Wednesday, May 09, 2007

Εντός πωλούνται εκλεκτής φύσεως ψιλικά


Γνώρισα την Κωνσταντίνα Δελημήτρου πριν από ένα μήνα ακριβώς.

Δεν μπορώ να πω πως ήταν μια τυχαία συνάντηση. Μέρες μπαινόβγαινα στα τρία στέκια του νησιού που ήξερα πως πιθανόν να συχνάζει: το βιβλιοπωλείο της Πόλας Αποστόλου, τον Ελευθερουδάκη, το Πρακτορείο Τύπου.
Ήξερα πως κάποια στιγμή θα έρθει.

Τελικά τη βρήκα στο ράφι της Πόλας κι εκείνες τις μέρες την κουβαλούσα μαζί μου στο μαγαζί, στο σπίτι, στο καφενείο του Γιαλού με καφεδάκι σε στιγμές χαλάρωσης. Όμως η Δελημήτρου δεν σ' αφήνει να χαλαρώσεις. Οχυρωμένη πίσω από τον πάγκο του ψιλικατζίδικου στήνει περίτεχνα το δόκανο της ιστορίας της, τρέχοντας δυο παράλληλες ιστορίες. Τη μια της μπλόγκερ με την καθ-eμερινότητά της όπως την γνωρίσαμε. Την άλλη, την εντελώς προσωπική της, που μας απευθύνεται χαρίζοντάς μας εξαιρετικές στιγμές μιας γνήσιας γραφής. Είχα την αίσθηση διαβάζοντάς την πως δεν ήτανε μόνο το αίμα της που έβαφε την πένα, ήταν και το σπέρμα της αποκαλυπτικής γραφής της που γρήγορα θα μας δώσει καινούργια γεννήματα.

Να της ευχηθώ λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου καλή συνέχεια και να της χαρίσω μια ζωγραφιά της Μάρως κι ας είναι αυτός ο τρόπος μου να συμμετάσχω ψυχή τουλάχιστον και πνεύματι στην εκδήλωση που οργανώνεται προς τιμήν της στο βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου (απόψε Τετάρτη 9 του Μάη, στις 7 το απόγευμα)

Για το βιβλίο βέβαια έχουν γραφτεί πολλά.
Ξεχωρίζω ένα κείμενο που πιστεύω ότι άξιζε να γραφτεί για την Κωνσταντίνα Δελημήτρου και που πολύ θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ!

Labels: ,

8 Comments:

Blogger NinaC said...

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα μπούμε σ' ένα ψιλικατζίδικο και δούμε τον ιδιοκτήτη να μουτζουρώνει λέξεις σ' ένα χαρτί, ας σταθούμε με σεβασμό. Μπορεί να γράφει κανένα διαμαντάκι, σαν αυτό της Ντινούλας μας, μπορεί να βγάζει την ψυχούλα του σε κοινή θέα, μπορεί να είναι ένας σπάνιος, υπέροχος άνθρωπος.

Θα μας λείψετε από την παρουσίαση, αγαπητέ, αλλά θα αρκεστούμε στους "εκπροσώπους" σας!

May 09, 2007 8:43 AM  
Anonymous Anonymous said...

Θεε μου! Μια από τις πιο όμορφες ζωγραφιές που έχω δει ποτέ. Δώσε ένα γλυκό φιλί στη Μάρω και πέστης ότι σκοπεύω να δανειστώ την ζωγραφιά της για το μπλογκ μου αν δεν την πειράζει. :')


Ρε συ Δημήτρη, τί να πω γαμώτο; Δεν μου πάει η καρδιά να λέω συνέχεια ευχαριστώ, είναι τόσο μαλακία μετά από τέτοια πράγματα που διαβάζω. Χρωστάω και στους τρεις σας μια γερή αγκαλιά και αν ποτέ συναντηθούμε, το ρημάδι το ευχαριστώ, θα το πω όπως πρέπει. Εδώ μέσα μου φαίνεται μικρό.

Να προσέχεις την πολύτιμη οικογένειά σου και το βράδι για μένα, θα είστε και οι τρεις παρόντες. :)

May 09, 2007 10:34 AM  
Blogger dimitris-r said...

@composition doll.
Όχι μόνο στα ψιλικατζίδικα καλέ. Είναι κι αλλού που βράζει το μελάνι της και θέλει να βγει στο μεϊντάνι ν' ανταμώσει ανθρώπους.
Κατά τα λοιπά, σας βρίσκω εξόχως ενημερωμένη.
Αναρωτιέμαι αν στο Ωνάσειο δεν σας πείραξαν απλά την καρδούλα, αλλά σας γυάλισαν τη μαγική σφαίρα μέσα στην οποία τα διαβάζετε όλα μας πια!

@xpsilikatzoy.
Έπιασα την καλή γωνιά του καναπέ, της έδωσα τα κατά παραγγελίαν φιλιά και αγκαλιές κι ύστερα της εξήγησα πως η ζωγραφιά της πλέον ταξιδεύει δεμένη στο ποδαράκι ενός ταχυδρομικού περιστεριού για να'ρθει στα χέρια σου.
Χάρηκε!
Για το "αν ποτέ συναντηθούμε" βάζω ήδη από τώρα τη σούμα στην κατάψυξη, αλλά εσύ να δεις λίγο το θέμα του ταξιδιωτικού σου πράκτορα. Εγώ που τον γνωρίζω 36 χρόνια δεν θα του ανέθετα ούτε εισιτήριο για το λεωφορείο να μου βγάλει!-)

May 09, 2007 3:14 PM  
Blogger Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Δημήτρη,
να σημειώσω το κοινό σχόλιο όλων όσων διάβασαν το βιβλίο: το διάβασαν μονορούφι. Κι αυτό, κατά την ταπεινή μου άποψη, λέει πολλά!

May 09, 2007 6:31 PM  
Blogger dimitris-r said...

Α, όλα κι όλα Σκύλε.
Εγώ όσο καλύτερο τόσο και χειρότερα από πλευράς διάρκειας. Τραβάει σε χρόνο η ανάγνωση.
Είναι σαν το ...γλειφιτζούρι. Αγάλι αγάλι και ποτέ δαγκωτό!
Χώρια που εμένα τα βιβλία που έχω διαβάσει με αναγνωρίζουν από απόσταση μιας τα έχω δεόντως ταλαιπωρήσει.

May 09, 2007 7:45 PM  
Blogger Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Αχ, σας καταλαβαίνω.
Εμείς οι σκύλοι είμαστε λίγο βουλιμικοί. Κι όταν μας αρέσει κάτι, το κάνουμε μια χαψά.

May 11, 2007 1:36 PM  
Blogger dimitris-r said...

:-)

May 15, 2007 11:45 PM  
Blogger Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Σημαία έγινε η ζουγραφιά! Σημαία λέμε!

May 16, 2007 6:28 PM  

Post a Comment

<< Home