Thursday, July 12, 2007

Πρώτη φορά περιαυτολογώ τόσο

Κυκλοφόρησε προ λίγων ημερών το περιοδικό Mykonos Confidential στο οποίο συμπεριλαμβάνεται η συνέντευξη που ακολουθεί. Την ανεβάζω εδώ, μιας και καλό είναι να διαβάζεται ολόκληρη, ώστε να μη χάνεται η ισορροπία και η "χάρη" της. Τουλάχιστον το ένα τρίτο της το οποίο και θεωρώ αναπόσπαστο και σημαντικό κόπηκε στο ...μάρμαρο. Εντελώς τυχαία πρόκειται για τα πιο ζουμερά κομμάτια της.

Ήρωες είναι εκείνοι που βλέπουν μπροστά, που δεν το βάζουν κάτω, που τους αναγνωρίζουν με καθυστέρηση τριάντα χρόνων. Αντιήρωες ουσιαστικά. Ο Ντίνος ο Τσάκος, ο αρχαιολόγος της δεκαετίας του ’60, είναι ένας τέτοιος. Του χρωστάμε την αμόλυντη εικόνα της Μυκόνου.

Ε.Φ.: Γεννημένος ή πολιτογραφημένος Μυκονιάτης;
Δ.Ρ.: Γεννημένος εδώ, στην ίδια γειτονιά, στην κρεβατοκάμαρα του πατρικού μου σπιτιού.

Έχετε παρατσούκλι; Ποιο και γιατί;
Όλοι έχουμε στη Μύκονο. Καρμπόνης ήταν το παρατσούκλι του παππού μου από τότε που δούλεψε στην Αμερική θερμαστής. Προκύπτει από το ιταλικό carbone που σημαίνει κάρβουνο. Ο πατέρας μου, ως βενιαμίν της οικογένειας, κατ’ αντιστοιχία είναι το Καρμπονάκι, που αποτελεί και οικογενειακό μας παρατσούκλι.

Η πρώτη ανάμνηση από το νησί;
Μια γυναίκα (η γιαγιά μου η Κατερνώ) μαγειρεύει στον μα’ειργιό με ξύλα, στην κορφή του Κούνουμπα.

Ποιον είχατε πρότυπο όταν είσαστε παιδί;
Το Μισοκωλάκι, ο ήρωας ενός μυκονιάτικου παραμυθιού.

Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
Εκείνοι που βλέπουν μπροστά, που οραματίζονται, που δεν το βάζουν κάτω, που τους αναγνωρίζουν όλοι με καθυστέρηση τριάντα χρόνων. Αντιήρωες ουσιαστικά. Ο Ντίνος ο Τσάκος, ο αρχαιολόγος της δεκαετίας του ‘60, είναι ένας τέτοιος. Του χρωστάμε την αμόλυντη εικόνα της Μυκόνου, την προστασία της από την υπερβολή και την αδηφαγία.

Πόσους μήνες το χρόνο ζείτε στο νησί;
Με κάποιες μικρές αποδράσεις, μένω όλο τον χρόνο εδώ.

Για ποιο λόγο αποφασίσατε να μείνετε στην Μύκονο;
Για τον ίδιο λόγο που αποφασίζει κανείς να μείνει σπίτι του.

Σε τι σας έχει επηρεάσει ότι ζήσατε και ζείτε στη Μύκονο;
Έχω την αίσθηση ότι κάπου όλα τελειώνουν κι ύστερα αρχίζει η θάλασσα.

Ποια είναι η μεγαλύτερη προσφορά σας στο νησί;
Νομίζω η έκδοση της εφημερίδας η Μυκονιάτικη. Επί δεκατρία χρόνια χτύπαγε καμπάνες, τώρα απλά επιβεβαιώνεται καθημερινά ο προφητικός της λόγος. Δυστυχώς επικράτησαν άλλες ισορροπίες και κάποια συμφέροντα, που σπρώχνουν προς άλλες κατευθύνσεις.

Πιστεύετε ότι η παρουσία σας έπαιξε ή παίζει ρόλο στην εξέλιξη ή την ιστορία του νησιού;
Κάποια περίοδο η συμμετοχή στα κοινά μιας ομάδας νέων ανθρώπων έβαλε τις βάσεις για την έκφραση μιας άλλης λογικής στην ανάπτυξη του τόπου. Τότε είχαμε τη δύναμη και την όρεξη να ανοίξουμε διαφορετικούς δρόμους. Μας κούρασε όμως η συνεχής αντιπαράθεση με μηχανισμούς και ανθρώπους που κινούνταν με προσωπικά ελατήρια κι ένας κόσμος αδιάφορος για το αύριο.

Έχετε προσφέρει ποτέ εθελοντικές υπηρεσίες στο νησί;
Μα μόνο εθελοντική μπορώ να αντιληφθώ την προσφορά στον τόπο μου.

Ποια είναι η μεγαλύτερη προσωπική σας επιτυχία μέχρι σήμερα;
Από χαρακτήρα δεν πιστώνω επιτυχίες. Η καθημερινότητα και η οικογένειά μου είναι πράγματα που μετράνε περισσότερο.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό σας χαρακτηριστικό;
Είμαι κλασσικός «local hero». Εξάλλου έχω γράψει και βιβλίο για …χοίρους. Καλέ γιατί γελάτε;

Ποιο είναι εκείνο για το οποίο έχετε μετανιώσει περισσότερο;
Σπούδασα οικονομικά, ενώ θα έπρεπε να είχα σπουδάσει μαγειρική.

Αν είσαστε δήμαρχος Μυκόνου για μια μέρα, τι θα κάνατε ή θα αλλάζατε στο νησί;
Αυτή η ερώτηση δεν με αφορά. Ενημερώστε τις Δημοτικές Αρχές μήπως χαλαρώσουν και κοιμηθούν ήσυχοι απόψε.

Τι θα θέλατε να κάνατε για τη Μύκονο στο μέλλον;
Να της ξανάδινα την όψη ενός νησιού με ήρεμους ανθρώπους, με φυσιολογική καθημερινή ζωή, με ελεύθερες πλατείες και παραλίες χωρίς δάσος ομπρελών ως την άκρη του κύματος που ματώνουν την εύθραυστη αρμονία του τοπίου.

Τι δεν ξέρει ο κόσμος εδώ για σας;
Στις μικρές κοινότητες δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα. Ιδιαίτερα όταν η ζωή σου είναι μέσα στον κόσμο. Αρθρογραφώ επί τριάντα χρόνια και μιλώ δημόσια για το νησί, άρα γνωρίζουν όλοι τις απόψεις και τα πιστεύω μου. Αλλά αν επιμένετε, νομίζω πως κανείς δεν ξέρει ότι στη βιβλιοθήκη μου μέτρησα χτες 380 βιβλία γενικότερου γαστρονομικού ενδιαφέροντος. Αυτό ούτε εγώ δεν το ήξερα.

Τι σας κάνει περήφανο εδώ στη Μύκονο;
Το γεγονός ότι οι Μυκονιάτες, παρά την επίθεση που έχουν υποστεί, παραμένουν ως έναν βαθμό άνθρωποι που φροντίζουν τον τόπο τους.

Ποιόν συντοπίτη σας θαυμάζετε περισσότερο και γιατί;
Έχει φύγει από τη ζωή. Την παραμονή των δημοτικών εκλογών του 1998, ήρθε νύχτα στο σπίτι μου για να μου δηλώσει με λυγμούς ότι δεν θα με ψηφίσει. Θα ψήφιζε εκείνον που του έδινε βαρελοτάκια το Πάσχα. Τον αγκάλιασα και του ζήτησα να κάνει ότι του λέει η καρδούλα του. Γιάννης Ρουσουνέλος το όνομά του, ένα παιδί που έπασχε από σύνδρομο Down. Μου έδωσε ένα μάθημα ειλικρίνειας και παλικαριάς.

Με ποια ιστορική φιγούρα του νησιού ταυτίζεστε περισσότερο;
Με την ιστορική φιγούρα του δημάρχου Χρήστου Βερώνη! Ταυτίζομαι μαζί του με την έννοια των ετερωνύμων που έλκονται. Μόνο που όταν πηγαίνω κοντά του εκείνος φεύγει.

Ποιος ή ποια ήταν η σημαντικότερη επιρροή στη ζωή σας μέχρι στιγμής;
Δεν θα μιλήσω για πρόσωπα, αλλά για μια περίοδο. Έφυγα από το σπίτι σε ηλικία 11 χρόνων. Έζησα ως τα 26 μόνος μου… γυμνάσιο στην Αναργύρειο των Σπετσών, Πανεπιστήμιο, Ναυτικό. Αυτό επηρέασε τη ζωή μου απολύτως. Κατ’ αρχάς δεν είχα κόντρες εφηβείας με το σπίτι, ύστερα έπρεπε να λύνω τα προβλήματά μου μόνος. Έμαθα να στηρίζομαι στην κοινωνικότητα των σχέσεων και σε καλά δομημένες φιλίες γύρω μου.

Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα παιδί που μεγαλώνει στη Μύκονο;
Να σηκωθεί να φύγει και κάποτε να γυρίσει πίσω.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο άνθρωπο που σκοπεύει να έρθει να ζήσει και να δουλέψει στο νησί;
Να κάνει τις επιλογές του νωρίς, αφού μελετήσει τον τόπο και ζυγίσει καλά τους ανθρώπους του.

Η ζωή σας στην Μύκονο ήταν οργανωμένο σχέδιο ή τυχαίο γεγονός;
Ακριβώς αυτό ήταν. Ένα τυχαίο γεγονός!

Τι θαυμάζετε περισσότερο στους Μυκονιάτες;
Μα ό,τι και στους …Αμοργιανούς, έχουν πιει πολλή θάλασσα ώσπου να μεγαλώσουν.

Τι αντιπαθείτε περισσότερο;
Όταν ακούω να μιλούν για την μοναδικότητα του τόπου, για τον ομφαλό του σύμπαντος που τους περιβάλλει.

Φέτος έκλεισε το Pierro’s… Ποια είναι η γνώμη σας;
Αμάν πια! Και τι έγινε; Έκλεισε μια επιχείρηση λόγω λήξης του συμβολαίου ενοικίασης. Ας πήγαιναν πιο πέρα αν ήθελαν. Αλλά έτσι κι αλλιώς το Pierro’s έχει προ πολλού κλείσει τον κύκλο του. Δεν πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει τίποτα σήμερα πέραν του να φωτογραφίζονται μπροστά στην πόρτα του οι θρησκευάμενες κυρίες μετά το προσκύνημά τους στην Τήνο. Πάνε ύστερα πίσω στο χωριό κι έχουν να λένε: «Άστα μωρ’ Μπίλιω …Σόδομα και Γόμορα… φτου φτου φτου!»

Τι σας έχει απογοητεύσει περισσότερο εδώ;
Ο μόνιμος φόβος πολλών συμπολιτών μου, πως αν πούνε τα πράγματα με τ’ όνομά τους και διεκδικήσουν τ’ αυτονόητα, θα κάνουν ζημιά στον …τουρισμό. Μπορούν άνετα να καταπίνουν τη διοξίνη των σκουπιδιών που καίγονται κόβοντας μέρες και χρόνια από τη ζωή τους. Μπορούν να κάνουν σουρωτήρι το νησί με γεωτρήσεις. Μπορούν να μετρούν αλαφριά το νερό που πίνουν και τα προϊόντα που καταναλώνουν. Αδιαφορούν για την ποιότητα ζωής, για το αύριο, για τις κοινωνικές επιπλοκές ενός εξοντωτικού ωραρίου.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος για το νησί;
Ότι αυτό όλο θα τελειώσει άδοξα. Το Ζενίθ κατακτάται δύσκολα. Το Ναδίρ, το “ground zero”, η ισοπέδωση, ο πάτος, η πλήρης δηλαδή αλλοτρίωση του τόπου και των ανθρώπων του, καραδοκεί στη στροφή. Ο τουρισμός, ξέρετε, το ‘χει αυτό το χούι να διαφθείρει συνειδήσεις και όμορφους τόπους…

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα ή η μεγαλύτερη έλλειψη εδώ;
Η μη τήρηση του ωραρίου κοινής ησυχίας. Η απουσία ζωτικών ελεύθερων χώρων. Όλα τα καλύπτει η χλωρίδα των τραπεζοκαθισμάτων και της ξαπλώστρας. Η δυστυχία να είσαι γονιός με παιδί στο καροτσάκι και να θες να μπεις στην πόλη ή να θες να περπατήσεις μέχρι τη Μεγάλη Άμμο. Ο Μενουχίν πούλησε το σπίτι του γιατί δεν μπορούσε πια να περπατήσει μια απόσταση διακοσίων μέτρων.

Έχετε σκεφτεί ποτέ να φύγετε;
Έχετε να μου προτείνετε κάτι καλύτερο;

Ιδανικά που θα θέλατε να ζείτε;
Επιμένετε να ρωτάτε κι εγώ θα το πω περιγραφικά. Οπουδήποτε, αρκεί να είμαι κοντά σε αγαπημένους ανθρώπους κι έναν τόπο που να με συγκινεί.

Ποια είναι η μεγαλύτερη υπερβολή που έχετε κάνει στη Μύκονο;
Αυτή η συνέντευξη. Πρώτη μου φορά περιαυτολογώ τόσο.

Τι θα θέλατε να γνωρίζουν όλοι για την Μύκονο;
Ότι είναι ένα νησί στο οποίο ζουν άνθρωποι χειμώνα καλοκαίρι, που κοιμούνται κανονικά ωράρια, μεγαλώνουν παιδιά, ονειρεύονται, ερωτεύονται….

Τι θα θέλατε να αναγνωρίζουν όλοι για σας στη Μύκονο; (Για ποιο λόγο θα θέλατε να σας θυμούνται στη Μύκονο;)
Να με θυμούνται σαν άνθρωπο κανονικό.

Ποιος από τους διάσημους που κυκλοφόρησαν εδώ σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση; Γιατί;
Ο αρχιτέκτονας Άρης Κωνσταντινίδης, που δεν ξέρω αν καλύπτει τον όρο «διάσημος», αγάπησε πολύ τον τόπο, άφησε τη σφραγίδα του κι έγραψε εξαιρετικά κείμενα για τη Μύκονο.

Ποια διασημότητα γνωρίσατε από κοντά ή συνεργαστήκατε;
Τον Ηλία Μαμαλάκη, συνεργαστήκαμε στην εκπομπή «Μπουκιά και συχώριο», ένας εξαιρετικός άνθρωπος και καλός φίλος.

Ποιος ήταν ή είναι ο πιο ενδιαφέρων άνθρωπος που έχετε συναντήσει στο νησί;
Η Σοφία Θανοπούλου, η γνωστή «Μαρουλίνα»

Μυκονιάτης στην Αθήνα ή Αθηναίος στη Μύκονο;
Μυκονιάτης στη Μύκονο.

Ξέρετε, πάνω κάτω, πόσα σπίτια Αθηναίων υπάρχουν στο νησί;
Αμέτρητα είναι. Τα σπίτια των Αθηναίων είναι …τάματα. Κάποια στιγμή βρέθηκαν σε δύσκολη στιγμή της ζωής τους κι έτσι έκτισαν εδώ τα ησυχαστήριά τους. Κάθε βουνοκορφή και Αθηναίος στηλίτης, κάθε ακρογιαλιά και σκήτη, κάθε γωνιά και καυσοκάλυβο, ερημίτες, αποδημητικά πουλιά, που αλλάζουν τόπο κάθε δεκαπέντε χρόνια.

Πόσοι οικονομικοί μετανάστες ζουν εδώ;
Όλοι μαζί Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Ασιάτες, Έλληνες…; Καμιά δεκαπενταριά χιλιάδες. Και λίγους λέω!

Το όνειρό σας για την ευτυχία;
Να κάνω κάθε χρόνο και καλύτερο κρασί και να το μοιράζομαι σε όμορφες στιγμές.

Πότε και που είναι η ευτυχέστερή σας στιγμή;
Στις τρεις του Μάρτη στα 1993 στο μαιευτήριο Μητέρα με μια επανάληψη στις 23 Οκτώβρη 2001 στον ίδιο τόπο!

Αν αρχίζατε από την αρχή την ζωή σας θα ακολουθούσατε την ίδια διαδρομή;
Αν ξαναγεννιόμουνα το 1957 το πιθανότερο ναι. Αν όμως γεννιόμουνα σήμερα, νομίζω θα είχα μια εντελώς διαφορετική πορεία.

Ποιο είναι το πολυτιμότερο απόκτημά σας που σας προσέφερε η Μύκονος;
Γυναίκα από τον τόπο μου -δώρο μάλλον παρά απόκτημα-, αλλά και από αλλού να ήμουνα δεν γλύτωνε!

Ποιο έθιμο της Μυκόνου είναι το αγαπημένο σας;
Το κλέψιμο των Μάηδων από τ’ αγόρια και η κατάθεσή τους στις αυλές των κοριτσιών.

Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Ο γύρος του νησιού με στάση στο Τρα’ονήσι και στις Δήλες, με το καΐκι του Θοδωρή του Φούσκη.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;
Η «Κριτική του γευστικού λόγου» του Επίκουρου, από τις εκδόσεις Κέδρος.

Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη σήμερα το πρωί;
Να μην ξεχάσω το ραντεβού με την Φέτση για τη συνέντευξη.

Η αγαπημένη σας φράση (motto):
Και η θάλασσα δεν πίνεται αλλά δοκιμάζεται!

Labels: ,

29 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Μα πόσο καλά τη γνωρίζετε την πόλη μου πιά ;;;
Με μόνο μια επίσκεψη;
Έλεος !

July 12, 2007 8:52 AM  
Blogger fevis said...

Ναι ρε γαμώτο... Τα καλύτερα κόψαμε... Οι μπιπ...

July 12, 2007 9:25 AM  
Blogger Αθήναιος said...

Εντάξει τα χοντρά περιελήφθησαν όμως. Καλή συνέντευξη και ωραία και η συνοδευτική φωτό--αυτή που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό εννοώ.

July 12, 2007 10:12 AM  
Blogger zepos said...

"ωραία και η συνοδευτική φωτο";
Εκανες και "γυμνό" ρε θηρίο;

July 12, 2007 10:45 AM  
Blogger dimitris-r said...

@kkm
Τη δικιά μου να δείτε πόσο καλά τη γνωρίζουν κάποιοι άλλοι, επίσης περαστικοί από δω.
Για τη δική σας πόλη μπορώ να γράψω μια μικρή διατριβή. Για τον λυκουρίνο του ποταμού, για τον οίνο των Αβδήρων...

@fevis.
Να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια τα καλύτερα ...κάψατε!
Αλλά έτσι είν' αυτά. Εγώ δεν αδικώ το μάρμαρο. Ούτε τα επιχειρηματικά conceptόρια αγνοώ.
Πολύ περισσότερο δεν αγνοώ το πού πατώ, πού βρίσκομαι και πού ...εκτίθεμαι.

@Αθήναιος.
Βρε καλώς τα μαύρα μάτια μας τα δυο!
Ακριβώς όπως το λες: τα χοντρά! Τα λεπτά πέρασαν απ' το δρυμόνι ως πλέον ευκολοχώνευτα.
Σε μένα θα αρκούσε να έμπαινε και μόνο η απάντησή μου στο ερώτημα: "Ποιόν συντοπίτη σας θαυμάζετε περισσότερο και γιατί".
Για τη φωτο δεν σχολιάζω.

July 12, 2007 10:49 AM  
Blogger dimitris-r said...

@axtapos.
Στο αμπέλι μόνο γυμνό σαν μαινάδα. Πώς αλλιώς;

July 12, 2007 10:51 AM  
Anonymous Anonymous said...

Διέκοψα την ανάγνωση στο Μισοκωλάκι!!!
Πες μου ότι είναι αυτό με το πυρωμένο τούβλο, με το οποίο είχα φάει κόλλημα για όλα μου τα παιδικά χρόνια και που έχω φάει το κεφάλι μου να το θυμηθώ!!!! Πλιζ πες μου που μπορώ να το βρω!

(εντυπώσεις απ΄τη συνέντευξη θα σου πω μόλις την διαβάσω)

July 12, 2007 11:09 AM  
Blogger zepos said...

Μια και τ'ανέφερες Δημήτρη, εφέτος μου το κατάφαγαν οι ακρίδες!
Κάτι τρύπες ΝΑ μετά συγχωρήσεως..
Βρήκα όμως την ευκαιρία χθες που δεν φυσούσε και έκανα το προτελευταίο ράντισμα με θειάφι σε μίξη με ...μυστική συνταγή για τα κακόβουλα έντομα..

July 12, 2007 11:46 AM  
Blogger witchofdaffodils said...

δεν εκπλήσσομαι, τέτοιες απαντήσεις θα περίμενε κανείς από εσάς.
η μόνη έκπληξη είναι που σπουδάσατε οικονομικά!!( φτου και μακριά απο δω:) και φυσικά το μετανοιώσατε.
για το ίδιο ακριβώς μετανοιώνω (αλλά πολύ λέμε) κι εγώ..

July 12, 2007 1:00 PM  
Blogger Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Αχα, ψάρης ο υιός, ε;

July 12, 2007 3:03 PM  
Anonymous Anonymous said...

Ωραία συνέντευξη, εγώ κρατάω αυτή την φράση που κυριολεκτικά τη λάτρεψα:

"Έχω την αίσθηση ότι κάπου όλα τελειώνουν κι ύστερα αρχίζει η θάλασσα".

:)

July 12, 2007 3:41 PM  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Δεν θα σου πω παρά μονάχα πως κατάφερες να αρθρώσεις λόγο απλού ανθρώπου από την Μύκονο, λόγο απλό για μεγάλα ζητήματα - κι αυτό δεν το βρίσκω διόλου λίγο κι αμελητέο σε μιαν εποχή μεγάλων προβλημάτων και μεγαλοστομιών, δίχως ουσιαστικό περιεχόμενο... Η Μύκονος κι ο τόπος μας γενικά πάσχει από έλλειψη τέτοιοας προσεγίσεως, τέτοιου λόγου...
Μακάρι να σε ακούσουν κάποιοι, να σε μιμηθούν άλλοι!..

Σε πιο προσωπικό επίπεδο, θα παραφράσω : "Έχω την αίσθηση ότι κάπου όλα τελειώνουν κι ύστερα αρχίζει η Μύκονος..." Το ελπίζω, το εύχομαι, το παλεύω...
Και, βέβαια, ξέρεις για ποιού είδους Μύκονο - όχι "άλλη", απλώς εσωτερική του καθενός - μιλώ...

July 12, 2007 8:49 PM  
Anonymous Anonymous said...

Fuckin' γαμάτη!

Να καούν τα μάρμαρα!

July 12, 2007 10:14 PM  
Blogger dimitris-r said...

@xpsilikatzoy.
Το Μισοκωλάκι είναι το παραμύθι που (και χίλιες φορές) άκουσα μικρός από τη γιαγιά μου. Αν υποψιαστώ ότι μεγαλώσαμε με το ίδιο παραμύθι...
Αλλά το δικό μας και στις τρεις παραλλαγές δεν είχε πυρωμένο τούβλο.
Stay on line σου 'ρχεται!

@αχταπος.
Ναι δεν πάμε καλά φέτος είναι αλήθεια. Καθόλου καλά!

@Witch of daffodils.
Μα πάρα πολύ λέμε.

@Σκύλος της Βάλια Κάλντα.
Μπα μάλλον ...γάτης!

@xpsilikatzoy.
εμ αυτά είναι τα υλικά και τα όρια που ορίζονται σύμφωνα με όσα καταμαρτυρούν τα μάτια μας.

@αστεροειδής.
Τα παραλές. Το καλύτερο που μου συνέβη τελευταία δεν είναι αυτό. Είναι ένα καλοψημένο τρυφερούδι χοιρίδιο.
'Γεια στα χέρια σου!

@Nikoxy.
Από τους καλούς φίλους περιμένουμε μια καλή κουβέντα, όχι δούλεμα!
Να 'σαι καλά βρε.

July 13, 2007 2:40 AM  
Blogger NinaC said...

΄Νταξει, δε λέω, καλή η συνέντευξη. Αλλά μην το παίρνετε και πάνω σας. Το Mykonos Confidential δεν είναι δα και η Diva!!! :pppppppp

July 13, 2007 4:31 PM  
Blogger dimitris-r said...

Δεν έχετε κι άδικο. Εσείς είσασταν χείμαρος. Εγώ δεν είπα ...ούτε σταγώνα συναγμένη απ' το κορμί των λόγων σας.

July 14, 2007 10:44 AM  
Blogger Agobooks said...

Απολαυστικός!

July 14, 2007 12:06 PM  
Blogger anadelfos said...

Μα, τα σπίτια των Αθηναίων τα είδατε ..τάματα;
Τέλος πάντων! Αυτή η χώρα γεμάτη πιστούς είναι...του χρήματος!

July 14, 2007 12:48 PM  
Blogger dimitris-r said...

@n.ago.
Θα προτιμούσα να ήμουν καυστικός βέβαια!

@anadelfos.
Όπα εσένα θέλω. Αυτή ακριβώς είναι η απάντηση των απαντήσεων.
Σε πραγματικά δύσκολη στιγμή είναι που αποφασίζει κανείς να αγοράσει σπίτι σε νησί. Ιδιαίτερα αν είναι Αθηναίος.
Συνήθως είναι σε φάση καψούρας ή διαταραγμένου e-Q ή με τα μυαλά στον Δείκτη FTSE.

Λες, καλά φάγαμε καλά ήπιαμε, καλά γαμήσaμε, μακάρι ν' αξιωθούμε του χρόνου να μείνουμε και σε δικό μας σπίτι.

Ή λες, κάτσε να πιάσουμε την καλή, ή να ψήσουμε την τράπεζα για το δάνειο και παίρνουμε ένα σπίτι.

Ενίοτε υπόσχεσαι γάμο, σκάφος, καταφύγιο για τα Σαββατοκύριακα, μια ζωή σφηνάκια, τακούνια στο τραπέζι και Ντομ Ντομ Ντομ!

Λίγο ως πολύ συμβαίνει το ίδιο σαν όταν λες ας πούμε τ' Άι Νικόλα: σώσε με κι εγώ σα γυρίσω στο νησί θα σου χτίσω μια εκκλησιά.

Κι έτσι το νησί γεμίζει από τη μια με εξωκκλήσια "πυραμίδες" όπου μέσα αναπαύονται τα οστά των προγόνων κι από την άλλη με καυσοκάλυβα στων οποίων
γύρω από τα γαλάζια βαπτιστήρια -κοινώς κολυμβήθρες σε κλασσικό σχήμα παραλληλόγραμμου- συνωστίζεται άπαξ του έτους πλήθος πιστών για πάρτυ καρικατούρες άλα Lak.ις

Προσωπική μου άποψη: οι προσκυνητές με τουλάχιστον μέτριο (άντε και λίγο παραπάνω) I-Q, κυρίως αυτοί που δεν πάσχουν και από εκείνα που αναφέραμε παραπάνω δεν αγοράζουν, αλλά νοικιάζουν ...σκήτη.

Σημείωση (στην τελευταία παρατήρηση):
Σκήτη αλλάζουμε πιο συχνά απ' ότι γυναίκα. Ποτέ το αντίστροφο. Γιατί ποτέ καμιά γυναίκα δεν καταδέχτηκε τη σκήτη στην οποία μαρτύρησε άλλη.

July 15, 2007 2:24 AM  
Anonymous Anonymous said...

Διακρίνω κάποιο ταλέντο στις συνεντεύξεις. Καλλιεργείστε το!
Καιρός να γεμίσει η Μύκονος Μουριές.
....................................

July 16, 2007 11:18 AM  
Anonymous Anonymous said...

είναι αυτό που λέω :
μόνον αν πενηνταρίσεις μπορείς να μιλήσεις για γυναίκες (ενδεχομένως και σκήτες)
εύγε Ρ, ακόμη μια φορά επαναβεβαιώνω τη χαρά μου που σας εγνώρισα

κι όπως λέει και κοινός μας φίλος στις μικρές νυχτερινές σημειώσεις του (που αφορούν και γυναίκες και σκήτες):

γκουρμές, ο = ειδική κατηγορία εξειδικευμένων πολιτών που τρέφονται με μαριναρισμένες λέξεις, ανάβουν με al dente περιγραφές και εκσπερματώνουν μόνο σε λινά τραπεζομάντηλα.
Για ξεκάρφωμα τελειώνουν και σε λαδόκολλες αλλά μόνο αν δεν τους βλέπουν όμοιοί τους . Θηλυκός όρος δεν υφίσταται, καθώς δεν χρειάζεται να είσαι γκουρμού για να φας βρώμικα, στα όρθια και να τελειώσεις όπου γουστάρεις.

July 16, 2007 2:10 PM  
Blogger dimitris-r said...

@Symeon.
Έχω, αλήθεια, μια σκαμνιά στην καρδιά των παιδικών μου χρόνων.

@κκμ.
Α, καλά, πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι.
Στο "για ξεκάρφωμα" όμως προχωρήστε το λίγο. Υπάρχει ανθρωπολογικού τύπου πεδίον δόξης λαμπρόν...

July 17, 2007 8:11 AM  
Anonymous Anonymous said...

τι να το "προχωρήσω" ;
στην άκρη του γκρεμού είναι

απλά είπα πως καλή η γκουρμεδιά αλλά με τη λαδόκολλα κάνεις (και) φίλους

July 17, 2007 10:41 AM  
Anonymous Anonymous said...

αφορμής δοθείσης, μήπως θα έπρεπε να επανεξετάσετε τη μαρκίζα σας;

Όλα στα κάρβουνα ;

τέτοιες μέρες ;

July 17, 2007 11:41 AM  
Anonymous Anonymous said...

Θα ήθελα να σχολιάσω σχεδόν κάθε σου απάντηση, αλλά με άφησε άφωνο η απόκριση στο ποιον συντοπίτη σου θαυμάζεις.

Και μετά είδα και στα σχόλια τη σημασία που δίνεις σε αυτή την απάντηση (όπως γράφεις παραπάνω στον Αθήναιο).

Χαίρομαι να σε γνωρίζω Δημήτρη.

July 17, 2007 12:25 PM  
Anonymous Anonymous said...

Εγώ Δημήτρη, χαίρομαι κυρίως που έχω τη γνώση οτι όλες οι απαντήσεις ήταν αληθινές.

Ωραία συνέντευξη!
Λυπάμαι που διάβασα το ποστάκι πολύ καθυστερημένα.

July 17, 2007 2:47 PM  
Blogger dimitris-r said...

@kkm.
@mpampakis.
@magica de spell.
"Στον εαυτό μου ξαναβρέθηκα απόψε
θρυμματισμένο βροχερό γειτόνεμα οπτασίας.
Πίνοντας αγνάντια στο ανισόρροπο φεγγάρι.
Σωπασμένη μέσα μου η ταυτολογία
κι η αντίφαση που εξολοθρεύει την πραγματικότητα.
Ίσως έπρεπε να πουλήσω αύριο
το μουλιασμένο στην πίκρα μαργαριτάρι".
Νίκος Καρούζος
"Ονομασία"

July 17, 2007 5:41 PM  
Anonymous Anonymous said...

η ποίηση με έχει προ πολλού αποκηρύξει, άρα...

πάντως πουλήστε αύριο, ποτέ δεν χάνει την αξία του (το αύριο)

July 18, 2007 10:38 AM  
Blogger Δημητρης Ασημομυτης said...

Απο εναν θαυμαστη εδω και χρονια του blog σας , Συγχαρητηρια.
Στις εκλογες αυτες θα ειμαστε "αντιπαλοι" αλλα αυτο δεν μου απαγορευει να εκφρασω την εκτιμηση μου και να ευχηθω καθε επιτυχια με δεδομενο οτι γνωριζω οτι και εσεις θελετε αλλα και μπορειτε το καλυτερο για τον Τοπο μας

Δ.Γ.Α

October 06, 2010 11:52 PM  

Post a Comment

<< Home