Friday, May 04, 2007

Σαντορίνη καπνιστή (δημιουργικό) - μέρος α'

Φέτος κλείνουν 20 χρόνια από τότε που κάποιοι άνθρωποι στη Σαντορίνη άρχισαν να ταράζουν τον πάτο της χύτρας τους με έναν τρόπο που σηματοδοτούσε έντονη σεισμική δραστηριότητα.

(έργο του Γιώργου Κυπρή- εγκατάσταση στο ξενοδοχείο Ηλιότοπος)

Από τότε κύλησε πολύ νερό στον αδυσώπητο τουριστικό κύκλο της Σαντορινιάς καλντέρας. Μια μεγάλη συγκέντρωση ζέοντος ύδατος εγκλωβίστηκε κάτω από την επιφάνεια της εστίασης, έγινε ατμός κι άλλος ατμός, ώσπου εκφορτίστηκε εκτινάσσοντας πρώτα το Βινσάντο, στη συνέχεια το Ασύρτικο και το Μαυροτράγανο, τινάχτηκαν ψηλά πυρακτωμένες φάβες, ντοματάκια άνυδρα, λευκές μελιτζάνες, ακολούθησε μια περίοδος ενδοσκόπησης, έντονων εσωτερικών διεργασιών στις κουζίνες και στις κάναβες, ώσπου ήρθε η στιγμή μιας ακόμα μεγαλύτερης έκρηξης. Στην ιστορία καταγράφεται ως η Αποκάλυψη της Σαντορινιάς Γαστρονομίας η οποία μάλιστα σήκωσε μεν τσουνάμι δεκαεπτά μέτρων στις ακτές της Κρήτης, και στα γύρω νησιά, δεν αντιπαρατέθηκε στον γαστρονομικό τους πολιτισμό, αλλά στάθηκε δίπλα τους προσθέτοντας το δικό της κλαράκι στη υπόθεση Ελληνική Γαστρονομία.

Ένα τέτοιο κλαράκι, ένα απολίθωμα λιόδεντρου, έδωσε στον δρ. Γιώργη Βουγιουκαλάκη -τον άνθρωπο που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη των ηφαιστείων- την σοβαρή πληροφορία που αποσυνέδεσε την μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης με την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού. Στην εξαιρετική του παρουσίαση που έγινε στο παλιό Δημοτικό Σχολείο Φοινικιάς έδωσε τα νεότερα στοιχεία. Έχουμε έτσι με την τεχνολογία του ενεργού άνθρακα τη χρονολογία.
Ήτανε Άνοιξη του 1613 π.Χ ή μήπως η ακριβώς προηγούμενη του 1614; Θα σας γελάσω! Έχουμε όμως και κάτι ακόμα σημαντικότερο, τον μηχανισμό, τη συνταγή του πώς φτιάχνει κανείς μια Σαντορίνη. Ήταν η σειρά του γεωφυσικού να δώσει τα υλικά και τον τρόπο. Ο Μαμαλάκης, η Τσιχλάκη, ο Μαούνης, ο Κάλφογλου κι άλλα δημοσιογραφικά μαμούνια της γεύσης, του κρασιού, του τουρισμού, της οικονομίας και κυρίως της αγάπης για όσα συντελούνται στα νησιά γύρω, μέσα κι έξω από τα μαγειρεία, ήταν όλο αυτιά. Κατέγραφαν την πληροφορία με τη συνέπεια μιας συνταγής υψηλής γαστρονομικής τέχνης.




Σαντορίνη καπνιστή

Υλικά - δράσεις:

1 τεμ. κόντρα φιλέτο Σαντορίνης
μια παλιά καμένη
μια νέα καμένη
60 κυβ. χλμ. μάγμα
σεισμική δραστηριότητα
1 σπίρτο αναμμένο
τόνους νερό
καυτή λάβα
ελαφρόπετρα
μπουκέτο τοπικών προϊόντων

Παρασκευή:
Προμηθευόμαστε από τον τροφοδότη λογαριασμό νησιών του Αρχιπελάγους το κόντρα φιλέτο μιας Σαντορίνης, ίσο περίπου με το ¼ του σημερινού της μεγέθους. Το αφήνουμε στην ησυχία του. Τα μαγικά φιλέτα όπως η Σαντορίνη και η Δήλος, ως ελευθέρας βοσκής νησιά, αρέσκονται στο να πλέουν ξένοιαστα μέχρι να βρεθεί λόγος σοβαρός για να δηλώσουν την παρουσία τους. Εδώ που τα λέμε δεν γεννιέται κάθε μέρα ένας Απόλλωνας ούτε και θάβεται κάτω από πυρακτωμένη στάχτη ένας πολιτισμός. Κουκκίζουμε μύθο Ατλαντίδας χοντροκομμένο, μαρινάρουμε σε θαλασσόνερο Αιγαίου ως να την πιάσει καλά το αλάτι και λιάζουμε σε ήλιο Μεσογείου μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο. Κατά καιρούς ανάβουμε φωτιά κι αφήνουμε να πάρει μια βράση. Η πρώτη ύστερα από 2 εκατομμύρια τριακόσιες χιλιάδες χρόνια, η δεύτερη αφού περάσουν άλλα 300.000, η τρίτη σε άλλα 100.000 κ.ο.κ. Κάποια στιγμή ύστερα από συνολικό μαρινάρισμα 2.996.379 χρόνων, συνεχές παιχνίδι με τη φωτιά κι ένα ξαφνικό ταρακούνημα της χύτρας, έχουμε στα χέρια μας μια Στρογγύλη η οποία στο πλαίσιο της δημιουργίας της συμπαρέσυρε στην απώλεια έναν τουλάχιστον πολιτισμό και χιλιάδες κατοίκων στο Ακρωτήρι που βρίσκονται θαμμένοι, άγνωστο ακόμα που, κάτω από τόνους καυτής λάβας.

Προσοχή! Όσοι αποφασίσουν να φτιάξουν τη συνταγή στο σπίτι να προσέξουν καθώς θα πλησιάζουν την εστία με το σπίρτο καθώς η απότομη άνοδος της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με την εισροή νερού και το ταρακούνημα δυνατόν να εγκλωβίσει τεράστιες μάζες ατμού που θα τινάξουν καπάκι, ελαφρόπετρες και πυρακτωμένα προϊόντα (λευκές μελιτζάνες, άνυδρα ντοματάκια, φάβα και κρασιά) ως και 40 χιλιόμετρα ύψος, στην Τροπόσφαιρα! Τυχόν νέκρωση της ζωής στη γύρω περιοχή και σε ακτίνα 50 - 60 χιλιομέτρων ας μη γίνει θέμα. Η ζωή ως γνωστόν έρχεται και παρέρχεται αιώνες τώρα καθώς η θάλασσα βγάζει ψάρια ακόμα κι εκεί που όλα τα νεκρώνει ο δυναμίτης και τα σκιάζει η ανεμότρατα! Καλού κακού κρατήστε ότι πολύτιμο αφορά την πανίδα και κυρίως τη χλωρίδα, σε απόσταση. Η Κόκκινη Μηλιά εδώ τίθεται ως όριο ασφαλείας, πέραν της οποίας οι καλλιέργειες μπορούν να συνεχίζουν απρόσκοπτα, καθώς μέχρι εκεί άπαντα τα καλλιεργούμενα αναμένεται να έχουν έναν αργό και απολύτως προδιαγεγραμμένο θάνατο μέσα στη σκοτοδίνη ενός διετούς τουλάχιστον ηφαιστειακού χειμώνα. Σερβίρεται σε κομμάτια σχήματος μισοφέγγαρου με τη Νέα Καμένη στη μέση σαν ντοματάκι στην τούρτα.

Μετά την κατανάλωση δεν χρειάζεται να πιούμε σόδα καθότι όση και να φάμε δεν αισθανόμαστε βαρυστομαχιά. Η αλήθεια είναι πως ούτε και κάτι άλλο αισθανόμαστε οι …καμένοι.

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για την επόμενη μαγειρική φάση η οποία καλώς ή κακώς θα συμβεί με ορίζοντα 20χιλιετίας συμπεριφερόμαστε με τουριστική αξιοπρέπεια και παρατάσσουμε απέναντι στις Καμένες στρατιές περιηγητών εξοπλισμένων με κάθε τύπου φωτογραφικές μηχανές και βίντεο. Κι ενώ όλοι πιστεύουν, ότι θα πετύχουν την απόλυτη φωτογραφία της μεγάλης έκρηξης, τους αφήνουμε να χαρούν το απόλυτο ηλιοβασίλεμα σε καθημερινή βάση.
Μια προσομοίωση ηφαιστειακής έκρηξης αενάως επαναλαμβανόμενη με τον ήλιο να βασιλεύει και να χάνεται κάθε απόγευμα, μ’ ένα βουβό χειροκρότημα αμοιβαίας υπόσχεσης, σαν πρόσφατες αποθέσεις θερμομεταφερόμενων υλικών ενός γάμου που επαναπροσδιορίζεται και φωτογραφίζεται με δυο γουλιές ερυθρό κρασί, πάνω σε μετά-που είναι ταυτόχρονα και προ-ηφαιστειακό υπόβαθρο.

Σημείωση:
Εγώ αυτά "είδα" με τ' αυτιά μου κι αυτά ήθελα να μεταφέρω εδώ κι ας μου συχωρέσει ο Γιώργης Βουγιουκαλάκης τις μαγειρικές προεκτάσεις στα λεγόμενά του. Ήταν μια καλή στιγμή του τριημέρου η συνάντηση με τα συμπεράσματα και τις πληροφορίες του. Στις καθημερινές εκρήξεις που συντελούνται στην κατσαρόλα μου θα τον θυμάμαι και θα εύχομαι να μην σκορπίζω γύρω μου και κυρίως στους συνδαιτυμόνες μου ...ηφαιστειακό χειμώνα, μόνο άνοιξη, εκρηκτική και όσο της πρέπει ευφραντική κι ερωτική!

Labels: ,

16 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Η πρόσκληση αφορά εσένα και όσους θεωρείς κομμάτι της μπλογκόσφαιρας

http://greekbloggersparty.wordpress.com/
Ελπίζουμε ότι θα έρθεις

May 04, 2007 1:56 AM  
Blogger zepos said...

Τι είπιατε εκεί ρε Δημήτρη;
Τ΄ανακατέψατε μου φαίνεται!!

May 04, 2007 8:51 AM  
Blogger Λουΐζα Κορνάρου said...

Με βεβαιότητα μπορώ να πω πως η συνταγή είναι εξαιρετική. Τα υλικά σπάνια -αλλά όχι δυσεύρετα.
Το αποτελεσμα έξοχο.

Η συνταγή όμως δεν "βγαίνει" στην κουζίνα μας. Χρειάζεται να περάσουμε θάλασσα και να σκονίσουμε τα παπούτσια μας, απ' τα Φηρά ως την Οία και -τουλάχιστον- να απλώσουμε το βλέμμα δυο τρεις φορές, στην ενδοχώρα και τις πλεγμένες αμπελιές που αυτή την εποχή δένουν τον πολύτιμο καρπό τους.

(Ωραίο, μεθυσμένο κείμενο!)

May 04, 2007 9:00 AM  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Αυτή, λοιπόν, είναι η άλλη Σαντορίνη - όπως λέμε "η άλλη Μύκονος"!!!
Υ.Γ. : Κάτι ήπιατε πάλι εκεί εσείς και, στην γενναιοδωρία σας, μας δίνετε και μεθάμε κι εμείς και δεν καταλαβαίνουμε Θεό πλέον...
;-))

May 04, 2007 11:39 AM  
Blogger NinaC said...

Εξαιρετικό πιάτο! Λίγο "καφτερό", ίσως...

May 04, 2007 12:21 PM  
Anonymous Anonymous said...

Πρωτότυπο!
Κουζίνα,
Γεωλογία
και ταξίδι
σ' ένα μείγμα τύπου "chanson Dada".

May 04, 2007 12:27 PM  
Blogger Γεώργιος Χοιροβοσκός said...

Εξαίρετο το "Ασύρτικο" κείμενο.
Μου άφησε μια ηφαιστειώδη γεύση.

May 05, 2007 7:53 AM  
Blogger alzap said...

Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;
Η γνωστή για τις παραισθησιογόνες ιδιότητες της φάβα, ΕΧΕΙ ΛΑΚΚΟ.
Και πολύ έφαγες και μέσα έπεσες.
Καλά ξεμπερδέματα αδελφέ μου.
:-ΡΡΡΡΡ

May 05, 2007 11:06 AM  
Anonymous Anonymous said...

Αγαπητέ μου φίλε,
Προχθές το βράδυ, κατά την εκτέλεση της καταπληκτικής αυτής συνταγής, έβαλα -κατά λάθος- αντί για "μάγμα", μαγιά.
Περιττό να σου περιγράψω τι ακολούθησε.

Φιλιά.

May 07, 2007 10:07 AM  
Blogger fevis said...

Μου άρεσε πολύ η συνταγή... Αλλά ακόμα περισσότερο μου άρεσε η διήγηση σου... Αφηγητής με φαντασία και πένα δυνατά δημιουργική... Ότι χρειάζονται τα καινούρια μας σχέδια...Μου έβαλες ιδέες και βλέπω πάλι τον ... Μάνο να βγάζει τα κάστανα από την φωτιά.. Ή μήπως τα ντοματάκια? :-)Για να δούμε...

May 07, 2007 1:25 PM  
Blogger dimitris-r said...

@parafonos.
Είμαι σίγουρος περάσατε καλά και ...χωρίς εμένα. Εξάλλου δεν θα αναταποκρίνόμουνα σε μια copy paste πρόσκληση που προφανώς δεν με αφορά προσωπικά.

@axtapos.
Α, τα πιώματά μας είναι από μόνα τους ένα ποστ αρμοδιότητας ...mpampakis!

@Λουΐζα Κορνάρου.
Μα ένα ωραίο κείμενο -πόσο δίκιο έχετε- οφείλει να είναι αρκούντως μεθυσμένο.
Ευχαριστώ!

@asteroid.
Κάποια στιγμή θα την ακούσεις την άποψή μου για την "άλλη Μύκονο". Μπορεί και να τη γράψω. Χοντρικά να πω ότι δεν συμφωνώ με την έκφραση αν και το ξέρεις και με πειράζεις.

@composition doll.
Όχι, όχι, μην ανησυχείτε. Δεν θα σας κάψει καθόλου. Έχουσιν γνώσι οι καρβουνιαραίοι.
Κι ελαφρύ σαν ...ελαφρόπετρα.

@Μάτζικα ντε σπελ.
Ω, ναι το Dada μου πάει. Γι αυτό και καμιά φορά χάνομαι στους ...καφενέδες και στους μπαξέδες (κυρίως σ' αυτούς)

@Γεώργιος χοιροβοσκός.
Ναι αυτά τα Ασύρτικα κείμενα όποτε προκύπτουν έχουν τη χάρη του οίνου, με ελαφρως τονισμένες οξύτητες κι αρώματα λιαστής ντομάτας και παστρεμένου φραγκόσυκου.
Εμένα μ' αρέσουν και τα κείμενα κατηγορίας "βουδόματο". Δουλεύουν υποδορείως αλλά έχουν γηγενή χάρη και έχουν μακρά επίγευση η οποία ποτέ μου δεν κατάλαβα αν οφείλετε στη λούζα ή στο κρασί!

@alzap.
Λένε εδεώ στα μέρη μας:
"Φάβα με χωρίς κρεμμύδι,
σα χορός χωρίς παιχνίδι".

@kopoloso
Φτου! Και το 'λεγα εγώ, να είμαι πιο επίμονος στις περιγραφές και να τονίζω τα υλικά μη γίνει κανα λάθος.
Με μαγιά στο ήδη υπάρχον μάγμα της Παλιάς Καμένης έχεις αποτέλεσμα που δεν είναι επιθυμητό. Φουσκώνει τόσο που δεν ξέρεις πια απο που να το μαζέψεις το πράγμα. κυρίως όταν αρχίζουν στην επιφάνεια του προϊόντος να εμφανίζονται "εξώσκαφα" σπιτάκια. Κάτι σαν τραβεστί μετά τρούλου.
Δεν τρώγονται δυστυχώς. Αλλά μπορείς να τα αντιμετωπίσεις σαν κουκούτσια και να τα ...φτύσεις στο τέλος.

@fevis.
Με κάνετε και κοκκινίζω. Κι αυτό ιδιαίτερα τώρα με το φορτηγατζίδικο μαύρισμά μου (αμπελουργικής αιτιολογίας) κάνει ωραίο εφέ.
Ωραίος ο χρησμός με τα σχέδια, αλλά εγώ τί να κάνω τώρα; Είναι και πρωί ακόμα. 6 κι αξημέρωτα. Βάζω δεύτερο καφέ, τουμπάρω και τη σχάρα στα κάρβουνα.
Χρωστάω -τα χω ήδη πλασμένα- άλλα δυο ...σαντορινιά κείμενα, ένα για λούζες κι ένα για φάβες. Πρέπει να στρωθώ να τα γράψω. Κάθε τόσο τα φέρνω μια τούμπα μην τα κάψω. Φωτιά υπάρχει, χρόνος ετούτη τη βδομάδα δεν υπάρχει. Αλλά φτιάχνουμε ωραία πράγματα στας εξοχάς και μ' αρέσει.

May 08, 2007 6:22 AM  
Anonymous Anonymous said...

εμένα πάλι μου φαίνεται πως τέτοιες εκρήξεις,που εξαπολύουν αυτού του είδους τα...πυρακτωμένα προιόντα(και Visanto...wow!!) είναι...ακρως καλοδεχούμενες...ΚΑΙ...
...με όλ'αυτά που διάβασα μου ανοιξε πάλι η ορεξη... να βρεθώ στη Σαντορίνη
...ευρηματικότατο το ποστ
Δημήτρη :)

June 02, 2007 6:27 PM  
Anonymous Anonymous said...

αφιέρωσα ένα ποστ στο μπλογκ μου γι'αυτό εδώ :)

June 02, 2007 7:18 PM  
Blogger dimitris-r said...

Να πας στη Σαντορίνη άφοβα. Έχουμε, αν θυμάμαι καλά, δεκαπέντε χιλιάδες χρόνια ως την επόμενη μεγάλη έκρηξη.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και για τα καλά σου λόγια στο ποστ που ανέβασες.

June 02, 2007 10:20 PM  
Blogger betty said...

Είμαι ενθουσιασμένη με το κείμενό σου! Η αλήθεια είναι ότι γράφοντας για τα ηφαίστεια και άλλα "γήινα" και "εξωγήινα" θέματα, στο blog της cook the book, ευσεβής μου πόθος ήταν να γινόταν να τα συνδέσω με τη μαγειρική(τέτοια επιδεξιότητα δεν έχω!). Πολύ χαίρομαι που βρέθηκες εσύ με την δυνατή σου πένα να το κάνεις!

June 04, 2007 9:15 AM  
Blogger φάβα said...

τινάχτηκαν ψηλά πυρακτωμένες φάβες!!!
ΟΜG!!! lol!

June 30, 2009 1:37 AM  

Post a Comment

<< Home