Saturday, January 06, 2007

Λάθε βρώσας!

Το κοκορέτσι στον «Τηγανέλο» στα Καμίνια…
Οι καλόγνωμες στα «5φ» στη Χαλκίδα…
Οι φυσαλίδες του prosecco στο «Bacaro»...
Η αποκαθήλωση των φωτογραφιών της Αλλονήσου στο «Δελφοί». Τριάντα χρόνια πάντα η ίδια παραγγελία: μακαρόνια φρέσκο βούτυρο παρμεζάνα, πιλάφι μιλανέζα…
Το εκμέκ με κρέμα καϊμάκι του Gulluoglou…
Το χύμα Αγιωργήτικο του Οινότυπου…
Το ψητό της Θάλειας, οι κουραμπιέδες της μαμάς της…
Η χάρη του Αντώνη, στο κόψιμο της λούζας…
Τα ντολμαδάκια, ένας κόκκος αλάτι και μια σταγόνα λάδι στο Αλάτσι…
Το ριζότο με άγρια μανιτάρια κι αρωματικά χόρτα στο σπίτι της Σίσσης…
Το τριανταεπτά χρόνια αναλλοίωτο στη γεύση κεμπάπ του «Θανάση»…
Το σουτζούκι στο «Μετά Χαράς» μουσικό μεζεδοπωλείον στη Νίκαια…
Ο κακουλές του «Ελιξίριον»…
Το αρνάκι φρικασέ της Πάολας, η παστουρμαδόπιτα…
Ο Καραμπέτ Μπατανιάν του οποίου γίγνονται παίδες δύο: Αράμ και Κασπάρ, στης Καλλιθέας την εκμαυλιστική ανατολίτικη Αγορά…
-
Οι περασμένες …γεύσεις πίσω μένουν, μια ομορφιά που σηματοδοτεί μέρες γιορτής.
Συνεχίζουμε και φέτος στα βήματα που ήδη πατήσαμε αργά πλην σταθερά επί ένα εξάμηνο στο 2006, με φαγάκια λυτρωτικά και σπονδές για την ευζωία και το μέτρο, φορές ξεφεύγοντας, φορές με πάθος, αλλά πάντα στο πλαίσιο που ορίζουν η εμπειρία και το ψάξιμο ενός αγαπημένου αντικειμένου, ψήνοντας στα κάρβουνα λέξεις σκέψεις, βιβλία και μαγειρικές και γεύσεις.
Βιβλία!
«Και δεν μπορώ να μη συνδέσω τις επιθυμίες για δόξες και τιμές με τη νεόπλουτη έκφανση της γκλαμουριάς που εν μέρει χαρακτηρίζει τη γαστρονομία στην εποχή μας. Ένα απομεινάρι από την εποχή του Τριμαλχίωνα, το οποίο ανθεί ιδιαίτερα στη χώρα μας. Αυτή τη γαστρονομία της βαβούρας, του κλαμπ-ρέστοραν, της μπιτάτης μουσικής, του δηθενισμού, του στρας, του φιλέτου σος ντε και καλά ντε Παρί συνοδεία μολτ από την Ιαπωνία, αυτή τη γαστρονομία της επίδειξης, της υπερβολής, της αμετροέπειας, της μόδας και της ματαιοδοξίας δεν την ήθελε ούτε ο παλιός αυθεντικός Επίκουρος ούτε ο νέος ψευδώνυμος. Διότι ούτε φυσική είναι ούτε αναγκαία. Η καλώς εννοούμενη γαστρονομία όμως, αυτή του επικούρειου μέτρου και της σύνεσης, η οποία αποσκοπεί στον γαστρονομικό στοχασμό, στο συγκερασμό των αισθήσεων, στο ραφινάρισμα των ηδονών, στην υπαινικτική αφαίρεση και στην εναρμόνιση νου και σώματος, στοιχείο σημαντικό για την ολιστική φιλοσοφία του Επίκουρου, είναι και φυσική και αναγκαία. Αν ο Επίκουρος ζούσε σήμερα και δοκίμαζε την αναβίωση της νεόπλουτης και πληθωρικής γαστρονομίας, θα συμβούλευε, μαζί με το «Λάθε βιώσας», και το «Λάθε βρώσας», δηλαδή να τρως ήσυχα και με σοφία, δίχως υπερβολές και ματαιοδοξία».

Τάδε έφη ο σύγχρονος Επίκουρος στο εστιατόριο «Σελήνη» της Σαντορίνης. Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό φιλοσοφίας “Cogito” εκδ. Νεφέλη και σήμερα αποτελεί το πρώτο κείμενο του βιβλίου του Επίκουρου: «Κριτική του γευστικού λόγου» (Δοκίμια πάνω στη φιλοσοφία, τέχνη και κουλτούρα του φαγητού) που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος.
Το απόσπασμα δεν είναι θέμα αν μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους ή όχι. Δίνει όμως την αίσθηση και συμπυκνώνει όμορφα όλα αυτά που θα ήθελα σήμερα να πω, ενώ τελειώνει σε λίγες ώρες το δεκαήμερό μας στην πρωτεύουσα.
Πέφτω με τα μούτρα στη μελέτη κι εν ευθέτω χρόνω …η συνέχεια επί της οθόνης. Τυχαίνει να είναι ένας από τους τέσσερις αρχαιώνυμους της ελληνικής γαστρονομίας που όχι τυχαία μ αρέσει να διαβάζω:
Δειπνοσοφιστής, Επίκουρος, Αθήναιος, Απίκιος.
-
Λάθε βρώσας λοιπόν και το πνεύμα εν είδει περιστεράς ας βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές!


Υ.Σ. (Βράδυ αργά)

Home sweet home!

Στο τραπέζι ένα πιάτο σφιχτοί λαχανοντολμάδες (λάχανο κρατσανιστό στο δάγκωμα, κιμάς χοντροκομμένος χοιρινός) κι ακόμα ένα με γαλακτομπουρεκάκια τυλιχτά σαν σαρμαδάκια και μια πιατέλα μανταρίνια κι ένα σημείωμα:

"Στο ψυγήο σας έχω ένα ταψάκι παστήτσιο άψητο και ραδίκια του φρυ'άνου. Καλή Χρονιά! Φιλιά στα παιδιά και καλή τους φώτιση".

Α! ρε μάνα... κείνο το πλαστικό ποτηράκι με το διάφανο υγρό και το κλωναράκι βασιλικό δεν ήταν τελικά Mohito ε;

Labels:

23 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Μιας και αναφέρατε το πνεύμα εν είδει περιστεράς, τα πιτσούνια πώς θα τα μαγειρεύατε?

Ναι, οκ, το ξέρω πως θα πάω στην κόλαση, μην μπείτε στον κόπο να μου το υπενθυμίσετε!!!

:p

January 06, 2007 3:37 PM  
Anonymous Anonymous said...

Πολύ μου άρεσε!

(το ποστ)

Καλή και γευστική χρονιά!

January 06, 2007 6:11 PM  
Blogger CGP said...

Καλά τα γράφει ο Επίκουρος, αλλά καμμιά φορά η συμπεριφορά του στα εστιατόρια της Αθήνας δεν συμφωνεί με τον γραπτό του λόγο.

January 06, 2007 7:51 PM  
Anonymous Anonymous said...

...η ζυγαριά στο μπάνιο
...τα κουμπιά που ξηλώσανε
...δυο τρύπες παραπάνω στη ζώνη
...οι αγκώνες που δεν κολλάνε στα πλευρά
...+7κιλά το 2007
...;-)

January 06, 2007 11:09 PM  
Blogger dimitris-r said...

@cd.

@πανος. Καλή θα ναι η χρονιά Πάνο. Θα φροντίσουμε γι αυτό!

@cgp. Έχω προσωπική εμπειρία καλής συμπεριφοράς σε περίπτωση ρεστο-κριτικής, όπου έφαγε καλά, ήπιε καλά, πλήρωσε καλά κι απέκρυψε την ιδιότητά του πολύ ορθά πράττοντας. Τον θεωρώ καλό επαγγελματία και ξέρεις το είδος αυτό σπανίζει.
Δεν συμφωνώ πάντα με τα κείμενά του, αλλά διαβάζοντας ακόμα πενήντα σελίδες στο πλοίο απόψε, νοιώθω πως η γραφή του, το παίδεμα της σκέψης του και το φιλοσοφικό ταξίδι στα λιμάνια της γαστρονομίας που μας χαρίζει με το βιβλίο, αξίζει.
Καλή Χρονιά!

@Λουΐζα Κορνάρου.
Άρχισαν οι προβοκάτσιες.
Σας διαψεύδω:
-το δεύτερο δεν συνέβη (ακόμα)
-το τρίτο επίσης (καθότι την ρουφάω εντέχνως)
-το τέταρτο κι αν είναι ψέμμα
-το πέμπτο ταυτίζεται σημασιολογικά με το πρώτο και οφείλω να σας ευχαριστήσω που μου χαρίζετε ένα κιλό.
Ανταποδίδω το χαμόγελο...
:-)

January 07, 2007 1:06 AM  
Blogger landlord45 said...

Το όνειρό μου - και εφιάλτης για μερικούς- είναι να γράψω μέσα στο 2007 μια ρεστοκριτική (και μια δισκοκριτική δώρο)που θα διαβαστούν από τουλάχιστον 15.000 μουτζαχεντίν γκουρμέδες.

Με βάση τη συμπυκνωμένη εμπειρία σας , με πόσα κουμπιά με συμβουλεύετε να ξεκινήσω ;

January 07, 2007 10:27 AM  
Blogger Juanita La Quejica said...

Τί ζεστός τρόπος επιστροφής στο σπίτι μετά από όμορφες ταξιδιωτικές στιγμές! Να ζήσετε, Καλή Χρονιά!

January 07, 2007 9:06 PM  
Blogger CGP said...

@ dimitris r

Αντεύχομαι Καλή Χρονιά και τα καλύτερα.

Σχετικά με τον Επίκουρο, δεν έχω προσωπική άποψη, αλλά μου έχει μεταφερθεί από τρίτο που τον αγαπω και σέβομαι αλλά την συμπεριφοά δεν τη πιστοποίησα ιδιοις όμμασι.

Θα διαβάσω /
ομως το βιβλίο του γιά να προσπαθήσω να τον "προσεγγίσω"

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

January 07, 2007 9:27 PM  
Blogger dimitris-r said...

@My Lord: Νεώτερος είσθε, αλλά θα το θυμάσθε, "Ο πόλεμος των κουμπιών" εκείνη η Γαλλική ταινία με τις δεκάδες των μουτζαχεντίν πιτσιρικάδων, είχε τα κουμπιά ως τρόπαια και παράλληλα η αφαίρεσή τους ήταν ένα είδος εξευτελιστικής τιμωρίας.
Δοκιμάστε το πρώτο κουμπί αγαπητέ κι αν δείτε ότι πονάει μην συνεχίσετε.
Ωστόσο αν αν αφεθείτε (όπως ας πούμε οι ανδρείοι της ηδονής) και τερματήσετε θα ανακαλύψετε κι εσείς πως στο βάθος τους όλοι οι πόνοι είναι γλυκύτατοι.
:-)

@Juanita: Πολύχρονη να 'σαι!
Ζεστότατος ναι, και που δεν τα είπα όλα να δεις... και μια χεριά αβιόλες (βλ. διπλά μανουσάκια) στο βάζο, κάνανε το μυρωδάτο θαύμα τους.

@cgp: Καλή ανάγνωση!

January 08, 2007 12:55 AM  
Anonymous Anonymous said...

Πήγα να χαρώ οτι δεν ξηλωθήκανε μόνο τα δικά μου κουμπιά, αλλά η διάψευσή σου με απογοήτευσε.

Κανείς, λοιπόν, παρέα στο Γολγοθά της απωλείας (βάρους)?

Στο κινέζικο δεν αναφέρθηκες. Δεν πήγες ή δεν σου άρεσε?

January 08, 2007 9:22 AM  
Anonymous Anonymous said...

Χα,χα,χα...
Κάτι από "Αρχοντοχωριάτη" δε σου κάνει, τούτο το γλυκοξινομπαχάλιασμα μες τις "διάσημες κουζίνες", φίλε Μυκονιάτη ???
Καλή φώτιση και σε όλους εμάς...

January 08, 2007 9:39 AM  
Blogger dimitris-r said...

@magicadespelliscooking:
Κατ' αρχάς, σαν βγεις στον πηφαιμό για τη Χαλκίδα, ζήτα απ' τον καλό μου συμπέθερο να σε οδηγήσει στα "5 φ". Κι αν ακόμα δεν τα έχει ανακαλύψει, έχεις ακόμα μια ευκαιρία να του ανοίξεις τα μάτια με πρώτο πράμα!
Κατά δεύτερας ο Γολγοθάς σηματοδοτεί πορεία που μια να τον ανέβεις δεν τον ξανακατεβαίνεις παρά σηκωτός. Άρα δεν με αφορά. Τώρα που το σκέπτομαι... ούτε οι αναλήψεις με αφορούν.
Δεν έγραψα μόνο ότι μου άρεσε, παρά μόνο ότι με χάιδεψε. Και βέβαια δεν τα γράφουμε όλα μιας και το μπλόγκινγκ έχει την ιδιαιτερότητα ότι κάποιοι μπορεί και να μας διαβάζουν. Βάλαμε το κινέζικό σ' ένα κόκκο χοντρό αλάτι και μια σταγώνα λάδι να σιτέψει (να 'χεις να χρωστάς εξόδου)!-)

@aspacookingtoo: Μου κάνει αλλά δεν με χαλλλάει που θα λέγατε κι εσείς οι Βόρειοι!
Τη φώτιση, αν εννοείς μέσω του αγιασμού που μας περίμενε στο τραπέζι προφανώς θα την έχω. Εξάλλου είναι από χέρι η προσφορά, άσχετα αν έμοιαζε με σφηνάκι μοχίτο στο πλαστικό!
Ευχαριστώ κι ανταποδίδω την ευχή.

January 08, 2007 10:57 AM  
Anonymous Anonymous said...

Ας στο καλό, πείνασα!

:^)

Στα 5Φ της Χαλκίδας ήταν η πρώτη έξοδος του μικρού μου σε ταβέρνα, σε ηλικία δύο μηνών...Έχουμε επανειλημένα καταβροχθίσει σημαντικά τμήματα του καταλόγου και τα έχουμε απολαύσει σε βαθμό γουρουνοποίησης!

Καλή χρονιά και πάντα τέτοια!

January 08, 2007 5:44 PM  
Blogger dimitris-r said...

Μπαμπάκη, εγώ τον άκουσα τον κατάλογο και χόρτασα μπορώ να πω και μόνο απ' αυτό.
Όχι δεν γουρουνο...πωςτοπες; Στα γουρούνια επιφυλάσσουμε ιδιαίτερες τιμές. Ωστόσο αποφύγαμε τις πάστες θαλασσινών και άλλα τέτοια φουσκωτικά και δώσαμε βάση στο πλήθος των θαλασσινών αφεαυτού τους στην αγνότερή τους μορφή.
Ναι ήταν και παραμένει μια κόλαση. Για μένα η τελευταία πιο δυνατή απ' όλες γευστική αποκάλυψη.
Καλοχρονιά ναχομε, ναι!

January 08, 2007 7:11 PM  
Blogger Juanita La Quejica said...

Αν βαρεθείτε τα 5Φ (που κανείς δεν τα βαριέται) υπάρχει και ο μπαρμπά Γιάννης δίπλα στην Πυροσβεστική στα παλιά ΚΤΕΛ.

January 08, 2007 11:09 PM  
Blogger dimitris-r said...

Χα, μιλάνε όλοι μιλάν' κι οι Ευβοιώτες.
:-)
Καλημέρα!

January 09, 2007 7:55 AM  
Anonymous Anonymous said...

Ποιός μπαρμπα-Γιάννης βρε; Το τσαφ;

ΥΓ. Δημήτρη ακολουθεί σε λίγες μέρες και άλλη πρόσκληση...

January 09, 2007 11:54 AM  
Anonymous Anonymous said...

Αχ τυχεράκια, έρχεσαι εδώ, τρώς, πίνεις - αλλά έχεις που να επιστρέψεις! Εγω πού να πάω, στην Αλεξάνδρεια; Αλλά ας μην παραπονιέμαι: Το μοναστήρι νάν΄καλά! Καλή χρονιά, άναψε και κάνα κεράκι στην Αγία Κυριακή απο τον Ζαχαρία!

January 09, 2007 11:18 PM  
Anonymous Anonymous said...

@gianni: Στέλνε εσύ προσκλήσεις και μη σε νοιάζει. Ιδιαίτερα αν είναι για τούτο το ΠΠΣ και το παραπαράλλο της 15-18/02

@prosopa:Τα κείμενά σου από το Όρος αρτύσανε νυχτερινά ταξίδια.
Το κερί θα το ανάψω βέβαια!

January 10, 2007 1:42 AM  
Blogger M. said...

Ωραία περάσατε δηλαδή! Πολύ χαίρομαι, πάντα τέτοια! Κι εκείνα τα 5-7-8 κιλά, μη βιαζόμαστε βρε παιδιά να τα διώξούμε τόσο γρήγορα, τόσο κόπο κάναμε να τα αποκτήσουμε! Χαλάλι τους!

January 10, 2007 9:37 AM  
Blogger kopoloso said...

Δημήτρη,
+12 το 2006 με τρεις νέες τρύπες στη ζώνη και πέντε κουμπιά στο χέρι!
Κι όλ’ αυτά χωρίς "βαβούρα", χωρίς "κλαμπ ρέστοραν", "μπιτάτη μουσική", χωρίς αμετροέπεια, υπερβολή και ματαιοδοξία, παρά μόνο -σε διαβεβαιώνω- με "γαστρονομικό στοχασμό", "συγκερασμό των αισθήσεων", και "ραφινάρισμα των ηδονών" - αυτών των τελευταίων ειδικά, μανιωδώς. Και μάλιστα με 100% σπιτικό φαγητό! Λαχανόρυζα, πατάτες γιαχνί, αυγά μάτια... τέτοια...
Πολύ δουλειά για το 2007,αμέτρητα τα χιλιόμετρα ανηφόρας που με περιμένουν κι ελπίζω στον άνισο αγώνα μου να με βοηθήσει κι ο αγαπητός landlord με την πολυαναμενόμενη ρεστοκριτική του.

Κανάγιες γκουρμέδες... με φάγατε!

Πυρ!

January 10, 2007 2:19 PM  
Blogger dimitris-r said...

@m: Το γεγονός ότι δεν έχεις μπλογκ δεν σημαίνει ότι δεν έχεις κι άλλο τρόπο να μας ενημερώσεις για τα διατρέξαντα στο Βερολίνο. Σπεύσε!

@kopoloso: Σε βλέπω ...ανέβα κατέβα στο Αβγό με τον έτερο ήμισυ(μπλογκ σου) να ελέγχει τα περάσματα.
Βρε θηρίο μετά το λαχανόρυζο και το γιαχνί χτυπάς και μια αβγά μάτια;
Εγώ πάλι δεν μπορώ. Στουμπώνω! Φουσκώνει το ρύζι μέσα μου.
Καλοχρονιές!

January 10, 2007 6:09 PM  
Anonymous Anonymous said...

to καλυτερο κοκορετσι και αρνακι και κοντοσουβλι κεμπαπ μοσχαρακι και πολα αλλα καλα κρεατικα θα γευτητε στην θεσαλλονικη στο κεντρο στη ΚΑΤΣΑΜΑΚΑ πλ. αθωνος

November 09, 2008 3:46 PM  

Post a Comment

<< Home