Ευκάλυπτος θάνατος
Την 21η Απρίλη κάθε χρόνο, άθελά μου, έρχεται μια σκηνή στη μνήμη μου.Είχε έρθει ο Πατακός στο νησί.
Εμείς η μαρίδα πολύ τον χαρήκαμε τον τζερτζελέ. Νομαρχαίοι, δημαρχαίοι, δεσποτάδες, παπάδες, διευθυντάδες, όλοι παρόντες.
Ένα πλήθος κόσμου και σημαιοστολισμός. Πολύς σημαιοστολισμός...
Από το μπαλκόνι της δημαρχίας απηύθυνε χαιρετισμό στο πλήθος κι αφού είπε τα γνωστά ...επαναστατικά κι ανακάτεψε πατρίδες και τέφρες και φοίνικες έφτασε και η ώρα του παιδιού.
Happy time!
Μας είπε προκομένους, περήφανους νησιώτες και σαν τέτοιους ήθελε να μας κάμει και μια χάρη!
-Πέστε μου τί θέλετε να σας κάνω ακούστηκε η φωνή απ' το μπαλκόνι.
Οι πιο θερμόαιμοι πήραν θάρρος και τόλμησαν να ζητήσουν με μια φωνή: "γήπεδοοο"!
Μόνο ένας μια σταλιά τυπάκος, ακούστηκε να φωνάζει το πρωτάκουστο: "δημοκρατίααα"! Λες και ήταν ποτέ δυνατόν μια καθαρεύουσα φωνή απ' το μπαλκόνι να σου κάμει μια τέτοια χάρη!
Τ' Άι Νικολάκι της Καδένας ανεχιντρώθηκε, το πλήθος σκόρπισε στα καφενεία.
Ίσως μονάχα εγώ τον είδα, μονάχα εγώ τον άκουσα. Κι όμως ήταν καθάρια η φωνή του κι αμφιβάλλω αν εκείνη την ώρα μπορούσε να μετρήσει την αποκοτιά.
Ο Δημήτρης που τον λέγαν "Κοιλιαμπούρη" γιατί στην Κατοχή πρήστηκε η κοιλιά του απ' την πείνα, κέρδισε αργότερα την ψήφο μου. Χαλάλι!
Στον κορμό του ευκάλυπτου σήμερα, απουσίας υπόμνησις, τυπωμένα χαρτιά, προκηρύξεις...
Labels: Μύκονος, παραμιλητά, πολιτική
posted by dimitris-r at 2:40 AM
17 Comments:
This comment has been removed by the author.
Μια και την Δευτέρα που μας πέρασε ήταν τα "σαράντα" του Κοιλιαμπούρη μας..τα λόγια σου Δημήτρη ήταν το καλύτερο μνημόσυνο που άκουσα για τον φίλο μας..
Νάσαι καλά!
Καλημέρα..
Καλημέρα, Ζέπο,
λίγο πριν μπω στο βαπόρι για Τήνο (ταμένος να καπνίζω κάθε χρόνο ψάρια και κρέατα με εκλεκτούς φίλους) για 2-3 μέρες, μια μικρή παρένθεση.
Δεν συμπορευτήκαμε πολιτικά. Οι επιλογές μας και στα τοπικά κάποια στιγμή ήρθαν σε αντιπαράθεση. Ήξερα και ήξερε όμως πως το ποτάμι το βλέπαμε να κυλάει δίπλα μας πάντα από την ίδια του πλευρά.
Για μένα η "θρασύτατη" εκείνη παρέμβαση αποτέλεσε φάρο αναμμένο στο πέλαγος, σημάδεψε και σηματοδοτεί τη στάση μου και τη σχέση μου με τα πράγματα.
Αυτός είναι κι ο λόγος που του όφειλα δυο λόγια εδώ.
Απίστευτο έτσι? Ξέρεις ποιός μου μίλησε, πέρσυ μόλις, για τον Κοιλιαμπούρη? Ο Μίμης ( Φούκας) όταν κάναμε την συνέντευξη για το περιοδικό.... Δεν ήξερα καν ότι "έφυγε"... Καλό του ταξίδι κι από μένα....
Αιωνία του η μνήμη και σ' αυτό συνέβαλες κι εσύ, Δημήτρη.
Μ' άρεσε η λέξη «ανεχιντρώθηκε» για το Αη-Νικολάκι. Τι σημαίνει;
«ανεχιντρώθηκε» ...ανατρίχιασε.
Επίσης λέμε πχ. ο σκύλος αγρίεψε και ανεχιντρώθηκε..ή φοβήθηκε και κλπ..κλπ
Του σηκώθηκε η..τρίχα! (στο σβέρκο).
Τώρα "σκύλε" ..ξέρεις τι σου συμβαίνει ..ενίοτε!
Παρρησία. Όμορφη λέξη. Πάντα λιγοστοί αυτοί που την υπηρέτησαν.
dimitris-r said... "Μόνο ένας μια σταλιά τυπάκος, ακούστηκε να φωνάζει.. "
Πάντα ένας .... άντε δυό φωνάζουν.
Οι υπόλοιποι συνήθως φωνασκούν.
Ευχαριστώ. Για ΟΛΑ. Και δεν ξεχνώ πως μούχεις τάξει "Ψαροπούλα", ναι?
@fevis.
Σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες μου δεν πρόκειται να μείνει κανένας εδώ!
Αν έχεις οποιαδήποτε περί του αντιθέτου άποψη να την συζητήσουμε!Α! και την συνταγή παράκαλώ!
@ Απαντήθηκε επαρκώς η ερώτηση από τον axtapos, κι αν άργησε λίγο σχόρνα μου, είχα ένα ετήσιο τάμα να καπνίσω κάτι πράματα στην Τήνο.
Επέστρεψα χορτάτος και ξαραθυμισμένος!
βλ. αναχαιτώνω, ανεχυτώνω, αναχαιντρώνω (πιθανότατη παρετυμολόγηση από την όχεντρα=οχιά).
Ακόμα: βλ. "καταχυπού τα δόντια ντου και το κορμί σφαράσσει, αναχαιντρώνουν τα μαλλιά και τρέχει να το πιάσει" Ερωτόκριτος Δ. 1034
@ axtapos.
Καλά του τα λες, αν και σαν σκύλος θα 'πρεπε να ξέρει.
@kormoranos.
Πολλοί περισσότεροι υπηρέτησαν την ...παραλυσία!
@kapetanios.
Δεν θα διαφωνήσω!
@σκύλος.
Στη δεύτερη απάντηση που σε αφορά καταχυπού διόρθωσε σε καταχτυπού.
:-)
@compoψαροsition doll.
Μπα, γυρίίσατεεε; (με χαριτωμενιά Τζένης)
Κι εμείς να δείτε πόσο δεν ξεχνάμε το πόσο μας cοmpψοχωλιάσατε!
Μόλις διαβάσουμε τα πρώτα σας από καρδιάς απεταξάμην τα λέμε!
Κοιλιαμπούρης ε;
Πόσα χρόνια ζούνε οι ευκάλυπτοι Δημήτρη;
Εκεί τους βρήκα κι εκεί θα τους αφήσω.
Κοινώς θα μας θάψουν φίλε ...αργά ή γρήγορα.
Εχω κι εγώ κι έιχα κάτι τέτοιους φάρους στη ζωή μου και καταλαβαίνω πως νοιώθεις.
Είναι φοβερό, πως κάτι τέτοι άνθρωποι επιδρούν στη ζωή μας, με μια τους φράση, με μια τους κίνηση.
Υπαρχει,γιατι τον θυμουνται ανθρωποι σαν κι εσενα.
@magica.
Ναι, έτσι είναι.
Αρκεί συνήθως κάτι ελάχιστο. Αρκεί να το δεις.
@ο καιρος
Έτσι κι αλλιώς ήτανε ο καφετζής μου χρόνια τώρα. Κάθε πρωί λοιπόν το μνημόσυνο είναι δεμένο με το λίκνισμα των κούντουλων και των τρεχαντηριών στο μόλο απέναντι.
Post a Comment
<< Home