Κοντοσούβλι των Βαΐων - κατάλυσις ιχθύων

Θ’ αγιάσω, καθαρίζοντας ψάρια, φιλετάροντάς τα και κυρίως τρώγοντάς τα σαν τον γλάρο. Το σώμα μου δεν θα λειώσει κι ένα μόνο είναι που με στενοχωρεί: πιθανότατα δεν θα ζει ο αξιότιμος κύριος Γιαμαρέλος, να με θαυμάσει ασάλευτο, αν όχι σαν Βησαρίωνα, τουλάχιστον σαν «Κοιμωμένη» του Χαλεπά, την γνωστή και μη εξαιρετέα “αγία” του Α’ Νεκροταφείου.

Το δωράκι που ακολουθεί, μια σύνθεση από καρδιάς, προσφέρεται σε όσους νηστεύοντες, σήμερα Κυριακή των Βαΐων, επιθυμούν, κατά τα χριστιανικά έθη κι όχι απαραίτητα τον τρόπο, να καταλύσουν ιχθύες.

Καλοφάγωτο και βοήθειά μας λοιπόν.

Βάγιω’ Βάγιω’ τω’ Βαγιώ’,

κοντοσούβλι τρυφερό!

και την άλλη Κυριακή

τρώμε το ψητό φαγκρί!

~~~~~~~~~~~~~~~~

Υλικά:
Ψάρια τόσα …όσα έχουμε κι απ’ όποια έχουμε, ικανού μεγέθους, όπως:
-λαβράκι
-πεσκαντρίτσα
-χέλι καπνιστό
-παλαμίδα
-φιλέτα γλώσσας κλπ.
και
αστακός, ένας τουλάχιστον, μεγάλος,
ένα μεγάλο λεμόνι,
λίγο λάδι,
αλάτι ημίχοντρο, πιπέρι
ρίγανη, δεντρολίβανο

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Παιχνίδι:

Καθαρίζουμε, από λέπια κι εντόσθια, τα ψάρια μας. Φιλετάρουμε και τεμαχίζουμε σε μεγαλούτσικα κομμάτια. Το ίδιο και με τον αστακό. Αφού τον βράσουμε, αφαιρούμε το κεφάλι, ανοίγουμε το καυκί του, αφαιρούμε μονοκόμματο το ψαχνό του και τον κόβουμε σε ροδέλες. Τα βάζουμε όλα εκτός από το χέλι σε μπολ, αλατίζουμε, πιπερώνουμε, τρίβουμε ρίγανη και δεντρολίβανο, στύβουμε πάνω τους το λεμόνι, προσθέτουμε λίγη από τη φλούδα του λεμονιού, στάζουμε λίγο λάδι και ανακατεύουμε καλά.
Αφήνουμε στο ψυγείο για λίγες ώρες να ποτίσει τα κοψίδια(!!!) η μαρινάτα.

Για τους ζώντες «βίον άπυρον», ή ως ο γράφων με γιαπωνέζικη κουλτούρα στη γούλα, αλλά με Αιγαιοπελαγίτικο πολιτισμικό υπόβαθρο, η διαδικασία σταματάει εδώ. Δεν χρειάζεται καν να σουβλίσουν το «κοντοσούβλι», πολύ δε περισσότερο να το ψήσουν. Κόβουν τα κομμάτια των ψαριών σε λεπτές φετούλες, οι οποίες βαπτισμένες σε μπολάκι με σούμα, χαρίζουν στους εορταζόμενους και τους συνδαιτυμόνες τους αγλάισμα τέρψης και παραμυθίαν καταλύσεως ιχθύων.
Για τους υπόλοιπους έχουμε και λέμε:
Ανάβουμε κάρβουνα και τα καίμε μέχρι να χωνέψουν καλά. Περνάμε τα κοψίδια εναλλάξ στη σούβλα μας. Ενδιάμεσαπερνάμε και κομάτια χέλι προσεκτικά μη διαλυθεί. Τυλίγουμε με αλουμινόχαρτο τα περασμένα στη σούβλα ψαχνά.

Ψήνουμε για μισή ώρα περίπου. Ανοίγουμε προσεκτικά για να μη χάσουμε τα ζουμάκια και δοκιμάζουμε. Αν είναι σχεδόν έτοιμο, μαζεύουμε το ζουμάκι σε μπολ και αφήνουμε για 2-3 λεπτά το κοντοσούβλι να ψηθεί απροστάτευτο ώστε να κάνει κρούστα (προσοχή… χωρίς να χάσει τη δροσιά του).
Στο ζουμάκι προσθέτουμε λάδι, λεμόνι, τα συκώτια και τ’ αβγά (αν είχαν) τα ψάρια κι ο αστακός, ανακατεύουμε καλά και λούζουμε το σερβιρισμένο σε πιατέλα κοντοσούβλι.

Εναλλακτικά και πιο κοντά στα δικά μου γούστα:

Περνάμε τα ψαχνά στη σούβλα, ντύνουμε γύρω γύρω με αμπελόφυλλα, δένουμε καλά καλά με σπάγκο και ψήνουμε. Τα αμπελόφυλλα θα κρατήσουν τη δροσιά των ψαρικών κι ο σπάγκος, ακόμα κι αν καεί και κοπεί, θα έχει κάνει τη δουλειά του στην αρχική φάση ψησίματος και με το παραπάνω.

Συνοδευτικά πλην τίμια:

-Πατάτα ψημένη στη χόβολη, (πολτοποιημένη με το πιρούνι με ψητό σκόρδο, λαδάκι και ζαφορά)
-Πιπεριές Φλώρινας ψητές στην καρβουνωσιά.
-Ωμή σάλτσα μαϊντανού με αλάτι, πιπέρι, λάδι, λεμόνι σκόρδο, μουστάρδα.

Ενα χρυσό ασύρτικο περασμένο από βαρέλι του κάνει καλή παρέα (υποθέτω).

Καλή επιτυχία λοιπόν!

Αυτά, λίγο ως πολύ, έγραφα πριν ένα χρόνο (14.04.06) στο Hungry

Υ.Γ.1 Αφορμή (πρόκληση) για να (επανα)συναρμολογηθεί ο ανωτέρω τρόπος καταλύσεως ιχθύων ήταν μια συνταγή για κοντοσούβλι, που συζητήθηκε φέτος, παραμονές Ευαγγελισμού.

Υ.Γ.2 Η εξαιρετική ζωγραφιά με τα χρωματιστά ψάρια είναι από τους μαθητικούς καλλιτεχνικούς αγώνες (αγνώστου Κυκλαδίτη έφηβου καλλιτέχνη).

Τα λαζαράκια και το βάγιο (από πλεγμένο κλαδί φοινικιάς) είναι προσφορά λόγω της ημέρας, κατά την παράδοση του νησιού!

Υ.Γ.3 Και βέβαια όταν μιλάμε για κοντοσούβλι το μυαλό μας πάει

στην Composition doll,

στον asteroid και

στον Alzap,

στους οποίους και είναι εξαιρετικά αφιερωμένο το ανωτέρω post.

Και του χρόνου!

Εύχομαι καλή Ανάσταση σε όλους, δεδομένου ότι πιθανότατα θα τα ξαναπούμε από την Τρίτη της Διακαινησίμου.

Νηστεύω ναι, ΚΑΙ το bloging, τη Μεγαλοβδομάδα.

Α, και να μην ξεχνιόμαστε... και εγώ, στη Μύκονο θα κάνω Πάσχα φέτος.

Καλό μήνα! Πρωταπριλιά σήμερα...