Τελειώνει με πολύ άγριο τρόπο!
Πέρασε ο καιρός και η γλώσσα αυτή παρέμεινε ξένη πλην όχι πια άγνωστη, μάλλον περισσότερο οικεία. Μιλάει κανείς με γλώσσα ποιητική για κάτι που αγαπά.
Σήμερα, ομολογώ, μου αρέσει να τους ακούω να λένε:"...Έχει στόμα αρκετά φρέσκο....
...στη συνέχεια στεγνό
Επίγευση αρκετά σύντομη...
Αναγωγικά αρώματα
Η δομή είναι πιο σημαντική από τα αρώματα
Τα μεγάλα κρασιά έχουν αρωματική διάρκεια!
Κρασί κλειστό στη μύτη αλλά πλούσιο
Κρασί που εκφράζεται με πολύ λεπτό τρόπο
Δεν έχει αναπτύξει ακόμα αρώματα ζωώδη
Ένα κρασί που έχει ακόμα δρόμο
Μπορεί να παλαιωθεί ακόμα
Μικρά κόκκινα φρούτα
Κρασί αποδεικτικό, από Μαύρο Καλαβρυτινό, ζυμωμένο χωρίς ουδεμία παρέμβαση... ένα κρασί μάρτυρας!
Αφήνει δάκρυα στο ποτήρι...
Κρασί με μύτη θερμή
Διακρίνουμε στην πόση, λιγότερο φρούτο από εκείνο της μύτης...
Τα αρώματα του Αυγουστιάτη είναι εξαρχής ώριμα... κυρίως ζωικά, όχι φρούτο.
Ένα χρόνο βαρέλι, δρύινο γαλλικό.
Αντιστοιχεί τη μύτη με το στόμα.
Μικρή στρεματική απόδοση-μεγάλο κρασί
Η αρωματικότητα μέσω της στοματικής οδού
Στο στόμα η πρώτη εντύπωση είναι ότι είναι νέο το κρασί
Διακριτά τα ζωικά αρώματα... επίγευση θετική και μακρά
Άρωμα λεπτόσαρκου ροδάκινου δίνει το Λαγόρθι!
Αποξηραμένα φρούτα...
Φρούτα του δάσους!
Η οξύτητα είναι το καλύτερο ταίριασμα για το φαγητό...
Ένα κρασί φινετσάτο που το χαρακτηρίζει μια πολύ μεγάλη κομψότητα.
Ένα βαθύ κεραμιδί χρώμα...
1996, εξαιρετική χρονιά.
Μυρίζει καθαρά τρούφα, άρωμα ζωικό, πλυμένος σκύλος, βρεμένη φλοκάτη!
Αρώματα αρκετά εξελιγμένα.
Καμένα, καβουρντισμένα αρώματα, δέρμα, πούρο, κακάο, σοκολάτα...
Πολύ μεγάλη κομψότητα στο στόμα!
Κανένα σημάδι κόπωσης στο χρώμα αλλά ούτε και στη μύτη
Όμορφο στόμα, καθαρό τελείωμα...
Τελειώνει με πολύ άγριο τρόπο... στεγνώνει το στόμα..."
Είναι μια καθαρά ερωτική γλώσσα, που περιγράφει μια καθαρά ερωτική σχέση, εκείνη των οινοφίλων με τα αντικείμενα πόθου και λατρείας, τα δοκιμαζόμενα κρασιά σε γευστικές δοκιμασίες.
Η παραπάνω συγκομιδή είναι από δυο τέτοιες που συμμετείχα το περασμένο Σάββατο στο Γκάζι:
-Η μια αφιερωμένη σε «σπάνιες», γηγενείς ποικιλίες της Πελοποννήσου,
-Η άλλη σε παλαιομένα Πελοποννησιακά κρασιά.
Είναι ένας διαμορφωμένος κώδικας και σαν τέτοιος είναι κατανοητός από τους μυημένους και ασκημένους στις εξαιρετικές γεύσεις και τα βαθειά πλην διακριτικά αρώματα που προσφέρει στον πότη ένα καλό κρασί.
Κι ας μην ξεχνάμε:
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να πίνουμε κακά κρασιά!
Με αυτή τη φράση που συντρόφεψε τα τελευταία χρόνια μερικές από τις καλύτερες οινοποσίες μας, με καλή παρέα και καλό φαΐ, ...πίνω στην υγειά μας!
Labels: κρασί
posted by dimitris-r at 12:40 AM
15 Comments:
Δεν σχολιάζω, κάνω ακόμα μούτρα!
εγω δεν κανω μουτρα, αλλα, αν και μου αρεσει πολυ το κρασι, δεν εχω ποτε μου καταλαβει τι σημανει φρουτωδες, ροδακινενιο, λουλουδογευστο, επιγευση και αλλα τετοια εστετ. Το κρασακι ειναι στυφο η γλυκο η ξινο η ελαφρυ λ δροσιστικο... Αυτα καταλαβαινς εγω η αθωα παιδουλα!
Ντολυ γιατι κανεις μουτρα;;;
Εδώ είναι που λεν:
"Κι ενώ τα κρίνα ανθίζανε στη γη,
εσύ εκπονούσες διπλωματική
εις την Ανθοκομική..."
Δεν θα είχα καμμιά αντίρρηση, εαν οι
οι συμπαθείς οινόφιλοι, συνόδευαν
κάθε οινοκριτική τους απόπειρα με τη
φράση: "αφήστε με να διακεδάσω".
Αν έριχναν λίγο τους ακαδημαικούς "τόνους"...ίσως.
Θέλω να πω , ότι το δικαίωμα στο παιχνίδι το έχουν όλοι.Και με
μια τέτοια αντιμετώπιση του κρασιού
και της γλώσσας,
δηλαδή ως "χώρο παιχνιδιού" , θα συμφωνούσα.
Διότι, κατά τα άλλα,
το κρασί όλοι μπορούν να το απολαύσουν και να το χαρούν και ας μην είναι λογοτέχνες.
Διόρθωσις: ...διασκεδάσω...
c.d. Ναι ξέρω και να δεις που τα μούτρα δεν πίνονται με τίποτα!
Krot. Αγαπητή ξενιτεμένη κόρη. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τουλάχιστον όσο αφορά την επίγευση έχω κάνει προόδους.
Εστετ είναι ο τρόπος κάποιων ίσως, αλλά μη μασάτε. Υπάρχουν εκατομμύρια περσότερα που μπορείτε να συναντήσετε μέσα σε μια φιάλη κρασιού, μερικές φορές μάλιστα με ήχο καθότι τα καλά κρασιά έχουν το κακό συνήθειο να μιλάνε!
Kostis mp. Ωωωω! Τι καλό αυτό με τα κρίνα!
Για σας μάλλον -αν και έγινε στη διάρκεια που σχολιάζατε- συμπλήρωσα επίλογο στο ποστ.
Ναι αγαπητέ, πίνουμε για να διασκεδάσουμε, πόσο δίκιο έχετε. Μάλιστα κάποιοι πίνουν για να ξεχάσουν κι άλλοι για να θυμηθούν.
Προσωπικά είμαι στη δεύτερη κατηγορία. Κι όταν ταυτίζω γεύσεις και αρώματα με πράγματα που νόμιζα ξεχασμένα, πίστεψέ με έχω άλλη διαβάθμιση αρωμάτων γιατί ...δεν μύρισα ποτέ μου βρεγμένη φλοκάτη.
Τέλος, ναι συμφωνώ, όλοι μπορούν να χαρούν το κρασί κι ας μην είναι λογοτέχνες, όπως και τ' αυτοκίνητο κι ας μην είναι τεχνικοί, φυσικοί, κοινωνιολόγοι.
Φαντάζομαι θα έχετε ακούσει φίλους του αυτοκινήτου να μιλούν για το απόκτημά τους ή για το σκοτεινό αυτοκίνητο του πόθου τους και τα χαρακτηριστικά του.
Προσωπικά είμαι τόσο απών από αυτη τη συζήτηση που όπως άλλοι πίνουν για να πιουν, έτσι κι εγώ οδηγώ για να πάω στον προορισμό μου. Δεν ξέρω καν τι είναι το ...ντιστριμπιτέρ.
Και στην περίπτωσή μας¨
"Η ζωή είναι πολύ μικρή για να οδηγούμε αυτοκίνητα χωρίς προδιαγραφές ασφαλείας".
Ναι, μου χει τύχει να ακούσω φίλους
του αυτοκινήτου να παραληρούν μιλώντας
για τα σκοτεινά αυτοκίνητα του πόθου τους.
Στο τέλος, όσο πιο μικρή την έχουν
(την ψυχή), τόσο πιο μεγάλο αυτοκίνητο αγοράζουν.
Έχω πιεί καλά κρασιά με κακή παρέα και μέτρια με ανθρώπους που ήθελα να βρεθώ μαζί τους.
Θυμάμαι τα πρώτα και τους δεύτερους και ψάχνω ακόμη τον -μύθο ;- τέλειο συνδυασμό.
Σκέφτομαι μόνο πως πρέπει κι εγω ν αποκτήσω ένα σκοτεινό αντικείμενο πόθου γιατί η ζωη είναι πολύ μικρή για να μην έχω ένα pet να μου κλείνει πονηρά το μάτι...
This comment has been removed by a blog administrator.
Kostis mp. Χμ! Εντός πωλούνται πάσης φύσεως ακτινογραφίαι ψυχής.
Φαντάζομαι οι ...ευνούψ'χοι αγοράζουν λεωφορεία.
:-)
Comment Deleted. Μα γιατί το σβήσατε; Θέλατε να το διαβάσω μόνο εγώ μήπως;
Αφιερωμένο (ήδη δημοσιευμένο από τον Yiannis_H, με τον τίτλο "Αλκοολ":
"Κάποιες φορές, σκέφτομαι όλο το κρασί που ήπια και ντρέπομαι. Τότε κοιτάζω το ποτήρι και σκέφτομαι τους εργάτες στα αμπέλια και όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους. Εάν δεν είχα πιει εγώ όλο αυτό το κρασί, θα μπορούσαν να είναι άνεργοι και τα όνειρά τους θα συντρίβονταν. Τότε, λέω στον εαυτό μου ‘είναι καλύτερο να πιω το κρασί και να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, παρά να είμαι εγωιστής και να σκέφτομαι το συκώτι μου’." ~ Jack Handy
Πρόταση αντί για πικρό καφέ μια κοτόσουπα ή ένα πρωινό πατσαδάκι!
Oh My Lord! Σας το εύχομαι και το πρώτο και το δεύτερο.
Μαθαίνω ότι αυτή την στιγμή πίνετε ένα κρασάκι, από αυτά που θα ονομάζαμε ασυζητητί "κρασί μάρτυρας". Εύχομαι, εκεί στα μέρη σας, να φροντίσατε να είναι σε θερμοπκρασία μπαλκονιού και όχι δωματίου κι αν το αφήσετε ν' ανασάνει ολίγον... εκεί να δείτε τί έχει να σας μαρτυρήσει!
Πάνος. Καλορίζικο το ορεινό καταφύγιο.
Εμένα μ' αρέσει πολύ αυτή η γλώσσα.
Κυρίως με βοηθάει πολύ οταν αναζητώ ένα κρασί για να το ταιριάξω με μια συγκεκριμένη γεύση ή βραδιά.
Ο "δάσκαλος" είναι master αυτής της γλώσσας και πολλές φορές μ' έχει βοηθήσει να καταλάβω τη σημειολογία της. Καλή του ώρα.
Ενα μόνο δεν κατάλαβα : Το "πλυμμένος σκύλος" είναι αληθινός χαρακτηρισμός ή τον γράφεις για αστείο? (Θυμήσου οτι ακόμα κι ένα φεγγάρι που είχα πολύ μαύρα μαλλιά, παρέμεινα ξανθιά στην ψυχή).
Αναρωτιέμαι, γιατι όλος ο κόσμος γνωρίζει, οτι ο φρεσκοπλυμμένος σκύλος (ειδικά ο μακρύτριχος, μυρίζει σαν νερόβραστο κοτόπουλο χωρίς μυρωδικά). Κι εξόσων γνωρίζω κανένα κρασί δεν μυρίζει "κοτοπουλίλα" υπ' αυτήν την έννοια. :-)
Μάκια
θερμοκρασία μπαλκονιού , ναι.
Κι ανάσες πήρε , θαρρώ ένα μισάωρο γεμάτο.
Μετά δεν πήρε ανάσα ούτε αυτό ούτε εμείς.Μαρτύρησε κοντά μας.
Πρέπει όμως να ομολογήσω πως όσο το απολάμβανα ούτε τον οινοποιό λυπήθηκα ,ούτε είχα ώρα να σκεφτώ τις ελπίδες και τα όνειρά του παρά μόνο έκανα ανομολόγητες σκέψεις χαμογελώντας διόλου αθώα.
Να έχω τύψεις γι αυτό ;
-Α, όλα κι όλα γειτόνισσα! Εγώ με το κρασί ποτέ δεν αστειεύομαι.
Tο ξέρεις βέβαια, αλλά έτσι για την οικονομία της συζήτησης προς τρίτους το λέω, ότι πήγα κρυωμένος στις γευσιγνωσίες. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν σχολιάζω καθόλου θέματα γεύσης, αλλά μόνο φιλολογίας της γεύσης. Απλά για μια ακόμα φορά θαύμασα και κατέγραψα επακριβώς τις εκφράσεις των οινολόγων.
Είναι κι άλλα πολλά, αλλά η μυρωδιά βρεγμένου σκύλου είναι συγκεκριμένος και καταχωρημένος γευστικά όρος στους κατέχοντες τα μυστικά της οινολογίας.
Πιθανόν όμως η μυρωδιά βρεγμένου σκύλου που εσύ κατέχεις να μην έχει σχέση, όσο κι αν η κούκλα σκύλα σου είναι να την πιείς στο ποτήρι...
-Λόρδε μου45. Ο ερασιτέχνης οινοποιός δεν είναι για λύπηση βέβαια, αλλά τις ανομολόγητες μολόγα τις.
-Ναι Πάνο. Απολύτως ερωτική:
ξυλομαχαιρού μου σφάξε με!
...
Το δήθεν, όταν είναι δήθεν, είναι δήθεν (καλό ε;).
Αν όμως δεν είναι αλλά είναι ένας κώδικας έκφρασης και επικοινωνίας... όσο κι αν είναι στο ψάξιμο ακόμα;
Ή μήπως οι άλλοι κώδικες στη ζωή μας είναι απόλυτα κατανοητοί από όλους; ιδιώς τους μη μυημένους;
Η λογοτεχνία ...για σκέψου, ιδίως η κριτική της!
Η μουσική, η ζωγραφική...
Δεν ξέρω, εγώ κρατώ αυτιά ανοιχτά και ιδιαίτερα όταν συζητώ με φίλους παραγωγούς προσπαθώ να ερμηνεύσω και να ταυτίσω αν και δεν τα καταφέρνω. Απαλαμβάνω ωστόσο το κρασί μου αν και χωρίς την φιλολογία και λέω στο ίδιο με σένα ...χαλάλι!
Παρεμπιπτόντως κι επειδή δεν είδα ως τώρα να πήρε το σχόλιό μου. Μου άρεσε "η Ακρογιαλιά" σου. Μονορούφι Κυριακή απόγευμα και απόψε τη στέλνω σε φίλους να τη γνωρίσουν. Άσε που τους πέτυχα και σε αναζήτηση νέου έργου.
Λες;
Πήγες βρε Μήτσε;
Μπράβο! Τώρα που το διαβάζω σαν να ήμουν...
Ήπιες και για μένα που δεν κατάφερα να έρθω; (Αφού ξέρω δεν το φτύνεις...)
Στα επόμενα για τα οποία σε ενημέρωσα, θα είμαι εκτός απροόπτου.
Ο "Δασκαλος" που λέει η φίλη μας (αν είναι αυτός που κατάλαβα, αλλά μάλλον αυτός είναι) με πήρε τηλέφωνο να ρωτήσει τι ώρα θα πάω για να βρεθούμε μιας και τον είχα ενημερώσει και αυτόν.
Δεν ξέρω αν τελικά πήγε...
Gianni από εδώ και πέρα γιατί μου τη σπάει αυτό το "γιαννησ" που βγάζει...
«Τίποτα δεν φτάνει τη χαρά του ανθρώπου που πίνει,
εκτός ίσως από τη χαρά του κρασιού που πίνεται...»
...αλλά κι αυτό μ' αρέσει πολύ.
"Το κρασί κάνει πολύ καλό στις γυναίκες, ιδίως όταν αυτοί που το πίνουν είναι οι άντρες."
Post a Comment
<< Home