Friday, October 19, 2007

Festa della pasta

(κατόπιν εορτής συμπληρωμένο)
Σιγά μην τυχόν και τα μακαρόνια δεν είχαν την δικιά τους "Παγκόσμια Ημέρα" γιορτής.
Η 25 του Οκτώβρη έχει οριστεί (από την ενδιαφερόμενη βιομηχανία βέβαια) σαν η μέρα που γιορτάζουν τα ζυμαρικά.
Κι εμείς σιγά μη και χάναμε την ευκαιρία.
Δράστες της μυκονιάτικης γιορτής ο Massimo, η γυναίκα του Μαρία κι ο Roberto.

Ναπολιτάνος ο Massimo, είναι κοντά μας από το 1985: Dolce Vita, Salle Pepe - Angolo, Σουσάμι και τα τελευταία πέντε χρόνια στη La Rosticceria, στο δικό τους μαγαζί.

Πέμπτη χρονιά φέτος που γιορτάζουν πανηγυρικά την εμβληματική για την Ιταλία pasta. Πρόπερσι από τα μαγικά χέρια του Τορινέζου Roberto (σεφ από αυτούς π' αρέσουν στον Αθήναιο, τύπος κλασσικός μπουρντενικός, με παρδαλά καρό παντελόνια κι άπειρα τατουάζ) βγήκαν 19 πιάτα με χειροποίητα ζυμαρικά. Μια βραδιά που θα μείνει αξέχαστη όχι για την ποσότητα, την ποικιλία των ζυμαρικών, αλλά για την παιχνιδιάρικη (γεια σου Μαρία!)και με πολύ κέφι οργανωμένη γαστρονομική γιορτή. Ένα κέφι που πέρασε και στα πιάτα -πραγματικά γευστικά διαμάντια μερικά από αυτά- και στους συνδαιτυμόνες που απόλαυσαν τη βραδιά.
Φέτος η γιορτή στο νησί έρχεται νωρίτερα και συγκεκριμένα ετούτο το Σαββατο-κύριακο και μάλιστα θα δεθεί μουσικά με ήχους Νότιας Ιταλίας κι ελληνόφωνα ακούσματα με την αρωγή της δροσερής παρέας των Encardia.

Να πω ότι ήδη κάνω όρεξη;

Μαύρα ravioli με γαριδαστακοκαραβιδόψιχα
με τον τρόπο του Roberto Vardanega

Βράζουμε αστακό, γαρίδες και καραβίδες. Χρησιμοποιούμε την ψίχα τους ψιλοκομμένη για να φτιάξουμε τη γέμιση η οποία μάλλον δεν θα χρειαστεί να είναι πάνω από 400-500 γρ.
Ετοιμάζουμε το ζυμάρι για το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε κοσκινισμένο αλεύρι τύπου μηδέν-μηδέν. Στον πάγκο εργασίας κοσκινίζουμε το αλεύρι, ανοίγουμε λακκούβα στο κέντρο και σπάμε μέσα αβγά σε αναλογία 2 αβγών ανά εκατό γραμμάρια αλεύρι.
Προσοχή! Στο κιλό θα χρειαστούμε 20 αβγά και καθόλου νερό. Προσθέτουμε 25-30 γρ. αλάτι και το μελάνι μιας τουλάχιστον σουπιάς. Ζυμώνουμε καλά να ομογενοποιηθεί το μείγμα και το αφήνουμε στην άκρη σκεπασμένο για 15-20 λεπτά να ξεκουραστεί.
Στη γέμιση εκτός από την ψιλοκομμένη ψίχα προσθέτουμε λίγο brandy, λίγη κρέμα γάλακτος, μαϊντανό ψιλοκομμένο, 3 αβγά, αλάτι, πιπέρι και λίγη φρυγανιά για να τραβήξει τα υγρά.
Με τη βοήθεια της ειδικής μηχανής για χειροποίητα ζυμαρικά ανοίγουμε τη ζύμη σε λεπτά φύλλα. Τα απλώνουμε στον πάγκο ένα ένα, αφήνουμε από ένα κουταλάκι γέμιση σε μικρά βουναλάκια και σε απόσταση 5 εκ. μεταξύ τους. Απλώνουμε από πάνω ακόμα ένα φύλλο, πιέζουμε περιμετρικά ώστε να κολλήσουν το ένα φύλλο με το άλλο και κόβουμε με την ειδική ροδέλα σε τετράγωνα*.
Βράζουμε τα ravioli σε άφθονο αλατισμένο νερό για 12 έως 15 λεπτά ανάλογα με το πάχος του ζυμαρικού. Εδώ προσοχή, τα ravioli δεν σερβίρονται al dente. Ας μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με διπλό χειροποίητο ζυμάρι. Το αποτέλεσμα είναι ένα καλά βρασμένο και τρυφερό ζυμαρικό. Βοηθάει σ’ αυτό και η αναλογία των αβγών.
Φτιάχνουμε μια σάλτσα φρέσκιας ντομάτας. Ήτοι:
Λάδι, κρεμμύδι στο τηγάνι, ντομάτα ξεσποριασμένη και στραγγισμένη απ’ τα νερά της, βασιλικός κι αλατοπίπερο.
Σερβίρουμε τα ravioli στα πιάτα με πλούσια σάλτσα.
Καλή όρεξη και του χρόνου τέτοιες μέρες με ζυμαρικά αιτία κι αφορμή γιορτής!
.........
*tip. Αν δεν τα μαγειρέψουμε αμέσως μπορούμε να τα απλώσουμε σε πλαστικούς δίσκους να τα βάλουμε στον καταψύκτη να παγώσουν. Την επομένη, αφού τα ξεκολλήσουμε εύκολα μ’ ένα χτύπημα, τα μεταφέρουμε σε σακούλες ανάλογα με τις μερίδες που επιθυμούμε κάθε φορά να μαγειρεύουμε.
Ορίστε και το μενού με βάση διάφορα (χειροποίητα βέβαια) ζυμαρικά.

Κορυφαία πιάτα της βραδιάς:

-Ravioli di zucca e amaretti al burro e timo με φίνα γεύση γλυκειάς κολοκύθας και μυρωδάτου αμύγδαλου,

-και τα μαύρα ravioli di misto crostacei al pomodoro fresco, του οποίου παραπάνω δώσαμε τη συνταγή.

Labels: ,

16 Comments:

Blogger zepos said...

Είμαι μακαρονάς! Γιατί να κρύψω;
Και κάθε μέρα να έχω ένα ζεστό πιάτο μακαρόνια δεν θα πω όχι.
Ο γέρος Ζέππος έλεγε στη μάνα μου : Βάλε μακαρόνια σήμερα χαρίκλεια..
Μα είχαμε και χθές..
Ναι αλλά ήταν κοφτό!! Βάλε χοντρό σήμερα, με σκόρδοσάλτσα!!
Για κείνον (και για μένα) αρκεί να άλλαζε η "κοψιά" τους και ήταν άλλο φαΐ!
Σήμερα αναχωρώ για Παρνασίδα και Μόδι για τριήμερο να φέρω οίνον ερυθρόν από Καλίδρομον!
Καλημέρα και καλή.. όρεξη!!

October 19, 2007 9:14 AM  
Blogger fevis said...

Ααααααα!!! Άντε τώρα... Παρόλα αυτά καλά να περάσετε και φάτε λίγο και για μας... (Πρέπει να μάθω να ζω με την νοσταλγία...)

October 19, 2007 2:21 PM  
Blogger kanataki said...

απαπά και ακούγεται και παχυντικό


υγ πάω να το ξορκίσω μασουλώντας 3 φρυγανιές με κασέρι και άπαχο ζαμπόν

υγ θέλει θυσίες κύριε η σόου μπιζ!

October 19, 2007 5:17 PM  
Anonymous Anonymous said...

αν σας πω οτι προτιμώ την pasta κάθε είδους περισσότερο από αυτά που κολυμπάνε , θα μου ξαναμιλάτε ;

October 19, 2007 10:21 PM  
Blogger dimitris-r said...

@axtapos
Κι εγώ με τον γέρο-Ζέπο.

@fevis.
Μα τί λέτε τώρα; Εσείς που έχετε όλα τα καλά μπροστά σας σε απόσταση αναπνοής και μάλιστα με το καλύτερο restau-διαβατήριο της Αγοράς, για να μην πω δηλαδή ότι κοιμάστε με τον Guide Michelin, νοσταλγήσατε ένα μικρό μαγαζάκι στην άκρη του κόσμου;
:-)
Πέρα από πλάκα, ξέρω πως έχεις εντοπίσει το μαγαζί και ξέρεις πόσο τίμια παίζουν με τις κατσαρόλες. Άρα καλώς νοσταλγείς.

@tsaperdona.
Μύθος!
Δεν είναι τα ζυμαρικά που παχαίνουν. Δες τις Ιταλίδες! Και τρώνε και κάθε μέρα το ζυμαρικό τους...
Περίμενε την αυριανή ενημέρωση, εκτός από την συνταγή εξοικονόμησα και το ..."μενού" της βραδιάς. Το όλον έντεκα πιάτα!

October 19, 2007 10:35 PM  
Blogger dimitris-r said...

@kkm.
Για σας φυλάω τα καλύτερά μου:
pasta likourina!
Και να δούμε σε πόσο καιρό θα την οικειοποιηθεί ο κυρ Αλέξανδρος!

October 19, 2007 10:41 PM  
Blogger NinaC said...

O KKM με κάλυψε. Οι Encardia θα σας αρέσουν πολύ!

October 20, 2007 12:20 AM  
Blogger kyrallina said...

Περιμένω την συνταγή λέμε! Και καλά νταβαντούρια εύχομαι!

October 20, 2007 6:05 PM  
Blogger dimitris-r said...

@composition doll.
De gustibus et coloribus non est disputandum, άρα κι εγώ εκαλύφθην αγαπητή.

@kyrallina.
Χαμένος στη μετάφραση.
Λάβε για την ώρα όλο το ...πακέτο σε τίτλους και κάμε όρεξη!

October 20, 2007 11:05 PM  
Anonymous Anonymous said...

Δημήτρη καλημέρα.
Κατάφερες να μας ανοίξεις την όρεξη πρωί - πρωί.
Λατρεύουμε και τα ζυμαρκά και τα θαλασσινά.
Μπερδεύτηκε και λίγο η γλώσσα μας, μήπως το:
"ραβιόλι αστακογαριδοκαραβιδόψιχας"
θα ήταν και πιό εύκολο να το πούμε...τώρα το σκεφτήκαμε, λίγο αργά
Καλή επιτυχία
και καλές "μάσες" που λένε και στο χωριό μας
μπλογκομάγειρος

October 21, 2007 10:59 AM  
Blogger Κυρ Μανουήλ said...

Έχεις καταντήσει ο Μαμαλάκης της μπλογκόσφαιρας. Τρώς καλά εσύ και για το κοινό σου ΤΙΠΟΤΑ!

October 21, 2007 12:12 PM  
Blogger dimitris-r said...

@μπλογκομάγειρε.
Χα! Η δικιά μου επιλογή έχει ένα όμικρον λιγότερο!
Για τις μάσες φρόντισε ο Μάσ-ιμο!

@κυρ μανουήλ.
Μα γιατί το λέτε αυτό; Εγώ για τους περαστικούς από το καρβουνάδικο ό,τι μπορώ κάνω!

October 21, 2007 11:34 PM  
Anonymous Anonymous said...

Η 25 του Οκτώβρη έχει οριστεί σαν η μέρα που γιορτάζουν τα ζυμαρικά! Mmm να και κάτι που δεν ξέραμε :-)

October 22, 2007 3:38 PM  
Blogger dimitris-r said...

Ναι, αστεράκι, γαστροεγκυκλοπαιδικώς πάμε καλά εδώ, βολέψου όπως μπορείς, έρχονται λεπτομέρειες και για την ερωτική ζωή του ροφού!
:-)

October 23, 2007 10:29 AM  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Μα καλά, Κύριε Δημήτρη μου, εσείς δεν ήσασταν εναντίον των αστακομακαρονάδων και των θαλασσινομακαρονάδων, γενικώς;
Αν αλλάξατε άποψη, χαίρομαι τα μέγιστα!!!
Και επιφυλάσσομαι, επίσης...
:-)))

October 23, 2007 11:33 PM  
Blogger dimitris-r said...

Κοίτα, αν έχω να επιλέξω από δυο κυδώνια -ζωντανά βέβαια- με λεμόνι ή μια πιατέλα οστρακομακαρονάδα, διαλέγω τα πρώτα.

Όσο για την "παραδοσιακή αστακομακαρονάδα", εκατομμύρια πιάτα της οποίας σερβίρονται χειμώνα καλοκαίρι παρά θιν αλός... ουαί τοις πλανημένοις, κυρίως αν νομίζουν ότι τρώνε φρέσκο αστακό.
Αν μιλάμε για κατεψυγμένο ναι κρύβει καλά τα "κάλλη" του στα σκόρδα, τα κρεμύδια και τους μαϊντανούς με την ντομάτα. Χώρια που φτουράει παραπάνω αφού ταϊζεις τρισχίλιους σαν άλλος Χριστός.
Αλλά φρέσκο πράμα αν είχα να διαλέξω, θα το πέρναγα μια από τα κάρβουνα (γκριλ έστω), ακόμα κι αν είχαν προηγηθεί τα νοστιμότατα βασανιστήρια στα οποία υποβάλει ο Αθήναιος τα δικά του μαλακόστρακα. Γιατί αν θέλουμε να ευχαριστηθούμε ακόμα και μια μακαρονάδα (με το οτιδήποτε) οφείλουμε να βασανίσουμε αυτό το οτιδήποτε, αλλά και το μυαλουδάκι μας αξιοπρεπώς, ως τα όριά του δηλαδή κι ίσως και λίγο να τα υπεςρβούμε. Αλλά μακαρόνια στον αστακό ή αστακό στα μακαρόνια, για να φτουρίσει η πιατέλα δεν το θέλει ούτε η πιατέλα.

Στο επόμενο ποστ η κουζίνα χορεύει (δεύτερη μέρα εντατικής δουλειάς απόγευμα Κυριακής, γύρω στις 18.00), αυτό εμένα μου λέει πολλά γι αυτό και το έβαλα.
Καλημέρα βρε, κι άμποτε να μαγειρέψω και μακαρονάδα και αστακό.

October 24, 2007 10:46 AM  

Post a Comment

<< Home