Θαλάσση ...θάνατον πατήσας

Στρείδι ωκεάνειο αρραβωνιάζεται το φως.

Γεύση από φλούδι του ροδιού, στυφό κυδώνι

κι ο άρρητος τόνος, πιο πικρός και πιο στυφός,

που εναποθέτανε στα βάζα οι Καρχηδόνιοι.
[...]

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,

δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη.

Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός

να κολυμπάει τα βέλη του με διοσκορίνη... 1

Κι έκοβε μόνο τη σιγήν ο ήχος της καμπάνας

που απάνω στο καμπούνι, αργά, χτυπούσε των ωρών

το πέρασμα, μ' ένα βαρύ μα λυπημ'ενον ήχο,

που πνίγονταν μεσ' στη βοή του αγέρα ή των νερών.

Τις Κυριακές σαν είχανε δουλειά μονάχα οι βάρδιες,

σ' αυτήν εμαζευόμαστε κι ανάβαμε φωτιά,

κι ή αισχρές, σιγά για τις γυναίκες λέγαμε ιστορίες

ή το φαΐ μας παίζαμε με πείσμα στα χαρτιά. 2

Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς

κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα όργανά τους

Της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους

στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς... 3

Όταν θα σμίξεις με το φως που σε βολεί

και θα χαθείς μέσα σε διάφανη αμφιλύκη

πάνω σε πράσινο πετούμενο χαλί,

θα μείνει ο ναύτης να μετρά το άσπρο χαλίκι... 4

1. Fata Morgana - Τραβέρσο.

2. Η πλώρη μας - Μαραμπού
3. Καραντί - Πούσι
4. Αντινομία - Τραβέρσο

~~~~~
Παραλειπόμενα ενός Πάσχα στην άκρια του μόλου...χορεύοντας πάνω στο φτερό του ...Καββαδία.