Προσκυνηματικός τουρισμός

Δεν πήραμε γονατιστοί τους δρόμους αν και βέβαια σε μια τουλάχιστον περίπτωση θα μπορούσαμε να το κάνουμε κι αυτό. Ή μήπως το κάναμε ήδη;

Σχεδόν έχουμε την αίσθηση πως βαπτισθήκαμε κιόλας.

Τήνος 2007!

Τρίτη συνεχόμενη χρονιά στον ίδιο τόπο με την ίδια καλή παρέα.

Με εκλεκτά εδέσματα, ακόμα εκλεκτότερα οίνου πνεύματα και ζόρικες μουσικές.

Τον περασμένο μήνα βρεθήκαμε στη Σύρα.

Χτες στην Τήνο.

Σήμερα Μύκονο.

Αύριο Σαντορίνη (να δεις που βρήκα τον πιο εύσχημο τρόπο να το περιγράψω) για ανειλήμμένη γαστρονομική υποχρέωση! Α, τί ωραία. Κι ακόμα καλύτερα όταν εκλεκτή παρέα συντροφεύει τις κουβέντες, τις γουλιές και τις μπουκιές μας...

Ευκάλυπτος θάνατος

Την 21η Απρίλη κάθε χρόνο, άθελά μου, έρχεται μια σκηνή στη μνήμη μου.

Είχε έρθει ο Πατακός στο νησί.

Εμείς η μαρίδα πολύ τον χαρήκαμε τον τζερτζελέ. Νομαρχαίοι, δημαρχαίοι, δεσποτάδες, παπάδες, διευθυντάδες, όλοι παρόντες.

Ένα πλήθος κόσμου και σημαιοστολισμός. Πολύς σημαιοστολισμός...

Από το μπαλκόνι της δημαρχίας απηύθυνε χαιρετισμό στο πλήθος κι αφού είπε τα γνωστά ...επαναστατικά κι ανακάτεψε πατρίδες και τέφρες και φοίνικες έφτασε και η ώρα του παιδιού.

Happy time!

Μας είπε προκομένους, περήφανους νησιώτες και σαν τέτοιους ήθελε να μας κάμει και μια χάρη!

-Πέστε μου τί θέλετε να σας κάνω ακούστηκε η φωνή απ' το μπαλκόνι.

Οι πιο θερμόαιμοι πήραν θάρρος και τόλμησαν να ζητήσουν με μια φωνή: "γήπεδοοο"!

Μόνο ένας μια σταλιά τυπάκος, ακούστηκε να φωνάζει το πρωτάκουστο: "δημοκρατίααα"! Λες και ήταν ποτέ δυνατόν μια καθαρεύουσα φωνή απ' το μπαλκόνι να σου κάμει μια τέτοια χάρη!

Τ' Άι Νικολάκι της Καδένας ανεχιντρώθηκε, το πλήθος σκόρπισε στα καφενεία.

Ίσως μονάχα εγώ τον είδα, μονάχα εγώ τον άκουσα. Κι όμως ήταν καθάρια η φωνή του κι αμφιβάλλω αν εκείνη την ώρα μπορούσε να μετρήσει την αποκοτιά.

Ο Δημήτρης που τον λέγαν "Κοιλιαμπούρη" γιατί στην Κατοχή πρήστηκε η κοιλιά του απ' την πείνα, κέρδισε αργότερα την ψήφο μου. Χαλάλι!

Στον κορμό του ευκάλυπτου σήμερα, απουσίας υπόμνησις, τυπωμένα χαρτιά, προκηρύξεις...

γαστροσκοπούν ασυστόλως

Είναι φίλοι μου.
Στη μεγάλη του Hungry σχολή τους ξεχώρισα.
Στη μπλογκόσφαιρα εξακολουθούν να γαστροσκοπούν ασυστόλως.
Τυχαίο γευστικό δείγμα από την μπλογκοκατσαρόλα τους ...σημερινό:

O kopolozo,

που έπεσε μικρός στη μαρμίτα με το μαγικό viagra, μας δίνει τη συνταγή για να δούμε το kazandipi με άλλο μάτι και ...χωρίς δραμαμίνες!

Η Magica de Spell

Αποκαλύπτει μια αισθητική εμπειρία και πετάει τη σκούφια της για το δείπνο της βραδιάς των Χρυσών Σκούφων!

Ο Κ.Κ.Μοίρης

τραγουδά με το δικό του σκοπό: "Λίγα ψίχουλα ψωμάκι σου γυρεύω", ανατρεπτικός όπως πάντα κι επίκαιρος.

pelecanus mykoniensis

Το καθημερινό τους sushi αλλιεύοντες δυο (κο)ρο(ϊ)δοπελεκάνοι του σπανίου είδους pelecanus mykoniensis.

Θαλάσση ...θάνατον πατήσας

Στρείδι ωκεάνειο αρραβωνιάζεται το φως.

Γεύση από φλούδι του ροδιού, στυφό κυδώνι

κι ο άρρητος τόνος, πιο πικρός και πιο στυφός,

που εναποθέτανε στα βάζα οι Καρχηδόνιοι.
[...]

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,

δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη.

Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός

να κολυμπάει τα βέλη του με διοσκορίνη... 1

Κι έκοβε μόνο τη σιγήν ο ήχος της καμπάνας

που απάνω στο καμπούνι, αργά, χτυπούσε των ωρών

το πέρασμα, μ' ένα βαρύ μα λυπημ'ενον ήχο,

που πνίγονταν μεσ' στη βοή του αγέρα ή των νερών.

Τις Κυριακές σαν είχανε δουλειά μονάχα οι βάρδιες,

σ' αυτήν εμαζευόμαστε κι ανάβαμε φωτιά,

κι ή αισχρές, σιγά για τις γυναίκες λέγαμε ιστορίες

ή το φαΐ μας παίζαμε με πείσμα στα χαρτιά. 2

Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς

κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα όργανά τους

Της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους

στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς... 3

Όταν θα σμίξεις με το φως που σε βολεί

και θα χαθείς μέσα σε διάφανη αμφιλύκη

πάνω σε πράσινο πετούμενο χαλί,

θα μείνει ο ναύτης να μετρά το άσπρο χαλίκι... 4

1. Fata Morgana - Τραβέρσο.

2. Η πλώρη μας - Μαραμπού
3. Καραντί - Πούσι
4. Αντινομία - Τραβέρσο

~~~~~
Παραλειπόμενα ενός Πάσχα στην άκρια του μόλου...χορεύοντας πάνω στο φτερό του ...Καββαδία.

Αληθινός ο Κύριος!

-Χριστός ανέστη! ...η ευχή.

-Αληθώς ανέστη! ...η απάντηση.

Ενίοτε και: Αληθώς, ο Κύριος.

Στο νησί μου πάντως, οι αθώοι του εκπαιδευτικού συστήματος, παλιοί συμπατριώτες μου, απαντούν και με τον τύπο:

Αληθινός ο Κύριος, μιας κι αυτό το "Αληθός ο Κύριος" τίποτα δεν σημαίνει εντός τους. Πιστοποιούν λοιπόν την πίστη τους επιβεβαιώνοντας πως ναι Είναι, Υπήρξε, Αληθινός ο Κύριος!

Αυτές είναι οι ευχές. Άντε κι όσοι δεν πιστεύουνε το πολύ πολύ να πούνε: Χρόνια Πολλά.

Και κατά της διάρκεια της Μεγαλοβδομάδας οι ευχές:

-Καλή Ανάσταση!

-Καλό Πάσχα!

-Καλή Λαμπρή!

-Καλή Μεγαλοβδομάδα!

Λίγο ως πολύ αυτά και τέλος.

Όλα τ' άλλα, τα κουλά που ακούω και διαβάζω, είναι απλώς αδόκιμα για να μην πω τίποτ' άλλο που ξεφεύγει από το αναστάσιμο κλίμα αγάπης:

-Καλές Γιορτές (τί λες καλέ;)

-Χρόνια Πολλά, (τη Μεγάλη Πέμπτη, τη Μεγάλη Παρασκευή), σαν της γειτονιάς μας τον τρελλό του Χατζή: "στα γεννητούρια πάει και κλαίει στις κηδείες πάει γελάει".

Για σεμνούς και ταπεινούς η ευχή:

-Και του Χρόνου τέτοια μέρα (να μας βρει με υγεία εννοείται). Ε, δεν την λες σε κλινήρη άνθρωπο, αλλά ακόμα και Μεγάλη Πέμπτη, δεδομένου ότι δεν αναφέρεσαι στο γεγονός της Σταύρωσης, αλλά στην υγεία των παρισταμένων, μια χαρά έρχεται!

Αυτά αγαπητοί, σε ανάμνηση μιας εντελώς προσωπικής παιδικής πατάτας, που διέπραξε ο γράφων, θέλοντας να διαφέρει απ' όλους τους άλλους σε γάμο γειτόνισσάς του. Ευχήθηκα, ο αφελής εξάχρονος, με όλη μου τη χαρά:

-Και του χρόνου! Για να λάβω ευθέως και αμέσως από την αείμνηστη πλέον μητέρα της νύφης την ασύλληπτης ευωχίας ευχή:

-Σκατά στα μούτρα σου!

Κι άντε τώρα εσύ ν' αμπαντήξεις στο δρόμο σου την Παναγιά κλαίουσα και μοιρολογούσα Μεγάλη Πέμπτη και να της πεις περιχαρής:

-Και του χρόνου!

Ε, τί νομίζεις δεν έχει στόμα η Παναγιά να τα μιλήσει τα ...βραχέα; Κι ας το ξέρει πως πάλι εδώ στον ίδιο τόπο, με τον ίδιο τρόπο, στον ίδιο πάντα μονότονα επαναλαμβανόμενο ρυθμό, ο γυιός της, θα υποστεί το ίδιο μαρτύριο, της προδοσίας, της Σταύρωσης, της Ανάστασης...

Υ.Γ. Κατόπιν όλων των ανωτέρω εννοείται (εκ των συμφραζομένων) ότι αν συναντήσουμε την Αλέκα Παπαρήγα... Χριστός Ανέστη δεν της λέμε! Εγώ πάντως εδώ στο νησί και μάλιστα σήμερα, δεν προβλέπω να έχω την τιμή!

Κοντοσούβλι των Βαΐων - κατάλυσις ιχθύων

Θ’ αγιάσω, καθαρίζοντας ψάρια, φιλετάροντάς τα και κυρίως τρώγοντάς τα σαν τον γλάρο. Το σώμα μου δεν θα λειώσει κι ένα μόνο είναι που με στενοχωρεί: πιθανότατα δεν θα ζει ο αξιότιμος κύριος Γιαμαρέλος, να με θαυμάσει ασάλευτο, αν όχι σαν Βησαρίωνα, τουλάχιστον σαν «Κοιμωμένη» του Χαλεπά, την γνωστή και μη εξαιρετέα “αγία” του Α’ Νεκροταφείου.

Το δωράκι που ακολουθεί, μια σύνθεση από καρδιάς, προσφέρεται σε όσους νηστεύοντες, σήμερα Κυριακή των Βαΐων, επιθυμούν, κατά τα χριστιανικά έθη κι όχι απαραίτητα τον τρόπο, να καταλύσουν ιχθύες.

Καλοφάγωτο και βοήθειά μας λοιπόν.

Βάγιω’ Βάγιω’ τω’ Βαγιώ’,

κοντοσούβλι τρυφερό!

και την άλλη Κυριακή

τρώμε το ψητό φαγκρί!

~~~~~~~~~~~~~~~~

Υλικά:
Ψάρια τόσα …όσα έχουμε κι απ’ όποια έχουμε, ικανού μεγέθους, όπως:
-λαβράκι
-πεσκαντρίτσα
-χέλι καπνιστό
-παλαμίδα
-φιλέτα γλώσσας κλπ.
και
αστακός, ένας τουλάχιστον, μεγάλος,
ένα μεγάλο λεμόνι,
λίγο λάδι,
αλάτι ημίχοντρο, πιπέρι
ρίγανη, δεντρολίβανο

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Παιχνίδι:

Καθαρίζουμε, από λέπια κι εντόσθια, τα ψάρια μας. Φιλετάρουμε και τεμαχίζουμε σε μεγαλούτσικα κομμάτια. Το ίδιο και με τον αστακό. Αφού τον βράσουμε, αφαιρούμε το κεφάλι, ανοίγουμε το καυκί του, αφαιρούμε μονοκόμματο το ψαχνό του και τον κόβουμε σε ροδέλες. Τα βάζουμε όλα εκτός από το χέλι σε μπολ, αλατίζουμε, πιπερώνουμε, τρίβουμε ρίγανη και δεντρολίβανο, στύβουμε πάνω τους το λεμόνι, προσθέτουμε λίγη από τη φλούδα του λεμονιού, στάζουμε λίγο λάδι και ανακατεύουμε καλά.
Αφήνουμε στο ψυγείο για λίγες ώρες να ποτίσει τα κοψίδια(!!!) η μαρινάτα.

Για τους ζώντες «βίον άπυρον», ή ως ο γράφων με γιαπωνέζικη κουλτούρα στη γούλα, αλλά με Αιγαιοπελαγίτικο πολιτισμικό υπόβαθρο, η διαδικασία σταματάει εδώ. Δεν χρειάζεται καν να σουβλίσουν το «κοντοσούβλι», πολύ δε περισσότερο να το ψήσουν. Κόβουν τα κομμάτια των ψαριών σε λεπτές φετούλες, οι οποίες βαπτισμένες σε μπολάκι με σούμα, χαρίζουν στους εορταζόμενους και τους συνδαιτυμόνες τους αγλάισμα τέρψης και παραμυθίαν καταλύσεως ιχθύων.
Για τους υπόλοιπους έχουμε και λέμε:
Ανάβουμε κάρβουνα και τα καίμε μέχρι να χωνέψουν καλά. Περνάμε τα κοψίδια εναλλάξ στη σούβλα μας. Ενδιάμεσαπερνάμε και κομάτια χέλι προσεκτικά μη διαλυθεί. Τυλίγουμε με αλουμινόχαρτο τα περασμένα στη σούβλα ψαχνά.

Ψήνουμε για μισή ώρα περίπου. Ανοίγουμε προσεκτικά για να μη χάσουμε τα ζουμάκια και δοκιμάζουμε. Αν είναι σχεδόν έτοιμο, μαζεύουμε το ζουμάκι σε μπολ και αφήνουμε για 2-3 λεπτά το κοντοσούβλι να ψηθεί απροστάτευτο ώστε να κάνει κρούστα (προσοχή… χωρίς να χάσει τη δροσιά του).
Στο ζουμάκι προσθέτουμε λάδι, λεμόνι, τα συκώτια και τ’ αβγά (αν είχαν) τα ψάρια κι ο αστακός, ανακατεύουμε καλά και λούζουμε το σερβιρισμένο σε πιατέλα κοντοσούβλι.

Εναλλακτικά και πιο κοντά στα δικά μου γούστα:

Περνάμε τα ψαχνά στη σούβλα, ντύνουμε γύρω γύρω με αμπελόφυλλα, δένουμε καλά καλά με σπάγκο και ψήνουμε. Τα αμπελόφυλλα θα κρατήσουν τη δροσιά των ψαρικών κι ο σπάγκος, ακόμα κι αν καεί και κοπεί, θα έχει κάνει τη δουλειά του στην αρχική φάση ψησίματος και με το παραπάνω.

Συνοδευτικά πλην τίμια:

-Πατάτα ψημένη στη χόβολη, (πολτοποιημένη με το πιρούνι με ψητό σκόρδο, λαδάκι και ζαφορά)
-Πιπεριές Φλώρινας ψητές στην καρβουνωσιά.
-Ωμή σάλτσα μαϊντανού με αλάτι, πιπέρι, λάδι, λεμόνι σκόρδο, μουστάρδα.

Ενα χρυσό ασύρτικο περασμένο από βαρέλι του κάνει καλή παρέα (υποθέτω).

Καλή επιτυχία λοιπόν!

Αυτά, λίγο ως πολύ, έγραφα πριν ένα χρόνο (14.04.06) στο Hungry

Υ.Γ.1 Αφορμή (πρόκληση) για να (επανα)συναρμολογηθεί ο ανωτέρω τρόπος καταλύσεως ιχθύων ήταν μια συνταγή για κοντοσούβλι, που συζητήθηκε φέτος, παραμονές Ευαγγελισμού.

Υ.Γ.2 Η εξαιρετική ζωγραφιά με τα χρωματιστά ψάρια είναι από τους μαθητικούς καλλιτεχνικούς αγώνες (αγνώστου Κυκλαδίτη έφηβου καλλιτέχνη).

Τα λαζαράκια και το βάγιο (από πλεγμένο κλαδί φοινικιάς) είναι προσφορά λόγω της ημέρας, κατά την παράδοση του νησιού!

Υ.Γ.3 Και βέβαια όταν μιλάμε για κοντοσούβλι το μυαλό μας πάει

στην Composition doll,

στον asteroid και

στον Alzap,

στους οποίους και είναι εξαιρετικά αφιερωμένο το ανωτέρω post.

Και του χρόνου!

Εύχομαι καλή Ανάσταση σε όλους, δεδομένου ότι πιθανότατα θα τα ξαναπούμε από την Τρίτη της Διακαινησίμου.

Νηστεύω ναι, ΚΑΙ το bloging, τη Μεγαλοβδομάδα.

Α, και να μην ξεχνιόμαστε... και εγώ, στη Μύκονο θα κάνω Πάσχα φέτος.

Καλό μήνα! Πρωταπριλιά σήμερα...