί ξέρω τι κουμάσι είναι ο φίλος μου.
Απο την άλλη παρά την πλήρη αδιαφορία μου για τη μαγειρική, (εξαιρούνται πατάτες τηγανητές και παϊδάκια), πρέπει να ομολογήσω ότι τον κ. Μαμαλάκη τον παρακολουθώ γιατί:
1) Έχει παιδεία
2) Σέβεται τους συνομιλητες του
3) Δεν σνομπάρει, αντιθέτως αναδεικνύει, την παράδοση του τόπου που επισκέπτεται.
4) Είναι χοντρούλης σαν εμένα
5) Μαγειρεύει συχνά κρέας.
6) Στην ιστοσελίδα του έχει συνταγές που ακόμα κι εγώ μπορώ να καταφέρω.
Καλημέρα σας.
Αγαπητέ μου Alzap, με το θάρρος των ομοίων γούστων στο φαγητό, εξήγησέ μου, σε παρακαλώ τι κάνουμε εδώ εμείς οι δυό σ' αυτό το blog... όχι, σε παρακαλώ, πέσμου... Πώς μπλέξαμε στα δίχτυα του ψαρά;
Εγώ, ομολογώ, δολώθηκα από τον τίτλο, αρχικά... "Όλα στα κάρβουνα", λέω, βλέπω και κάτι σαν λουκανικάκι στην εικονογράφηση, "εδώ είμαστε", ξεγελάστηκα... Μια πηρουνιά κρέας τσικνισμένο δεν έχω φάει απ' τα χέρια του!..
Αχ... αυτός ο φίλος σου!!!
;-))
@asteroid:
Σωστά φίλε μου, νομίζω ότι έχεις ένα δείγμα για το ποιόν του...κουμασιού
:-))
@κώστας.
Το μικρόβιο της τηλοψίας τουλάχιστον στα σημερινά παιδιά μπαίνει στο αίμα τους από το μαιευτήριο, χάριν της τηλεόρασης που είναι ανοιχτή απέναντι στο κρεβάτι της λεχώνας μάνας.
Αυτό με τα ξαδελφάκια ξαναπές το.
Υπάρχει σελίδα επικοινωνίας. Πιστεύω θα χαρεί να του μεταφέρεις τις ευχές ο ίδιος. Όλοι χαιρόμαστε με την επικοινωνία. Μερικοί χαιρόμαστε και με την καλόπιστη κριτική.
@alzap.
...
4. Πού θα μου πάει, δε θα σε φτάσω;
...
6. Αυτό ναι, αξίζει να το βάλει στο βιογραφικό του. Πώς είπατε τ' ονοματάκι σας;
:-)
@asteroid.
Μα ως γνωστόν το βράδυ της Ανάστασης φτιάχνουμε μαγειρίτσα με συκώτι βλάχου ή στην ανάγκη με σουπιές. Και την Κυριακή του Πάσχα οβελία βλάχο κι αν πέσουμε σε έλλειψη σουβλίζουμε παλαμιδολακέρδα.
Υ.Γ. Προς αμφότερους και τους δύο έσχατους πλην άσχετους περί του μεγάλου της θαλάττης (γαστρονομικού) κράτους, ο ...βλάχος είναι ψάρι.
!-)
Απέφυγα επιμελως να αναφερθω στο επίπεδο των συνταγων η στην πολυπλοκότητα τους ( γιατι δεν εστιάζω εκει) όπως και θεωρώ οτι θα ήταν ουτοπικό να βγεί κάποιος στο γυαλί να παρουσιασει αφρο παρμεζάνας με σκόνη φουα γκρα..
Ούτε βεβαίως ανέφερα απαξιωτικά στην εν λογω εκπομπή λογω του ότι δεν έχει αστέρι μισελεν και στην τελική δεν χρειάζεται να έχει αστέρι καποιος για να βγεί να κάνει μια μαγειρική εκπομπη που να σε βάζει στη κουζίνα(βλέπε Ολιβερ)
Οσο για τους συναδέλφους που "ανακατεύουν ότι υλικά τους έρθει στο κεφάλι" πιστευω ο στηρίζων αυτή την άποψη να έχει γνώση του αντικειμένου αλλιώς η άποψη του είναι ψιλοάκυρη, όχι βέβαια οτι δεν υπαρχουν και τετοιοι να εξηγούμεθα, αλλά μπορείς άνετα να τους εντοπίσεις απλα διαβάζοντας το μενού τους.
Το να είναι κάποιος απλά ευχάριστος, οικείος και δικός μας άνθρωπος δεν μεταφράζεται απαραιτήτως οτι μπορει να σε βάλει στην κουζίνα, οσο δε για το αν το γνωστικο μου επίπεδο υπερβαίνει το επίπεδο των συνταγών που παρουσιάζει δεν το προσμετρώ καθόλου στην κριτική μου.(παρεπιπτόντως την συνταγη της καρπουζένιας την έχω γράψει)
Το σχόλιο μου αναφέρεται λοιπόν στο επίπεδο των άτολμων τηλεοπτικών μαγειρικών εκπομπών στην Ελλάδα και στην φιλοσοφία την οποία έχουν που για μένα μετά απο τοσα λαμπρά παραδείγματα του εξωτερικού θα επρεπε να είναι κάποια βήματα παραπάνω, ποσο μάλλον λαμβάνοντας υπ οψην πλείστα όσα παραδείγματα πρωτότυπων εκπομπών μαγειρικής(λαμπρο παράδειγμα το στην κουζίνα ολοταχώς) στην Αγγλια πχ απο την δεκαετία του 80 ακόμα οι οποίες κατάφεραν να βάλουν κόσμο και κοσμάκη στην κουζίνα και να ανεβάσουν το επιπεδο των νερόβραστων μαγειρικά Αγγλων.
Οι δικές μας μετα λύπης μου παρατηρώ αναφέρονται στην νοικοκυρά με εξαίρεση του Κου Μαμαλάκη η οποία προχωράει λίγα βήματα παραπέρα (αλλα και λίγα βήματα παραπίσω απο την προηγούμενη εκπομπή του) όπως ανέφερα και στο πρώτο σχόλιο μου.
Οσο για τα υποκοριστικά με εκνευρίζουν θές γιατι τα έχω συνδεδεμένα με τη μαυρη εποχη της κυριαρχίας της Βεφας, θες γιατι τα ακουω νοικοκυρίστικα. (δεν έχω τίποτα με τις νοικοκυρές απλά το θεωρώ ασφαλές ταργκετ γκρούπ τηλεθέασης μαγειρικής)
Τέλος πάντων επειδή απο τη Βέφα είδαμε να πουλάει και όχι να μαγειρεύει, περιμένω απο τον Κο Μαμαλάκη που όπως φαίνεται αγαπάει τη μαγειρική πολλά περισσότερα τώρα που έχει αναγνωρισιμότητα, και όχι να δουμε 3-4 χρονιές ακόμα τα ίδια.
Στην εκπομπή "Μπουκιά και συγχώριο" το κοινό είναι ευρύτερο. Την παρακολουθεί κι ένας κόσμος που του αρέσουν τα ταξίδια, η ιστορία, ο πολιτισμός, η μαγειρική.
Ναι αυτό ακριβώς που λέει ο Δημήτρης(μου επιτρέπεις να σε προσφωνώ με το μικρό σου ?Αν και το έχω ξανακάνει χωρίς όμως να ζητήσω την άδεια ), ένας λόγος που μου αρέσει αυτή η εκπομπή είναι κυρίως αυτός..
Αν γυριζότανε σε ένα studio απλά, δεν πιστεύω να μου άρεσε τόσο..
Με την μαγειρική έχω καλές σχέσεις , έμαθα να μαγειρεύω από αρκετά μικρή κοντά στην μαμά, και αυτοσχεδιάζω πολλές φορές ..Και το θεωρώ μαγκιά να έχεις μόνο δύο –τρία υλικά στο ψυγείο και να φτιάχνεις κάτι πολύ νόστιμο!
Αα και για τα υποκοριστικά των λαχανικώνε , έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να τα προσφωνεί έτσι γιατί θέλει να τα κάνει πιο αγαπησιάρικα στους ανθρώπους που δεν σκαμπάζουν από μαγειρική και την έχουν πάρει από τρόμο ? Όσο να ΄ναι έχει διαφορά το κρεμμυδάκι από το κρεμμύδι , δεν είναι βρε παιδί μου τόσο επιθετικό, ωχού!
Αυτό παρακαλώ να καταχωρηθεί στην λίστα με τις αυθαιρεσίες ,ευχαριστώ!
Τώρα να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια, σήμερα που ξημέρωσε η χειρότερη για φέτος μέρα -όλος ο χειμώνας συμπυκνωμένος σ' ένα πρωινό- έχω προγραμματίσει να πάω στ' αμπέλι κι εκεί θα πάω εντέλει.
Αφήνω ωστόσο λιγοι στίχοι για κολατσιό.
Καλημέρα!
"...Η δίκη εφεσίβλητος!
και συ αναιρεσίβλητος;
Λοιπόν λιπομαρτύριον'
αμέσως προπεμπτήριον..."
Σούτσος Π.
"Η περιβόητος δίκη μου"
Ούτε τους βλάχους, που, αν μη τι άλλο, ξέρουν από κρέας στα κάρβουνα δεν θα μου αφήσετε...
Μου τους αποδομήσατε κι αυτούς, με δυό λέξεις... άκαρδα!..
Αλλά, επειδή με αποζημιώσατε με το εξαιρετικό καινούριο link του νησιού ολοζώντανου, νάστε καλά έτσι κι αλλιώς!!!
Και νάναι καλά κι αυτοί, που έστησαν το site!
Καλημέρα κι από αύριο πάλι καλοκαιριάζει, μαθαίνω...
:-))
@αστεροειδής.
Μου αρκεί να εμπεδώσετε ότι ο βλάχος είναι ψάρι.
εδώ το 6χρονο κατηγορηματικά δηλώνει πως όταν μεγαλώσει θα γίνει Μαμαλάκης (!) να μη χαρώ η μάνα;
φιλώ σας
@tast3r.
Λίστα με αυθαιρεσίες;
Φροντίστε τουλάχιστον να κάνετε τη μαμά περήφανη και τους συνδαιτυμόνες σας ευτυχείς μπουκιά τη μπουκιά!
@peftasteri.
Βεβαίως και να χαρείς!
Εδώ στα τέσσερά της πέρυσι η δικιά μου με κάρφωσε:
-Μπαμπά εσύ είσαι Μαμαλάκης δεν είσαι ...Καραμανλής!
Ε, από μικρό κι από τρελλό, λένε...
:-)
αγαπητέ dimitris καλημέρα,
οι bloggers έχουν όρεξη για παιχνίδια (κάτι μου λέει ότι αυτό δε θα σταμάτήσει σύντομα).
Εφόσον σας κάνει κέφι, σας προσκαλώ (πλιζ σι μαι μπλογκ) και αν θέτε, αποδεχτείτε την πρόσκληση :)
Ναι , για την δική μου λίστα με αυθαιρεσίες και συμπεράσματα που βγάζω καμιά φορά λέω, όπως για ποιο λόγο χρησιμοποιεί υποκοριστικά ο Κ. Μαμαλάκης .Αλλά το μότο μου είναι: «πάντα καλοπροαίρετα»!!…
Μπουκιά την μπουκιά ε?…γκλουπ ήδη αγχώθηκα, γιατί αυτοί οι συνδαιτυμόνες είναι πολύ απαιτητικοί , τι εναλλακτικές προτείνετε?
@witch of daffodils.
"...παραμύθια για κείνους που αγαπούν...",
ναι αλλά επειδή είμαστε σε φάση εντατικού συμμαζέματος του αμπελιού, μάλλον τελευταία νυχτερινή μας βλέπω και μεσοβδόμαδα...
:-)
@tast3r.
Εναλλακτικές;
Χμ!
Μαγειρεύουμε πράγματα που αγαπάμε γι αυτούς που αγαπάμε.
Μαγειρεύουμε πράγματα που αγαπάνε αυτοί που αγαπάμε.
Γενικώς μαγειρεύουμε όταν αγαπάμε!
Τους κακοπροαίρετα απαιτητικούς τους αλλάζουμε, ενώ τους καλοπροαίρετα... μέχρι που τους ταϊζουμε στο στόμα. Για να μην πω ότι τους μασάμε κιόλας την τροφή.
alzap said...
Ο κ.Μαμαλάκης είναι φίλος του φίλου μου κι αυτό είναι αρνητικό γι΄αυτόν (τον κ.Μαμαλάκη), γιατί ξέρω τι κουμάσι είναι ο φίλος μου.
ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ Κου ΜΑΜΑΛΑΚΗ ΔΗΛΩΝΩ ΠΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΛΥΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΞΕΦΤΙΛΑ!
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΕΞΑΛΛΟΥ ΤΙ ΚΟΥΜΑΣΙΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΑΣ.
ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ!
http://ent.yinsha.com/file/200605/2006050710494853/7.jpg
Συνέχισε Monica, μια χαρά τα πας.
Εγώ δεν λέω τίποτα.
Βλέπω σου άρεσε το παρωνύμιο.
:-)
Στον κ. Μαμαλάκη έτρεφα ανέκαθεν ιδιαίτεραη συμπάθεια. Να σκεφτείτε πως, πριν γνωρίσω τον Αθήναιο, διατηρούσα την κρυφή ελπίδα πως θα ήταν αυτός.
Όπως ήταν αναμενόμενο απογοητεύτηκα οικτρά!
:ppp
Η άποψή μου είναι ότι το μεγάλο αβαντάζ που έχει ο κος Μαμαλάκης στις εκπομπές του είναι η ανυπόκριτη απόλαυση που βγάζει στην οθόνη. Ο άνθρωπος πραγματικά *γουστάρει* αυτό που κάνει, το αγαπάει πραγματικά και βαθειά. Προσέχει πολύ να μην πέσει σε μελό ή ευκολίες αλλά δεν αρνείται και τις συμβάσεις του τηλεοπτικού γυαλιού. Αντιμετωπίζει με σεβασμό και παιδεία τους συνομιλητές του (ιδιαίτερα σημαντικό σε διαφορετικές κουλτούρες) και με παιδική περιέργεια τις γεύσεις που δεν έχει ξαναδοκιμάσει (ιδιαίτερα σημαντικό σε διαφορετικές κουζίνες). Έχει δε τη μοναδική ικανότητα να βγάζει συγκίνηση από τις συναισθηματικές παραπομπές που "δένει" με κάθε συνταγή ή εμπειρία. Και πάντα ισορροπημένα και ζεστά, ανθρώπινα.
Αν τον πείσουμε να ανοίξει και μπλογκ θα έχουμε δικαιολογία να τον καλούμε στις μπλογκο-συγκεντρώσεις! ;^)
Οι διαδικτυωμένοι ακροατές των εκπομπών του Ηλία Μαμαλάκη ζητούσαν από καιρό αυτό το site. Καλή Αρχή.
Δημήτρη, θες να μοιραστείς τις κινηματογραφικές σου αναμνήσεις; http://juanitalaquejica.blogspot.com/2007/03/blog-post_13.html
Η απόλυτα πετυχημένη συνταγή δεν μπορεί να μη περιλαμβάνει μια πρέζα, η έστω ,μια τοσοδούλα τσιμπιά "αγάπης",άνευ αυτής τίποτα δεν είναι πραγματικά εύγεστο …: )
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον crazy chef.
Aκου εκεί, "μαϊντανούλι"...!
Να τον άκουγε ο Τσαρούχης!
Και επί της περαιτέρω ουσίας:
Τι μαγειρική σοβαρή και ανθρώπινη μπορεί να προτείνει ένας κονφερανσιέ που είναι ξεπουλημένος στους κύβους Κνορ, στο Βιτάμ και στα ΜακΝτόναλντς;
Και σε κάθε δεύτερη πρόταση διαφημίζει τον χορηγό του, ό,τι _υδρογονωμένο λίπος_ κι αν πασάρει;
Έλεος!!!
Είπαμε, Δημήτρη μου, τα αγνά υλικά και η υγεία μας, και οι ατόφιες γεύσεις, πάνω απ' όλα.
Η Unilever ας περιμένει...
@composition doll.
Εμ, βέβαια! Προτρέχεις, δεν ρωτάς κι εσύ. Όχι πως θα σου 'λεγα δηλαδή, αλλά έτσι για τη γοητεία του ψαρέματος...
Ουπς πάλι κακιά λέξη είπα!
@mpampakis.
Ακριβώς για αυτά τα "ισορροπημένα και ζεστά, ανθρώπινα" αγαπιέται.
Όσο για την πιθανότητα να ανοίξει μπλογκ... δεν θέλει και πολύ, αρκεί να του στείλεις σε λινκ το δικό σου. Πιστεύω θα ζηλέψει.
@juanita la quejica.
Ασφαλώς και ναι! Κι εσύ οπλίσου με υπομονή γιατί τρέχω (το λέει και η ώρα κάτω από το σχόλιο εξάλλου)
@tast3r.
Μα και βέβαια! Αυτή είναι η αναγκαία αλλά όχι (κι από μόνη της) ικανή συνθήκη για την επιτυχία.
@nikos.
Ο Μπαμπάκης παραπάνω αναφέρει: "Αντιμετωπίζει με σεβασμό και παιδεία τους συνομιλητές του".
Να προσθέσω, ότι με τον τρόπο μας καμιά φορά χάνουμε και όσο δίκιο μπορεί να κρύβει η αντίδρασή μας. Αν κάνεις τον κόπο να του στείλεις ένα mail (υπάρχει αυτό στη σελίδα του) θα σου απαντήσει φαντάζομαι.
Επί της "ουσίας" όμως να πω ότι με προβλημάτισε η φάση με το Mc Donalds, αλλά έχει δώσει την εξήγησή του.
Για τα άλλα που αναφέρεις ...όχι βέβαια. Και σιγά μη και πρέπει να απολογηθεί κανείς για τη δουλειά που κάνει. Δεν ξέρω εσύ τί δουλεία κάνεις, αλλά εγώ στο μαγαζί μου, αυτά που πουλάω, ως τα καλύτερα τα πουλάω. Και πληρώνομαι γι αυτά, ακόμα κι αν προσβάλουν την αισθητική τρίτων.
@ Υ.Γ.
Την καλημέρα μου! Ξημερώνει όπου νάναι. Πάω στ' αμπέλι!
Η ζωή, το 'χουμε ξαναπεί, είναι πολύ μικρή για να πίνουμε κακά κρασιά. Και γι αυτό πρέπει να φροντίσουμε στην ώρα του!
6:36; Τώρα κατάλαβα γιατί ο πατέρας μου στα 76 του τα παράτησε τα αμπέλια! Θέλει νειάτα βρε το σπιτικό κρασί!
Επιτέλους έφτιαξε σάιτ. Ωραίος ο τύπος, μ' αρέσει. Πιο πολύ μ΄αρέσει γιατί κυνήγησε το όνειρό του, αυτό που αγαπούσε...
Χαιρετώ τον οικοδεσπότη!
Εγώ είμαι από παλιά δηλωμένη φαν του κυρ Ηλία. Τώρα πια που κάθε απόγευμα πίνω το καφεδάκι μου με την μαμά μου και το "μπουκιά και συχώριο" τον νιώθω "δικό " μου άνθρωπο. Δεν με νοιάζει αν το επεισόδιο το έχω ξαναδεί. Το βλέπω ευχαρίστως ξανά. Περιμένω εναγωνίως να ξαναδώ μερικά από τα αγαπημένα μου όπως αυτό της Σερίφου. Μα ένιωθες το καλοκαιρινό αεράκι εκεί κάτω από την συκιά που φτιάχνανε τους μαραθοκεφτέδες... Τα σάλια μας πέφτανε . Η μάνα μου εκστασιασμένη είπε "πέτα και δώ κανένα κεφτέ κύρ Ηλία, την μύτη μας έσπασες". Η 17μηνη Μαριάννα όταν ακούει πια το τραγουδάκι της έναρξης λέει "μαμ μάμ!!"
Συν όλα τα πράγματα που μαθαίνεις για ένα τόπο που αξίζει πραγματικά να τα ξέρεις!
Διαμάντι ο κυρ Ηλίας...αποδείχτηκε περίτρανα εξάλλου.
Φιλάκια
Aγαπητέ Δημήτρη, η υγεία δεν είναι θέμα γούστου και "πουλάω ό,τι γουστάρω στο μαγαζί μου"...
Οταν λέω για Κνορ και υδρογονωμένα λίπη, εννοώ ότι είναι επιβλαβή ή και τοξικά. Τόσο απλά.
Γιατί εσύ δεν συνταγογραφείς/μαγειρεύεις με κύβους Κνορ, με σούπες σκόνη και μαργαρίνες με υδρογονωμένα λίπη (αυτά που απαγορέύτηκαν ήδη στην πολιτεία της Ν. Υόρκης ως επικίνδυνα), μα αντιθέτως λές "εξτρα παρθένο" ελαιολαδο και αρωματική αγριορίγανη και αγρια πικροράδικα;
Το κάνεις (το κάνουμε) μόνο για λόγους στυλ;
Υποθέτω ότι πιστεύεις κι εσύ ότι η μαγειρική δεν είναι μόνο θέμα στυλ και χαβαλεδοπαρέας, είναι πρωτίστως θέμα υγιεινής και πρωτογενώς γευστικής διατροφής, διατροφικού ήθους.
Δεν λέω για τις φιλικές σχέσεις, αλλά για το διδασκόμενο διατροφικό ήθος από μαγείρους των μήντια.
Ο μάγειρας είναι τα υλικά του.
Τόσο απλά.
@juanita la quejica.
Άρα μου μένουν ακόμα 27 χρόνια και 27 τόνοι κρασί μελλοντικής παραγωγής.
Ωραία!
Γι αυτό κι εγώ σήμερα ξύπνησα νωρίτερα, έχουμε δρόμο πολύ μπροστά μας.
@oneiromageiremata.
Άειντε και στα δικά μας!
@dina k. sparti.
Νατα, νάτα... Η Ντίνα, μια από τις Τριακόσιες που μείνανε πίσω και περνούσαν την ώρα τους βλέποντας τηλεόραση.
Έμαθα βρε πως ετοιμάζουν οι Ιρανοί απόβαση στα μέρη σας.
Τον νου σου στη Μαριάννα λοιπόν και ...δεν χρειάζεται να μαθει και πολλές μαγειρικές. Κατέχει το άθλημα ο γαμπρός (γνήσιο τέκνο του πατρός και με του κυρ-Ηλία τηλεπετριά κι αυτός).
Και βέβαια η μαμά η k.spartαινα μη μένει στα αζήτητα. Ξεζούμιξέ την: σύγλινο, πασπαλάς, μπουζοπούλα, μπαρδουνιώτικο, σκορδομακάρουνα, λαλάγγια, σαμουσάδες και μια γεμιστή οματιά για εμέ τον καρβουνιάρη! Τίποτα μην της αφήσεις. Όλα να σου τα πει και να σ' τα δείξει με τον τρόπο της.
Ώρα καλή!
@nikos.
Στον ΕΦΕΤ... στον ΕΦΕΤ, εκεί και γρήγορα, μια τέτοια καταγγελία... αλίμονο!
Επί της ουσίας τώρα, να τα λέμε όποτε πιστεύουμε ότι συμβάλουμε στην υγεία των συμπολιτών μας. Αλλά ξέρεις πού είναι η ένστασή μου;
Έχεις μπερδέψει τη δουλειά, τους σπόνσορες και την κουζίνα του σπιτιού μας.
Α, και για να χαλαρώσουμε λίγο, όταν μου βρεις σπόνσορα να με πληρώσει για διαφήμιση αγριορίγανης και πικροράδικων, ενδιαφέρομαι. Κανω ακόμα και το κοριτσάκι της Coppertone ή έστω το σκυλάκι.
Αλλά η προσφορά να είναι τέτοια που να ζει σπίτι.
Ομολογώ δε ότι θα διαφήμιζα ευχαρίστως και κύβους Μάτζι (που έχω δέκα και πλέον χρόνια να βάλω στο σπίτι μου), αν και πιστεύω στην φίλη μου τη Μάτζικα θα ταίριαζε καλύτερα.
Τέλος, να μην έχεις καμιά αμφιβολία ότι έχω κι εγώ τα όριά μου. Αλλά είναι λίγο πιο χαλαρά στην Αγορά σε σχέση με την καθημερινότητά μου και τα πιστεύω μου.
Καλημέρα!
Δημήτρη, σου έκανα πρόσκληση στη σελίδα μου, να παίξεις ένα παιχνίδι με 5 λέξεις. Αν δεν θέλεις να συμμετέχεις, μου το λές να σε βγάλω.
μα'στα...
άλλο η Αγορά και άλλο το σπίτι, άλλο το φαϊ στο εστιατόριο και άλλο το σπιτικό.
Δλδ, Δημήτρη, έξω να τρώμε ό,τι να 'ναι; Να ανεχόμαστε ότι σερβίρουν, με ό,τι υλικό, γιατί η Αγορά το επιτάσσει;
Και τι είναι η Αγορά; Θρησκεία, Αγιατολάχ, Λεβιάθαν;
Στην τηλεόραση να διδάσκουμε υλικά ό,τι να 'ναι; Και να κρατάμε τα καλά για το σπίτι;
Διατροφή πολλών ταχυτήτων;
Πού είναι η αλήθεια της τροφής λοιπόν;
Νομίζω ότι στην εποχή μας της μαζικής και δημόσιας εστίασης, το δημοκρατικό αίτημα της κοινωνίας πολιτών είναι η ποιότητα να διασφαλίζεται παντού στον δημόσιο χώρο.
Η διατροφή είναι και πολιτικό ζήτημα, διότι αφορά τη δημόσια και ατομική υγεία. Τελεία.
Κράτα λοιπόν μόνο τούτο:
Ο μάγειρας είναι τα υλικά του.
Καλή μέρα με φρέσκα και αγνά υλικά!
μα'στα...
άλλο η Αγορά και άλλο το σπίτι, άλλο το φαϊ στο εστιατόριο και άλλο το σπιτικό.
Δλδ, Δημήτρη, έξω να τρώμε ό,τι να 'ναι; Να ανεχόμαστε ότι σερβίρουν, με ό,τι υλικό, γιατί η Αγορά το επιτάσσει;
Και τι είναι η Αγορά; Θρησκεία, Αγιατολάχ, Λεβιάθαν;
Στην τηλεόραση να διδάσκουμε υλικά ό,τι να 'ναι; Και να κρατάμε τα καλά για το σπίτι;
Διατροφή πολλών ταχυτήτων;
Πού είναι η αλήθεια της τροφής λοιπόν;
Νομίζω ότι στην εποχή μας της μαζικής και δημόσιας εστίασης, το δημοκρατικό αίτημα της κοινωνίας πολιτών είναι η ποιότητα να διασφαλίζεται παντού στον δημόσιο χώρο.
Η διατροφή είναι και πολιτικό ζήτημα, διότι αφορά τη δημόσια και ατομική υγεία. Τελεία.
Κράτα λοιπόν μόνο τούτο:
Ο μάγειρας είναι τα υλικά του.
Καλή μέρα με φρέσκα και αγνά υλικά!
@marina.
Μ' αρέσουν τα παιχνίδια. Θα παίξω βέβαια.
@Βρε Νίκο, βρε Νίκο...
βιάζεσαι κι εσύ όπως ακριβώς ο crazy chef και μπαίνουν διπλά τα σχόλιά σας.
Μια παρατήρηση μόνο. Μ' αρέσουν πολύ οι κοινοτοπίες, σχεδόν νοιώθω να τις έχω διδάξει, αλλά κρίνω ότι δεν προσφέρουν τίποτα στη συζήτησή μας.
Και κλείνω βέβαια εδώ με σεβασμό στην άποψή σου -παρά την εκτροπή των χαρακτηρισμών στο πρώτο κυρίως σχόλιό σου- κι εύχομαι πραγματικά να είναι μια καλή μέρα.
Νίκο, με όλο το θάρρος, να παρατηρήσω κάτι: Ο Μαμαλάκης στις εκπομπές του δεν έχω δει ποτέ μα ποτέ να χρησιμοποιεί ύποπτα σκευάσματα ή ακόμη και απλώς συσκευασμένα προϊόντα. Τουλάχιστον εγώ δεν έχω δει ούτε μία συνταγή να γίνεται με κύβους ή με σούπες σκόνη.
Οι παρατηρήσεις σου προκύπτουν επειδή κάνει διαφήμιση *εκτός* εκπομπών; Θα μου επιτέψεις να πω ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ο καταναλωτής θα πρέπει να είναι ικανός τουλάχιστον να ξεχωρίσει εκπομπή από διαφήμιση. (Μην σου πω ότι θα έπρεπε να ξεχωρίζει και εκπομπή από γκρίζα διαφήμιση, αλλά εντάξει αυτό είναι πιο απαιτητικό.)
Καλό βράδυ.
Να σε δω ως κοριτσάκι της Copertone και ας πεθάνω την άλλη στιγμή!!!!!
Και για να μαθαίνετε και τίποτις, το κοριτσάκι της copertone ήταν η Jodie Foster!!!
@composition doll.
Μ' αρέσει που μοιράζεσαι μαζί μας τις πλούσιες εγκυκλοπαιδικές σου γνώσεις.
Για το άλλο... ζητείται θαρραλέα χορηγός τις να παίξει το μαύρο σκυλάκι!
@mpampakis.
Έκρινα ότι αυτή την συζήτηση δεν έπρεπε να τη συνεχίσω.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Να 'σαι καλά.
Post a Comment
<< Home