Tuesday, December 26, 2006

I feel good!

Τώρα, αν εγώ πω ότι πονούν οι αστράγαλοί μου, όλο και κάποιος θα βρεθεί να πει: «Μας τα ‘παν κι άλλοι»!
Εμμέσως πλην σαφώς πλέον, όποιος θέλει να πει μέρες Γιορτών ότι κάπως το πάλεψε στην κουζίνα για να το ευχαριστηθεί συν γυναιξί τέκνοις και φίλοις, αυτό λέει.
Φέτος είχαμε κέφια στο σπίτι. Αν δεν με απατά η μνήμη μου και πέρσι και πρόπερσι και όσο πίσω κι αν βασανίσω τη μνήμη μου, το κέφι δεν έλειπε. Ακόμα μια φορά λοιπόν βρεθήκαμε να ετοιμάζουμε Εορταστικό Δείπνο για 7. Τους γνωστούς κι από παλιά και μη εξαιρετέους, σε κάθε σύναξη, όπου πια γνωριζόμαστε κι από την καλή κι από την ανάποδη. Άρα αυτό σημαίνει πως έχεις τα περιθώρια να έχεις εκπαιδεύσει και να έχεις εκπαιδευτεί καταλλήλως για ένα μενού υποψιασμένο.
Η στοιχειώδης προετοιμασία άρχισε αποβραδίς χαλαρά με το ξεκουκούτσωμα δεκατεσσάρων χουρμάδων, το ζεμάτισμα δεκατεσσάρων όρχεων, το πάστρεμα των ραδικιών του φρυ’άνου, το βράσιμο των παστριδιών από τα πράσα για τον ζωμό.

Άλλοι σημαντικοί σταθμοί που πρέπει να σημειωθούν είναι:
-η αγορά ή μήπως θα έπρεπε να πούμε η απαλλοτρίωση δύο βαζακίων με παρασκευάσματα (ένα του Αθήναιου κι ένα της Μάτζικα ντε Σπελ) στο Παζάρι τω Δρόμων Ζωής,
-η μέρα της μεγάλης σφαγής, πριν από λίγους μήνες, από την οποία μου έμεινε κέρδος η αποταμίευση δυο δωδεκάδων αβγών αντιστοίχων νταβραντισμένων κοκόρων,
-η σφαγή ενός χοίρου …του χοίρου! προ δεκαημέρου
-ένας ξεχασμένος λυκουρίνος από περσινό νταλαβέρι με Ξανθιώτη χορηγό (που φέτος άργησε και τον καταγγέλλω) που ευτυχώς ήταν μπερδεμένος στο συρτάρι των λαχανικών μαζί με τους τσίρους στα άδυτα του ψυγείου.

Υπάρχουν ως γνωστόν δυο κατηγορίες Ελλήνων: οι γουρουνομάχοι-γαλοπουλοκλάστες και οι κοκορομάχοι-χοιροκλάστες.
Εμείς, όπως θα φανεί σαφώς από τη συνέχεια, ανήκουμε παραδοσιακά στην πλευρά των γουρουνομάχων. Έχουμε πολλά να προσκομίσουμε για κάθε παρασπονδία από την παραδοσιακή πεπατημένη. Κοινώς έχουμε δικαιολογίες για όλα, όπως και όλα εντέλει έχουν την εξήγησή τους. Τα ζεύγη των όρχεων επτά κοκόρων είναι η ελάχιστη παραχώρηση προς τον αντίπαλο κοκορομάχο.


Yellow and green brushstrokes
(το δείπνο της παραμονής των Χριστουγέννων)
ορεκτικά

χουρμάδες γεμιστοί με τυρί κρέμα, πιπέρι και φυστίκια

μπρι και ανθότυρο με μοτάρντα μαντοβάνα
...........................................................*
πρώτα πιάτα

βελουτέ σούπα ξανθιάς κολοκύθας πιασμένη στα πράσα

πατάτα βραστή με λυκουρίνο, φλύδες γκρέιπφρουτ και κουκουνάρια

όρχεις κοκόρων σε ηδύχυλον πράσου

.........................*
(σορμπέ λεμόνι με λουΐζα σε σφηνάκι)
........................ *

σαλάτα

σαλάτα με ραδίκια φρυ'άνου, ανθότυρο, καψαλισμένα αμύγδαλα και ρόδι

κύρια πιάτα

αζώναρας και ποδαράκι χοιρινό σε κρούστα πράσινου μήλου

ρυζότο με λαρδί

γλυκά

τούρτα με κρέμα σοκολάτας από τυρί τύπου φιλαντέλφεια
μαρέγκες με ελαφριά σαντιγί και δαμάσκηνα


Αισίως ήπιαμε:
-FUMÈ – λευκό- Chardonnay, Παπαϊωάννου, 2004
-Ήδυσμα δρυός -λευκό- Chardonnay, 2004
-Γλυκός οίνος (παλαιωμένος) της Οικογένειας Γεώργα

Α! και μην ακούτε για αστραγάλους και άλλες τέτοιες αηδίες. Ήμουν sous chef και μάλιστα μόνο κατά το ένα τέταρτο της εκτέλεσης (ούτε καν της σύνθεσης) του μενού για το οποίο εντέλει …εκείνη φέρει την ευθύνη!
Να ‘ναι καλά!


Χουρμάδες γεμιστοί με τυρί κρέμα, πιπέρι και φυστίκια
-------------------------------------------------------------------------
Υλικά
14 χουρμάδες
100 γρ. τυρί τύπου Φιλαντέλφια
28 φιστίκια Αιγίνης
28 πιπέρια μαύρα ακοπάνιστα
Εκτέλεση
Παίρνουμε χουρμάδες καλής ποιότητας. Οι ισραήλίτικοι από την περιοχή του Ιορδάνη είναι αρκετά ακριβοί αλλά είναι οι καλύτεροι που εγώ τουλάχιστον έχω δοκιμάσει. King Salomon νομίζω η εταιρία παραγωγής. Στην περίπτωσή μας, οι αρκετά φθηνότεροι τυνησιακοί δεν ήταν της ίδιας ποιότητας, αλλά συνεργάσθηκαν μαζί μας αξιοπρεπώς.
Ξεκουκουτσώνουμε, πιέζοντας ελαφρώς ώστε να έρθει λίγο προς τα έξω το κουκούτσι, το αφαιρούμε μ’ ένα μαχαιράκι ή με τσιμπίδι.
Σπάμε ελαφρά τα πιπέρια σε γουδί, ξεφλουδίζουμε τα φιστίκια.
Ετοιμάζουμε τη γέμιση ανακατεύοντας καλά το τυρί με τα φιστίκια και το πιπέρι. Γεμίζουμε την κοιλότητα των χουρμάδων και αφήνουμε να σταθούν μέχρι την ώρα του σερβιρίσματος στο ψυγείο.

Labels:

25 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Και του χρόνου!!! Πάντα τέτοια, πάντα γεροί και πάντα με ΦΙΛΟΥΣ!!!

Φιλιά!

December 26, 2006 3:36 PM  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Κι αυτό σας το λέει η Εκείνη σας παραδοσιακό κυκλαδίτικο δείπνο παραμονής Χριστουγέννων; Θα συνιστούσα να βάλετε μια παραδοσιακή τάξη στο νικοκυριό σας... Ούτε στον Οίκο των Μαυρογένη, στην ακμή του, δεν σέρβιραν τέτοια και τόσα πιάτα... ;-)
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και πάντα τέτοια, μόνο τέτοια!

December 26, 2006 5:12 PM  
Anonymous Anonymous said...

ΚΑΛΑ ΤΡΩΜΕ ΚΑΛΑ ΠΙΝΟΥΜΕ, ΑΛΛΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ!
ΑΙΣΧΟΣ!
ΜΕΤΑ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ.

ΕΙΣΤΕ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ!
ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑ ΤΙ ΚΑΤΕΒΑΖΕΙΣ ΜΕΤΡΑ ΜΟΝΟ ΤΙ ΜΟΙΡΑΖΕΙΣ!

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΕ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ.

December 26, 2006 7:33 PM  
Anonymous Anonymous said...

Αυτός ο salos είναι εκείνος που υποψιάζομαι? Ο μελλοντικός εκδότης μου? (λέμε τώρα...)

Ε?

Πες ναι, για να νοιώσω ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ αηδιαστικά έξυπνη!!!!

December 26, 2006 8:23 PM  
Anonymous Anonymous said...

ΠΟΣΟ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΑ ΑΡΑΓΕ?
ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ.
ΜΗΝ ΚΑΡΦΩΝΕΙΣ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

December 26, 2006 9:12 PM  
Blogger dimitris-r said...

@Composition doll(με οξφορδιανή προφορά): Ευχαριστώ-ούμε για τις ευχές.
Για το άλλο με τον Σαλό ...α π ο κ λ ε ί ε τ α ι! Ο δικός μου εκδότης ξέρει καλά πως όταν προσεύχομαι ακόμα και για την καλή του υγεία, το κάνω με αλφαγιώτα!

@ asteroid: Τα πιάτα (αν τα πει κανείς πιάτα) ήταν έντεκα. Κανείς δεν χρειάστηκε ενισχυτικό ρεψίματος, κανείς δεν άφησε μπουκίτσα στο πιάτο κι αν εξαιρέσεις την τούρτα σοκολάτας που συντρόφεψε ευχαρίστως τον καφέ στην γαλοπουλοκεντρική σύναξη της επομένης, όπου το γεύμα στο Κτήμα Ξυδάκη ήταν οίνου σημαντικό σε αντίθεση με το δικό μας δείπνο που ήταν όπως είδες γεύσεων σημαντικό.
Η ύλη αγαπητέ έρρευσε, υγρή, μυρωδάτη και στέρεη σαν τις φιλίες. Αν και δεν το είδες γραμμένο ούτε από μένα, ούτε από την ίδια, σωστά διέκρινες ότι το δείπνο πάτησε σε παραδοσιακά μοτίβα Κυκλαδικών γεύσεων (παγκοσμιοποιημένων Μυκονιάτικων ήδη από τον καιρό των Βενετσιάνων).
Οι λέξεις κλειδιά είναι: ραδίκια φρυ'άνου, λαρδί, αζώναρας και το γεγονός ότι χέρι έβαλε η Ευφρόσυνη Τριάς: Μαμαλάκης, Λαζάρου, Μπαξεβάνης -μεγάλη η χάρη τους- αποδεικνύει απλά, αυτό που δεν θα κουραστώ ποτέ να λέω: Η ΚΟΥΖΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΑΒΙ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ!

Για την ακμή των Μαυρογένη, πρόσεχε τί γράφεις γιατί θα ανεβάσω σε ποστ την 16σέλιδη συνδρομή μου στο θέμα(αυτό να θεωρηθεί απειλή).

@ salos: Καλώς τα τα δικά μας παιδιά και Χρόνια Πολλά. Ανταμώνουμε πιστεύω εντός των ημερών!
Να μου κάνετε και τον μποναμά, εσείς που γνωρίζετε τον τρόπο να μοιράζεστε:-)
Έδωσα φιλιά μόνο στην Μαρία και τον Αντώνη.

December 26, 2006 9:47 PM  
Anonymous Anonymous said...

ΤΩΡΑ θΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΕ ΜΕ ΕΨΙΛΟΝ ΚΑΛΕ ΜΟΥ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΟΝΑΜΑ.
ΚΑΝΕ ΟΡΕΞΗ!

December 26, 2006 9:56 PM  
Anonymous Anonymous said...

Ορίστε, τον μάλωσες το Σαλό, κι εμένα μου τάγραψε όλα με αλφαγιώτα!!! Τι κατάλαβες???

December 27, 2006 1:40 AM  
Blogger Αθήναιος said...

Καλά με το πρώτο ορεκτικό ( χουρμάδες) διαφωνώ κάθετα αλλά στα υπόλοιπα βάζω άριστα! Φέτος τελικώς δεν ήμουν μαζί σας αν και το σκεφτηκα σοβαρά να έρθω, του χρόνου θ'αρχίσω τον εαυτό μου στο ψηστήρι, νωρίτερα.

Και του χρόνου με πονεμένους αστραγάλους!

December 27, 2006 9:03 AM  
Anonymous Anonymous said...

Τι; Μόνο μία συνταγή; Κι αυτή για τους χουρμάδες;

Τζάμπα ντύθηκα γουρουνομάχος κι ετοιμάστηκα για ξύλο;;;

(και δεν με βολεύει κι η μουσούδα του γουρουνιού γμτ...)

Εύχομαι χρόνια πολλά, με υγεία και ευτυχία!

(και κάρβουνα!) ;^)

December 27, 2006 12:28 PM  
Blogger kopoloso said...

Αν και περιβάλλομαι από αθυρόστομο κλιμάκιο κοκορομάχων-χοιροκλαστών (οι οποίοι δε χάνουν ευκαιρία να εκφράσουν την περιφρόνησή τους προς τους απανταχού συντρόφους γουρουνομάχους-γαλοπουλοκλάστες, λούζωντάς με, με ασύλληπτες βρισιές, περιφρονώντας και οικτίροντάς με, εξαιτίας του υψηλότατου δείκτη LDL τον οποίο, όπως ισχυρίζονται, απέκτησα λόγω της σχεδόν μανιοκαταθλιπτικής εμμονής μου με το χοιρινό λίπος και το αγελαδίσιο βούτΥρο (μη τολμήσει να το διορθώσει κανείς! Εγώ έτσι το γράφω το βούτΥρο!)) με χαρά διαπίστωσα ότι κανένας απ’ αυτή τη θλιβερή κουστωδία πουλοφάγων δε μου είχε αναφέρει ποτέ κάτι περί της γαστρονομικής αξίας των Όρχεων του Κόκορα.
Αισθάνομαι λοιπόν δικαιωμένος και ιδιαίτερα ευτυχής σήμερα που διαπιστώνω ότι το συγκεκριμένο μέρος της ανατομίας του αντιπαθέστατου πτηνού αποτελεί μία ντελικατέσεν οι οποία αγνοείτο παντελώς από τους δήθεν παντογνώστες πτηνοφάγους που ατυχώς με περιβάλλουν.
Ομολογώ βέβαια, ότι δεν έχω ιδέα τι είναι το "ηδύχυλον" (ποσο μάλλον αυτό του "πράσου"), ελπίζω όμως να με βοηθήσεις λίγο φίλε Δημήτρη να διασαφηνίσω κι αυτό το σημείο, έτσι ώστε, την επόμενη φορά που θα με προσβάλει κανένας απ’ αυτούς τους κομπλεξικούς κοκορομάχους-χοιροκλάστες, να μπορέσω να του "πετάξω" με αδιάφορο ύφος ένα: "Ρε δε πα να φας κανέναν όρχι κόκορα σε ηδύχυλον πράσου, που θα με πεις εμένανε "υπερλιπιδαιμικό κτήνος";" και να τον στείλω τοιουτοτρόπως αδιάβαστο.

Χρόνια πολλά με υγεία
και πάντα χαρούμενα

December 27, 2006 12:40 PM  
Blogger dimitris-r said...

@salos: Προσεύχομε λοιπόν!

@composition doll: Εμένα ξέρει γιατί πράμα προσεύχομαι και μου πετάει τα έψιλον για να μην πιάσει!

@αθήναιος: Είναι προφανές ότι η διαφωνία σου δεν εστιάζεται στην καταγωγή του χουρμά.
Όπως κι αν διαφωνείς, άκουσον μεν, πάταξον δε.
Υπήρχε στο πρόγραμμα μια σαμπάνια Cordon Rouge του 1982, για να γεμίσει τον χρόνο της άφιξης των συνδαιτυμόνων. Ο χουρμάς λοιπόν ήταν το μπινελίκι της υποδοχής που θεωρήθηκε ικανό και πρέπον, μαζί με τις φυσαλίδες, να μας ανοίξει τη διάθεση και τις γευστικές πόρτες για τη συνέχεια.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ η σαμπάνια τράβηξε τον φυσικό της δρόμο και αναπαύεται στο υπόγειο πλέον με την προσθήκη μάνας για να γίνει ξύδι.
Βλέπεις εμείς τα αποσύρουμε ευχαρίστως τα οξειδωμένα, μη τύχει και γίνει η γιορτή μας "Γιορτή" και μας κράξουνε στο διαδίκτυο!-) τα παλιόπαιδα.
Τώρα φίλε, μπορείς να διαφωνήσεις όσο θέλεις και κάθετα και ξάπλα και χοροπηδηχτά. Εμένα χαρά μου να διαφωνείς. Γηράσκω αντλώντας από την μαγειρική σου σοφία τα καλύτερα.

Υ.Γ. Η καρέκλα και το πιάτο σου σε περίμεναν, ο δε σομελιέ, ενήμερος από καιρό, είχε βάλει πολύ ειδικά κρασιά στη σωστή θερμοκρασία!
Ισχύει, λοιπόν, με ανοιχτή ημερομηνία, η πρόσκληση!

@mpampakis:Βραχήκανε με την ανάδοση τα κάρβουνα.
Οι συνταγές, κάποιες από αυτές πιθανόν να έρθουν εν καιρό, μιας και υπάρχει ζήτηση, γιατί τρέχουμε τώρα με προετοιμασίες ταξιδιού.

Να δεις που και στον Kopoloso θα χρειαστεί να πω ένα γεια το βράδυ πλέον.

December 27, 2006 6:10 PM  
Blogger Hungry For Life said...

Αυτούς τους χουρμάδες τους ζήλεψα...
kxan

December 28, 2006 12:01 AM  
Blogger dimitris-r said...

@Σύντροφε kopoloso:
Δεν μας τρομάζουν
της LDL τα όρια
ούτε των αθυρόστομων
υβριστών οι εμμονές.
Το 'χουμε βάλει
βαθειά μεσ' την καρδία μας
γουρουνομαχία
και όχι στα πουλιά...

Εκτός βέβαια αν είναι καπόνια. Έστω κι αν μουνουχίστηκαν μετά θάνατον εμείς καπόνια θα τα λογίζουμε.

Την εξαιρετική συλλογή μου, όπως αντιλαμβάνεσαι, με ιδιαίτερη ζέση και πάθος τρομερό συνέλλεξα... @ρχίδ' τ' @ρχίδ' στον καταψύκτη μου μήνες τώρα. Εξακολουθώ δε να έχω δώδεκα τεμάχια τα οποία σκοπεύω να δοξάσω πριν αποσυρθώ σε μοναστήρι για τη σωτηρία της ψυχής μου, όπου και οφείλω να προσεύχομΕ κατά την προτροπήν του salos!

Περί του ηδυχύλου αγαπητέ θα σας έλεγα ότι θα πρέπει να ανατρέξετε στην αναζήτηση του τιμημένου Hungry στο οποίο έχω δημοσιεύσει μακράν επιστημονικήν ανακοίνωση σχετικήν με τον ηδύχυλον κρομμύων, ο οποίος τότε συντρόφευε όρχεις χελίου, (γνωστό ήδη μεζεκλίκι από τότε που τα μουνούχιζε στα φοιτητικά του χρόνια ο Φρόυντ).
Μιας όμως και πιάσαμε τον καθηγητή κι επειδή περί μανιοκαταθλιπτικής εμμονής ο λόγος, ιδού τί σου 'χω:
"Την καταθλιπτικήν ταύτην συμπεριφορά της οικοδεσποίνης μη ανεχόμενοι οι πραγματικοί καλλιτέχναι της μαγειρικής ήρχισαν ζητούντες αλλαχού καταφύγια προς ανάπτυξιν της τέχνης των.
Εύρον δε τοιαύτα Μοναστήρια, όπου οι μοναχοί κορεσμένοι όντες να μασσώσι πλέον ξηρούς φοίνικας και να τρώγουν μόνον όσπρια εδέχοντο αυτούς με ανοικτάς αγκάλας".
(Νικ. Τσελεμεντέ, οδηγός μαγειρικής, Αθήναι 1930)
Γι αυτό σου λέω, χΑΙστους τους κομπλεξικούς και ανορεξικούς κοκορομάχους χοιροκλάστες...

kxan. Χαθήκαμε βρε! Χρόνια Πολλά.

December 28, 2006 2:32 AM  
Blogger kopoloso said...

Έκτακτα!
Έπραξα όπως με συμβούλεψες και τώρα είμαι καθ’ όλα έτοιμος να σκίσω τον πρώτο κομπλεξικό κοκορομάχο-γουρουνοκλάστη που θα βρεθεί μπροστά μου.
Κατέχω πια την τρανή τεχνική αφαίρεσης όρχεων χελιού, τεχνική την οποία δύναμαι πια πιστεύω, να εφαρμόσω με άνεση σε κάθε έμβιο ον αρσενικού τύπου. Με περισσή ευχαρίστηση προτίθεμαι δε να την εφαρμόσω στο μισητό και κατάπτυστο είδος των κοκόρων.
Επίσης, μελέτησα ενδελεχώς τον τρόπο παρασκευής του «ηδύχυλου» καθώς και την επιρροή του Dada στη σύγχρονη γαστρονομία.
Επ’ αυτού μάλιστα, δύναμαι να παραθέσω στοιχεία τα οποία καταδεικνύουν ότι αυτή η αλληλοεπίδραση ίσχυε και αντιστρόφως. Και μάλιστα σε τέτοιον βαθμό ώστε να βεβαιώνεται από πρωτοκλασάτα στελέχη του κινήματος, πως ακόμη και η λέξη Dada, πρωτοψιθυρίστηκε πάνω από ένα πιάτο αχνιστής κρεατόσουπας κι ότι όλες εκείνες οι φήμες που την παρουσιάζουν ως έχουσα γαλλικές, γερμανικές, ρωσικές ή ρουμάνικες ρίζες, δεν είναι παρά "λιλιά" (όπως θα τόνιζε κι ο μακαρίτης ο Ραφαηλίδης).
Θα επανέλθω στο θέμα εν καιρώ, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα περάσουν οι άγιες ετούτες ημέρες με υγεία και χαρά.

Καλημέρα.

Υ.Γ.: Διδακτικότατο το απόσπασμα του Ν. Τσελεμεντέ. :-)

December 28, 2006 8:54 AM  
Anonymous Anonymous said...

Συγχαρητήρια!
Εντυπωσιακό μενού.

Φαντάζομαι, οτι της Λουίζας δεν της πόνεσαν απλώς οι αστράγαλοι, αλλά όλο το σύστημα.
Να χαίρεστε τους φίλους σας και πάντα τέτοια

December 28, 2006 9:16 AM  
Blogger dimitris-r said...

@kopoloso: Κατέχεις την τέχνη, δίνεις και τις σωστές θεωρητικές προεκτάσεις.
Ναι ήταν ένα δείπνο Dada!

@Magica de spell: Εσένα θα σε κάνω νταντά! Κουράζονται ωρέ τα κορίτσια;

December 28, 2006 9:30 AM  
Anonymous Anonymous said...

kopoloso
αφου πιάσατε το χέλι απ' τ' @@, τα του κοκκόρου θα είναι παιχνιδάκι. Με του γουρουνιού πια, θα μας κανετε επίδειξη σαν ζογκλέρ.

magica
τους έχω εκπαιδεύσει τους αστραγάλους. Εξάλλου, κάνω αποθήκευση ενέργειας όλο το χρόνο: φασολάδες, μακαρονάδες, ψητό της κυριακής, χυλοπίτες, εύκολο κέικ, ψωμί-τυρί, :-)

December 28, 2006 9:53 AM  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Φίλε Δημήτρη... τελεία και παύλα και κουβέντα δεν δέχομαι... Προδόθηκες αρκούντως και από τα σχόλια, άλλωστε... Το δείπνο έλαβε χώρα στον Οίκο των Μαυρογένη, με όλο το τυπικό και τα συμπαρομαρτούντα... Τα υπόλοιπα τα ακούω βερεσέ...
Και πούσαι; Η απειλή σου ευχή μου!!!

December 28, 2006 11:28 AM  
Anonymous Anonymous said...

save ΑΝΤΩΝΗΣ

December 28, 2006 12:22 PM  
Blogger dimitris-r said...

@Louisa Kornarou: Εκπαιδευμένοι αστράγαλοι στηρίζουν θεμέλια οίκων!

@Asteroid: Διαταγή σας θα εκτελεσθεί κατόπιν Εορτών, μόλις βρω κατάλληλη συνταγή για να μαγειρέψω Μαυρογένηδες.
Βρίσκομαι ήδη εκτός έδρας.

@Mprizolakias: Σωσμένος από μάνα ο Αντώνης. Ο πατέρας του έχει δείξει ήδη τον δρόμο για τα καλύτερα ήδη από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.

December 29, 2006 9:50 AM  
Blogger dimitris-r said...

@Louisa Kornarou: Εκπαιδευμένοι αστράγαλοι στηρίζουν θεμέλια οίκων!

@Asteroid: Διαταγή σας θα εκτελεσθεί κατόπιν Εορτών, μόλις βρω κατάλληλη συνταγή για να μαγειρέψω Μαυρογένηδες.
Βρίσκομαι ήδη εκτός έδρας.

@Mprizolakias: Σωσμένος από μάνα ο Αντώνης. Ο πατέρας του έχει δείξει ήδη τον δρόμο για τα καλύτερα ήδη από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.

December 29, 2006 9:50 AM  
Blogger dimitris-r said...

Χα, η επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως!

December 29, 2006 5:32 PM  
Anonymous Anonymous said...

Χαθήκαμε γιατί ψιλοαπέχουμε και οι 2 από το hungry chat. Καλή χρονιά νησιώτες!

December 31, 2006 4:56 PM  
Blogger dimitris-r said...

Καλή Χρονιά!
Σ' αυτές τις περιπτώσεις κι ο ένας να απέχει φτάνει.

January 01, 2007 12:05 PM  

Post a Comment

<< Home